Fram
Fram woont samen met haar partner Ray, hun twee katten én hun twee logeerkatten in een dorpje tussen de bossen van de Heuvelrug en het water van de Rijn.
Fram was eigenaresse van een huisdierenoppas en werkt nu als begeleider, waar zij kinderen met gedragsproblematiek ondersteunt. Daarnaast is zij ook onderwijsassistent in Utrecht. Navigerend door deze bezigheden zoekt ze af en toe een stil moment om te schrijven over alle poezenkinderen.
Columns
Alleen ‘even’ chippen
Omdat ik de chipregistraties van Chicken en Doortje op ons adres wilde hebben tijdens onze vakantie komende week, zocht ik contact met de vorige eigenaar…
Ik geloof, echt
Onze katten zijn op hun allerleukst wanneer ze niet naar buiten mogen. Vooral als ze zelf al besloten hadden dat ze dat wél wilden.
Vroeg op
Ik stond in de woonkamer toen mijn vader binnenkwam, met een hond zo vervilt en vies, dat het ras onherkenbaar was geworden. ‘Afdankertje,’ reageerde hij op mijn opgetrokken wenkbrauwen.
Stoffer – vervolg
We gingen op een speciale reis. Dat wist ik meteen, want voor de allereerste keer moest ik in een reismandje, terwijl ik normaal gesproken met tuigje om op schoot mocht zitten.
Chicken
Vroeger had ik het geweldig. Ik woonde samen met mijn vriendinnetje Cow op een leuke flat en toen mijn mensen een kindje kregen, werd de flat ingeruild voor een huis met trappen en een grote tuin.
Stoffer
Ze waren gek geworden, helemaal gek geworden. Toen ze begonnen, ben ik geschrokken naar Nol gerend, de enige vaste rots in mijn bestaan.
Drukke dagen
Toen Sarah zo abrupt uit ons leven werd gerukt, konden wij ons niet voorstellen dat er ooit iemand haar plek in kon nemen.
Afscheid
Vrijdagavond 9 november belde de dierendokter om kwart over acht dat hij eraan kwam. Het was alsof iemand het huis in de fik gestoken had.
Kwartaalkat
Onze katten zijn mijn meest dankbare onderwerp als het om fotograferen gaat. Te pas en te onpas zet ik ze op de gevoelige plaat en met regelmaat gaat er een foto naar een of andere wedstrijd…
Kat in het doosje
In een paar jaar tijd zijn we drie keer verhuisd. De eerste keer deden we dat nog met zijn tweetjes, maar toen wij eenmaal van Den Haag weggingen, hadden onze katten zich bij ons gevoegd.
Truste
Op kamp gaan als vrijwillige begeleider is ieder jaar weer een feest. Ook dit jaar hebben we met zijn allen er weer veel energie ingestoken en dat wierp vele vruchten af…
De merelfamilie – vervolg
Toen de jonge merel uit onze vijver was gevist door mijn man, dachten we dat het wel over zou zijn met de pret.