Miauw
De koe zegt boe, het geitje zegt beh, de hond zegt blaf en de kat zegt miauw. De kat van mij niet. En die andere ook niet. Niet dat ze hun best niet doen, ze kletsen wat af met z’n tweeen, maar het is zeker geen ‘miauw’. Nog nooit uit hun bek horen komen. Nee hoor. Toch begrijpen we elkaar prima, Luun, Siep en ik. Dat is wellicht het beste te illustreren met enkele voorbeelden.
Vroeg in de ochtend
Luna’s kont verwijdert zich van mijn hoofd, haar voorpoten trappelen het kussen en diep uit haar keel komt: ‘aaaarrrrww’. (= Honger. Voer me.) Siepie ligt aan het voeteneind en knijpt haar ogen half dicht. (= wat hebben we het toch fijn met jou. Jij staat nu op en gaat ons brokjes geven.)
Ik duw Luna weg, rommel wat met mijn voeten zodat Siep op de grond springt en trek de dekens lekker wat hoger op. Ik krul me helemaal op, knietjes bijna tegen de kin. Doezelen is heerlijk.
Luna springt weer op bed en begint op en neer te wandelen langs onze hoofdkussens. Siep heeft inmiddels een spannend pluisje gevonden in de dekens die op mijn buik liggen en klauwt wild in het rond. Onvermurwbaar slapen wij verder.
Luna vindt het niet goed dat Siepie ook op het bed is. Met een grote sprong landt ze net voor Siepie en perst daarmee alle lucht uit mijn longen. Vijf kilo in volle vaart bovenop je buik kan niet goed zijn. Zeker niet ’s ochtends.
“Met een grote sprong landt ze net voor Siepie en perst daarmee alle lucht uit mijn longen…”
Aw…aw…aw…
Om mijn vriend niet wakker te maken, laat ik alleen mijn Dreigende Blik zien. Luna en Siepie druipen af. Op de trap hoor ik Luna op elke trede: ‘aw…aw…aw…’ (= maakt niet uit hoor. Wij zitten beneden. Stilletjes dood te gaan omdat jij ons niet voert.)
Vijf minuten later hoor ik Luna voorzichtig weer de trap op komen. Daarna is het stil. Ik kijk voorzichtig over de dekens heen en daar zitten ze. Gezusterlijk naast elkaar staren ze me aan in de deuropening. Zodra ze weten dat ik hen heb gezien, gilt Luna: ‘aaaaaaaaarrrrwauwauwauw’. (= Ja! Ze is wakker. Eten! Eten! Eten!)
Wat kun je dan doen, als huisdierenvriendin? Je geeft ze te eten. Tegen zoveel enthousiasme kan ik weer eens niet op. Bij het vullen van de voerbakken geeft Siepie nog een laatste dringende ‘rraw’ (= Toe maar. Ik kan de bodem nog gewoon zien, volgooien graag).
Daarna zijn de dames even uitgepraat. Voor het raam liggend bedenkt Luna voordat ze in slaap valt of ze zich vandaag twee of vier keer gaat wassen en Siep neemt haar dagprogramma stilzwijgend door vanuit haar mandje.
