Weg
Luna is weg. Ze is vanavond gewoon, net als anders, nog even naar buiten gegaan na haar laatste avondhapje en is daarna niet meer terug gekomen.
Luna is weg. Ze is vanavond gewoon, net als anders, nog even naar buiten gegaan na haar laatste avondhapje en is daarna niet meer terug gekomen.
Je hebt zo van die perioden dat het net lijkt of iedereen in huis is onderhevig aan brokken maken. Zo was ik er al in geslaagd op enkele dagen tijd een vaas, twee poezenbordjes en een limonadeglas te breken.
Het begon maandag met Luna’s astma avontuur. Van de ene op de andere dag was ze kortademig, hoesterig en kwam er een piepje uit haar keel.
Omdat hij toch wel een redelijk wild buitenleven gewoon was, besloot de dokter dat het beter was om hem licht in slaap te doen. Zo had hij de gelegenheid hem aan een deftig onderzoek te onderwerpen…
Op een mooie dag, toen Luna en Siepie in de tuin vertoefden, besloot Siep dat die tuin van ons wel aardig was, maar daarbuiten is het natuurlijk altijd interessanter.
Het was een knoeiboel, zo een moeilijk te ontrafelen raadsel en eigenlijk wist ik helemaal niets van poezeningewanden.
Luna en Siepie zijn natuurlijk reuze interessant en leuk en lief en ik kan er bladzijden over vol schrijven, maar er is ook nog een andere kat in mijn leven.
Deze dag begon niet met een vrolijke ‘Goedemorgen schatties,’ gevolgd door een plagerige grinnikmauw met kwispelende staartjes, en evenmin met een ochtendhumeur dat tot de middag duurde.
“Goedemorgen poezenvrouw”, klinkt het vanochtend lachend naast me. Ik doe één oog open. Siepie rekt zich naast me uit en onder de dekens hoor ik Luna met een gedempte ‘mrauww’.
De afgelopen weken was het heerlijk aftellen geblazen. Mijn vriend had zich namelijk getrakteerd op een speciaal kitten.
De dag dat Dexter zijn grote poezenspuitjes mocht krijgen was eindelijk aangebroken en het leek wel of hij het in de smiezen had dat er iets heel speciaals op het menu stond.
Het lijkt wat ongewoon maar wat me nu toch opgevallen is aan mijn lieve kleine spruit?