Roerige tijden

Vrijdagavond. We hangen op de bank en mijn vriend beheert met zorg de afstandbediening. “Patty Brard heeft een nieuwe vrie…” – ZAP – “…fikse regenbuien vanuit het zui…” – ZAP – “…really love you, Samantha, please…” – ZAP -. Hij volgt meestal zo rond de drie zenders tegelijk.

Allerlangste nagel

Ik steek nog een nootje in mijn mond. Buiten rijdt een auto voorbij. Siepie begint aan een wasbeurt, maar blijft halverwege de eerste poot steken en valt in slaap. Mijn vriend wil net uitgebreid gaan geeuwen, als Luna voorbij komt. Zijwaarts, met haar nagels aan de onderkant van de bank vastgeklemd, trekt ze zichzelf voort. Siepie, die haar nagels nooit scherpt en van wie de nagels dus ook erg lang blijven, springt enthousiast op. Ze blijft haken aan haar mand, neemt die een paar meter mee, weet hem toch los te schudden en gaat alvast op haar zij naast de bank liggen om mee te doen. Een harde ‘NEE!” onzerzijds maakt daar een abrupt einde aan.
Luna schrikt en klauwt Siepie als reactie op haar kop. Siep zit met haar allerlangste nageltje vast in de bank en trekt daarmee een allerlangste lus uit de stof. We weten ’t, het is zover. De roerige tijden zijn weer aangebroken.

Als kattenbezitter kom je er snel achter. Je hebt periodes waarin katten zich kapot vervelen. Ze liggen maar wat te liggen, nergens zin in, chagrijnige koppen. Dan ineens, en daar is geen pijl op te trekken, volgt een periode van zware onrust, gekte en vooral: pesterij.

“Mauwerdemauw hobbelde ze van de trap af en loodste me regelrecht naar een nieuw geurig geel plekje…”

Kotsje

Pesterij omdat… ja, waarom? Je kunt er allerlei menselijke redenen voor gaan bedenken, zoals: ze mogen niet naar buiten en daarom. Of ze kregen vandaag geen kattenmelk en daarom. Of ik heb ze niet geaaid toen ik thuiskwam en daarom ontdekte ik dat Luna vandaag alweer op het zorgvuldig schoongestoomde schapenvachtje had gepiest. Daarom had Siepie er enkele lusjes bijgemaakt in de bank en daarom lag er ook nog een kotsje bij de voordeur.

Maar katten hebben geen zelfbewustzijn en dus kunnen ze wetenschappelijk gezien deze gedachten niet hebben.
Ja, ja. Maar intussen.
Intussen weet Luna heus wel dat het verrekte stout is wat ze doet. Vanochtend stond ze namelijk hard te miauwen aan de trap, net zolang tot ik mijn bed uit kwam.

Mauwerdemauw hobbelde ze van de trap af en loodste me regelrecht naar een nieuw geurig geel plekje. Op een ander matje dit keer. Daarna streek ze liefdevol langs mijn benen en loodste me daarna naar de keuken, richting lege voerbak.
Geen bewuste pesterij? Ammehoela! Dit betekent gewoon: voerbak te laat gevuld = straf.

Ik hou van mijn katjes en ik hou het ook wel vol, deze pesterijtjes en deze roerige tijden. Achteraf zal ik lachen om de vachtjes en matjes in de vuilnisbak, mijn kapotgeklauwde T-shirtjes en ach, ha ha, die bank, wat maakt het allemaal uit.
Achteraf dan.
Want excuseert u mij nu, ik moet weg. Ik heb nog wat pis uit een mat te schrobben.