Geveld door de stofzuiger
De poezen stoven vlot als van de duivel bezeten richting slaapkamer en berging, toen ik voor de derde keer die dag de verlengkabel van de stofzuiger bovenhaalde.
De poezen stoven vlot als van de duivel bezeten richting slaapkamer en berging, toen ik voor de derde keer die dag de verlengkabel van de stofzuiger bovenhaalde.
Joepie, feestdagen in ’t verschiet. Mijn hart maakt reeds een sprongetje bij de gedachte aan al dat lekkers. Eindelijk zou ik de vrouw van mijn dromen bekoren.
De dag leek nochtans te beginnen als een doordeweekse zeventien-in-een-dozijn-vrijdag.
Er was eens een lief klein gestreept kattinnetje dat in de fleur van haar leven, een beetje man begon te worden…
Ik ben Tobias en heb een schrijfdolle muze, dus pen ik mijn spectaculaire avonturen neer zoals ik ze zelf allemaal beleef in dit dagboek van een mieuwmachien.
Ik voelde het poesje haast niet doorheen de knoken. Ongelooflijk toch hoe sommige mensen gewoon op reis kunnen vertrekken zonder zich om hun dieren te bekommeren.
En vandaag was weer een hetsige dag, zoals wij Vlamingen dat hier zeggen.
Als een schaduw stond ik gebogen over het lieve hulpeloze schepseltje, dat mijn oog ontwaard had in het voorbijrijden naar mijn terrasje met pannenkoek, op deze anders geheel normale zondagnamiddag.
Mijn katers kregen een heuse uitnodiging om op de koffie komen ten huize Blankie. Je gelooft het nooit, ik die zo mijn best doe om een beetje sociaal te doen buiten de huiskamer slaag daar nog niet in.
We hadden alledrie een drukke maar succesvolle week achter de rug in huize Luypaert.
Sommige dingen gebeuren je gewoon. Overvallen de innermens in ons zodat wij met een ruk weer met beide voeten in de werkelijkheidssfeer staan.
Toen Tobias nog een Tobiasje was, van zo’n drie kersen hoog, om even enkele kinderliedjes bij elkaar te werpen, was hij niet zo een kei in echte katteneigenschappen.