Paaspoezen en een chocolade knikkerveld

Met de officiële aftrap voor het paasweekend was er een overvloed aan chocolade eitjes in alle kleuren en smaken ingeslagen. Tenslotte wil een mens toch wat lekkers op tafel kunnen zetten als er paasbezoek komt, nietwaar? Slechts een klein detail had ik over het hoofd gezien toen ik de inkopen deed.

Fleurige bollekes

Alle eitjes zaten ofwel mooi gestrikt en verpakt in cellofaan, of in kleine zakjes. Omdat ik graag het gevoel heb mijn creatieve geest bezig te kunnen houden, maak ik elk jaar een tafelstukje, waaronder dan kleine chocolade-eitjes gelegd worden. Het is eens iets anders en erg presentabel, zonder dat het veel geld hoeft te kosten.

Nu wil het feit dat ik die voorgaande week nogal gezegend was om veel bloemen te mogen ontvangen en, doordat we nogal klein behuisd zijn is de ruimte om die bloemen mooi tot hun recht te komen, zonder dat er kleine poezentandjes aan konden, beperkt. Daar het salontafeltje er al uit zag als een rijkelijke binnentuin door al die Amaryllissen en Orchideeën, en er al een pot op de tafel stond was het dus onmogelijk om mijn tafelstuk met paaseitjes op de klassieke en daar voor voorziene plaats te zetten.
‘Mja, op de tafel dan maar,’ was mijn logische oplossing. Had ik toen die kleine oogjes van mijn schatten zien blinken, dan hadden die eitjes daar nooit gestaan natuurlijk, maar ik wist nog niet beter of mijn kadollen konden die fleurige bollekes die zo heerlijk rolden als je er eentje te pakken kreeg, weerstaan als een volwassen kater.

“De helft van de potgrond was over tafel uitgezaaid, tussen mijn met praliné en advocaat gevulde paaseitjes…”

Ravage

Helemaal tevreden met het resultaat, nam ik daarna mijn tasje en autosleutels en reed naar de dierenarts om droge brokken voor Tobias. Wanneer ik een half uurtje later, gebukt onder een zak van tien kilogram blaaskristal beperkende brokken terug thuiskwam, werd ik verwelkomd door een ravage op de tafel en een chocolade-eitjes knikkerveld op de grond. Mijn pot bloemen lag omver gesmeten en de helft van de potgrond was over tafel uitgezaaid, tussen mijn met praliné en advocaat gevulde paaseitjes. Uit de keuken werd ik gade geslagen door twee olijfgroene Jasper oogjes en mijn streepjesmans keek nog heiliger dan de Paus vanuit zijn zetel naar mijn verwondering. Ondanks het feit dat dit helemaal geen leuke verwelkoming was, kon ik mijn lach niet inhouden.

Chocoladekip

Wie kan ook boos zijn op twee schatjes die hun voetbalinstinct volgen? Trouwens, hoe zou ik zelf zijn als ik in hun pelsje zat en er blonk zo een mandje vol nieuw speelgoed in mijn ogen, zonder dat er een mens rondwaarde om me te verbieden er aan te komen. In hun ogen waren die eitjes natuurlijk gewoon minikerstballen geweest zonder haakje.

Nadat ik de zak Hills neerplofte en mijn jas en schoenen uitgedaan had, was het dus weer schoonmaken geblazen. De eitjes die in zilverpapier zaten waren recupereerbaar, behalve die van op tafel. Want die hadden door de natte potgrond gerold, en dat is een risico dat niemand neemt natuurlijk. Mijn gebroken chocoladekip heb ik maar meteen verorberd.

Nog later die dag, wanneer alles weer netjes opgeruimd was, heb ik mijn schatten een voor een tegen de muur geplaatst en een met een grote bureaulamp in hun oogjes geschenen zoals in de echte jaren vijftig detectivefilms, om te weten te komen wie er nu uiteindelijk begonnen was. Het zal voor u geen raadsel zijn dat geen van de twee me geantwoord heeft natuurlijk.

Een prettig Paasweekend voor iedereen.