
Rimpelpoes
De afgelopen weken was het heerlijk aftellen geblazen. Mijn vriend had zich namelijk getrakteerd op een speciaal kitten.
Home > Columns > Sabine Luypaert > Pagina 5
De afgelopen weken was het heerlijk aftellen geblazen. Mijn vriend had zich namelijk getrakteerd op een speciaal kitten.
De dag dat Dexter zijn grote poezenspuitjes mocht krijgen was eindelijk aangebroken en het leek wel of hij het in de smiezen had dat er iets heel speciaals op het menu stond.
Het lijkt wat ongewoon maar wat me nu toch opgevallen is aan mijn lieve kleine spruit?
Met mijn jongste bewoner in de arm en in een poging streng te zijn tegen iedereen in huis, was ik genoodzaakt het huishoudelijk reglement nogmaals toe te passen in een bestraffende factor.
De dag begon al als een nakende voorbode van wat niets dan goed kon betekenen. Bij het opstaan werd ik me pijnlijk bewust van een ondraaglijke hoofdkwelling, die me haast verbood mijn oogjes open of toe te houden.
Na een uitputtende nacht, waarbij elke drie kwartier op de klok af te lezen was door overactief speels gedrag van onze nieuwste bewoner, was rond half tien die zaterdagochtend de sloomheid van het niet slapen nog steeds niet geheel uit onze lichamen verdwenen.
Wij van de bond ‘Hart voor katten,’ stonden, na een heerlijke BBQ met vrienden, voor een emotioneel dilemma. Enkele huizen verder, hadden ze een nest praaaaachtige kattinnen.
De zomer breekt eindelijk weer aan en dat valt te merken aan verschillende factoren.
‘Het doel heiligt de middelen,’ miauwde mijn Jaspertje me toe op tegensprekende toon, het moment ik hem voor de zesde keer die ochtend betrapte in Tobiasjes billen te bijten.
De dag was als een zielige maandag begonnen en eindigde al niet veel beter. In de bijna haankraaiende ochtenduren was Jasper onderhevig geweest aan een verschrikkelijke braakaanval…
Met de officiële aftrap voor het paasweekend was er een overvloed aan chocolade eitjes in alle kleuren en smaken ingeslagen. Tenslotte wil een mens toch wat lekkers op tafel kunnen zetten als er paasbezoek komt, nietwaar?
Van zodra onze kleine, tengere pootjes mijn broer en mij konden dragen had Nonkel Snor ons ’s woensdags mee op snuffelronde genomen naar de meest schatrijke lekkere-hapjes-vindplaatsen in de buurt.