Eeuwig kindje

Je hebt zo van die perioden dat het net lijkt of iedereen in huis is onderhevig aan brokken maken. Zo was ik er al in geslaagd op enkele dagen tijd een vaas, twee poezenbordjes en een limonadeglas te breken. En dat kwam allemaal doordat de lente in de lucht zat. Dat lijkt een rare gevolgtrekking, maar toch was het zo. Alles stond in bloei en zelfs de bloemen bij mijn vaste leverancier kregen lenteaccessoires om de tuiltjes anders op te smukken. Dit had tot gevolg dat mijn snoezels erg in hun nopjes waren door de leuke slierten gras die van tussen de rozen piekten en zacht in de wind wuifden wanneer de ramen open stonden. Het duurde dan ook niet lang of enkele prutspootjes en grazende mondjes stortten zich op dit wiebelende lekkers.

Buikmiauwen

Was dat de aanzet geweest tot de buikkriebels bij mijn snoesjes of zat het er gewoon aan te komen in deze tijd van het jaar, ik weet het niet. Maar een ding was zeker, wij telden hier een mooie vaas minder in huize Luypaert. Als frustratie omdat al die leuke blaadjes na de brokken uit de boeketjes verdwenen, had Jasper zijn WIT neuksjalleke uit de berging gaan trekken en hij liep daar dan onder grappige buikmiauwen mee rond te dartelen in huis. Als antwoord had Tobiasje zijn blauwe knuffelsjaal uit zijn bedje getrokken en Dexter, die arme schat, die niet wist wat dit allemaal te betekenen had, dartelde van de ene naar de andere om bijna onmiddellijk weggejaagd te worden op een broervriendelijke manier. Hij snapte er niets van, ocharme den duts. Het was dan ook de eerste keer dat zijn broeremanskes hun speelgoed niet met hem deelden.

Spritsaccidentje

Toch leek het er op dat mijn benjamin begon te beseffen dat ook hij een jongetje was. Zijn tot nog toe nagelbestendige teddybeer begon sporen van mishandeling te vertonen en op een dag kwam ik thuis en werd door mijn neus gelokt naar wat leek op een spritsaccidentje.

Dit spritsaccidentje bleek de aanzet tot een heel nieuw avontuur. Met een blik op zijn welgevormde achterwerkje en daarna op zijn geboortedatum, kwam ik tot de conclusie dat Dexter al negen-en-half maand oud was. De tijd vliegt echt en het werd dus inderdaad stilaan het moment om hem te laten castreren. Hoewel mijn andere troetels dit ongemak al op zes maand oude leeftijd ondergaan hadden –waarbij ik bij Jasper dan al drie weken op mijn tanden gebeten had om toch die zes maand te vervolmaken- was hij dus ruim rijp om nog eens doktergewijs te gaan, dacht ik. Want het lijkt lelijk van mij zomaar te denken dat het onwelriekende neusongemak van de enige ongecastreerde kater in huis kwam, maar was volgens mij toch wel een voor de hand liggende gevolgtrekking. Dus maakte ik een afspraak en s’ anderdaags trokken we met ons tweetjes op weg naar de dokter.

Mals vlees

Na een miauwloos ritje in de auto met grote smeekoogjes op mij gericht en een grote bibbersessie later, had de dokter mijn Dexterknulletje gewogen om te kijken hoeveel slaapmiddel hij zou moeten toedienen. Na een routineonderzoek bleek hij een op de kop 3,5 kilo gezond brokje te zijn. Daarna werd hij achterwaarts bepampeld voor hij het spuitje zou krijgen. Nogal een geluk dat hij eerst verder onderzocht werd voor hij in slaap gedaan zou worden, want bij nader onderzoek bleek er in zijn mooi gevormde ballekes lekker mals vlees te zitten maar niet wat er eigenlijk hoorde te zitten. Dit was een nieuwigheid voor mij, dat had ik nog nooit gehoord, maar het schijnt meer en meer voor te komen in de dierenwereld –vertelde een vriend bioloog me later.

“Mijn flinke katertje werd op zijn rug gelegd zonder tegenpruttelen, maar hield zijn blik wel smekend strak op mij gericht toen die vreemde handen hem bleven betasten…”

Velcro

Natuurlijk ging de dokter op zoek naar Dexters gezochte organen. Mijn flinke katertje werd op zijn rug gelegd zonder tegenpruttelen, maar hield zijn blik wel smekend strak op mij gericht toen die vreemde handen hem bleven betasten. Even later bleek dat hij aan zijn linkerkant halverwege zijn lies een klein onderontwikkeld ietsje had zitten dat een zaadleidingske zou kunnen zijn, en aan de ander kant helemaal niets… nergens. Mijn kleine man heeft geen echte ballekes. De dokter heeft wel gezegd dat we nu best wachten tot hij anderhalf jaar oud is om te kijken of dat ene ietsje zich nog een beetje ontwikkelt, maar inzakken zoals bij mensen zal het in elk geval niet doen.

Als er binnen een dik half jaar iets meer te voelen is, dan moet dat er uit, want waar het nu zit (als het is wat we hopen), daar is het veel te warm.) Misschien is er tegen die tijd aan de andere kant ook iets te voelen. Maar, als alles hetzelfde blijft zoals het nu is, zal hij moeten wachten tot hij een jaar of zes is. De dokter concludeerde dat het nu onnodig is om hem te opereren terwijl er nog een lege kant aanwezig is. ‘Onnodige stress voor het beestje’ was zijn oordeel om die operatie dubbel uit te voeren als er zich op termijn aan de andere kant nog ontwikkeling zou manifesteren.

In elk geval, de dokter zag mijn bezorgde blik en toen ik mijn knulletje terug in de armen sloot, waarbij hij zich als velcro op mij hing, kreeg ik te horen dat hij als hij een jaar of vijf/zes zal zijn, door deze onderontwikkeling problemen kan krijgen. Onder andere met zijn pels en dan dient hij zoals een kattin geopereerd worden en moet er op zoek gegaan worden in de buikholte naar de boosdoeners, want langs het gebruikelijke sneetje is dat onmogelijk. En dat is en blijft zowel voor een kater als voor een kattin een zware operatie.

Eeuwig kindje

Zoals de zaken er nu voor staan zal Dexter mijn eeuwig kindje zijn, wat ikzelf helemaal niet erg vind, al had het voor hem wel beter geweest dat hij gewoon alles had waar het moest zitten, dan was alles op een kwartiertje tijd verwijderd en zou ie nooit problemen krijgen. Maar ik ben verwittigd nu, met arendsogen ga ik hem in de gaten houden.

Thuisgekomen werd hij onmiddellijk onthaald op een felicitatiesessie van mij en een snuffelsessie door zijn broertjes. Hij was dan ook superflink geweest bij de dokter… niets gemiauwd, niets gegrold. We zijn met ons viertjes meteen richting keuken getrokken voor wat lekkers, want iedereen was danig uitgehongerd omdat Dexter nuchter moest zijn. In de keuken hebben we ons vervolgens verwend en de rest van de avond heeft mijn eeuwig kindje zich aan mij geklampt als een babyke. Rest er nog één vraag, wie had er dan dat spritsaccidentje gehad?