Terug van weggeweest
‘Zeg, heb jij Jerry gezien na gisteravond?’ Zo begon het allemaal. Terwijl iedereen in Nederland aan het genieten was van de langste droogteperiode ooit in Nederland, de extreme aprilmaand waarin niet alleen de minste neerslag ooit viel, maar ook het record voor de hoogste gemiddelde temperatuur en het meeste aantal zonne-uren werd verbroken, waren wij een kat kwijt. Mijn eerste gedachte was dat Jerry vanzelf wel weer zou verschijnen, hoewel het natuurlijk vreemd was dat hij ’s nachts niet aanwezig was op het bed van m’n ouders. (Eigenlijk was m’n eerste gedachte, ‘dan hebben we er nog twee over’, maar dat heb ik uiteraard niet hardop gezegd.) Maar het feit was dat ik me toen nog in het geheel niet ongerust maakte over de afwezigheid van Jerry.
Flyer
Jerry bleek de volgende ochtend nog steeds niet terug te zijn. M’n stiefmoeder werd hierdoor nog ongeruster dan ze al was, waarop ze besloot de dierenarts te bellen om te vragen of er toevallig een dode kat was gevonden. Er werd nog tegen haar gezegd dat veertien helemaal nog niet zo oud was voor een kat. Ook had ze een flyer gemaakt met daarop foto’s van Jerry, vergezeld door de veelzeggende tekst ‘Wie heeft Jerry gezien?’. Deze oproep werd vervolgens verspreid onder lokale supermarkten.
“Ze besloot de dierenarts te bellen om te vragen of er toevallig een dode kat was gevonden…”
Assortiment
Ondertussen maakten de andere katten zich nergens druk om. Zij lagen nog steeds heerlijk te slapen op bed of bank en waren tevreden zolang er eten in hun bakjes zat. Dat Tommy wel een hele specifieke voorkeur heeft wat eten betreft werd bekend toen ik ’s avonds weer eten in hun bakjes ging doen. Omdat ik zelf niet kon kiezen uit het rijke assortiment van smaken dat de katten tot hun beschikking hebben riep ik Tommy erbij. Tommy stond uiteraard al te wachten, hij weet op de een of andere manier altijd precies wanneer hij eten krijgt. Ik hield twee zakjes eten, met verschillende smaken voor zijn neus, waarop hij een kopje gaf aan mijn ene hand. Die smaak zou het dus worden vanavond. De katten worden werkelijk op hun wenken bediend!
Affectie
De volgende dag werd de stemming nog grimmiger. ‘Als hij dan toch zo nodig dood moest gaan, waarom doet hij dat dan niet thuis?’, was de gedachte die de derde dag van Jerry’s afwezigheid typeerde. Op dit moment begon ik het toch te missen dat Jerry, hoe vervelend soms ook, aandacht vroeg. Met aandacht vragen, gaf hij ook aandacht namelijk. Het was toch vreemd dat hij niet kwam zeuren om een portie affectie. Het idee dat er misschien wel iets met Jerry gebeurd zou kunnen zijn, of dat hij juist een rustig plekje had opgezocht om te sterven begon bij mij nu ook de overhand te krijgen, wat niet fijn aanvoelde.
Openlucht
En wie stond er de volgende dag vroeg in de morgen uit z’n bakje te eten, alsof er niets aan de hand was? Jerry was weer teruggekeerd, tot grote vreugde van ons allen. Hij keek af en toe alleen verbaasd om zich heen, zich afvragend waarom we ineens zo blij waren hem te zien. Het voelde eigenlijk alsof hij ons het nakijken had gegeven, omdat we ons druk hadden gemaakt om niets. Vooral omdat Jerry zo nonchalant, alsof er niets aan de hand was, binnen was komen zetten alsof hij nooit weg was geweest. Alleen waarom was Jerry eigenlijk verdwenen? Misschien was het juist het mooie weer dat Jerry ertoe bewogen heeft om een aantal nachtjes in de openlucht te overnachten, hoewel niemand meer had verwacht dat hij op zijn leeftijd nog zo avontuurlijk was ingesteld!
De katten hebben blijkbaar een hele eigen manier van leven, waarbij ze zich af en toe niets lijken aan te trekken van hun baasjes. ’t Zijn ook gekke beesten soms!
