Kattenkwaad

Belletje lellen was vroeger mijn favoriete vorm van kattenkwaad. Gewoon even aanbellen bij iemand die je niet kent, en het dan op een lopen zetten omdat je iets onbehoorlijks hebt gedaan. Of besjes tegen ramen schieten met een plastic buis, dat vond ik ook leuk… Frappant dat je zoiets leuk kan vinden, maar toch was het altijd lachen geblazen. Vroeger tenminste, want kattenkwaad is ‘onschuldig’ vermaak voor kleine kinderen. Toch is er een groep wezens die niet uit hun periode van kattenkwaad kan komen: katten. Mijn katten kunnen er in ieder geval aardig wat van!

Dikke sultan

Tommy is de meesterkater van het kattenkwaad in ons huis. Hij is nu negen jaar. Vanwege zijn omvang noemen we hem Dik Trom, of Pacman, of Snaaibaai. Tommy heeft één hobby, en dat is eten. Hij geniet rijkelijk van het leven. Misschien is hij het best te vergelijken met een dikke sultan die vanaf een divan van zijn luie leventje geniet, terwijl zijn slaven (we noemen ons wel baasjes, maar in feite zijn we slaven) eten voor hem halen en met waaiers wapperen. Maar als hij geen eten krijgt, komt hij het halen, voornamelijk tijdens het diner. Dan blijft hij net zolang bij je zitten totdat je hem jouw vlees geeft.

Er stond bijvoorbeeld een keer gehakt te ontdooien op het aanrecht. In een onbewaakt moment had Tommy zorgvuldig de plastic zakjes opengemaakt en het vlees eruit gestolen. Vervolgens heeft hij alles wat hij niet had opgegeten door de woonkamer verspreid. Eet smakelijk Tommy! Tegenwoordig zetten we het vlees maar in de magnetron, om er zeker van te zijn dat het er nog staat als we het nodig hebben!

Ook kwam Tommy een keer met een half opgegeten vis in zijn mond naar binnen wandelen. De buurvrouw wist te vertellen dat de overbuurman een vijver had. Hij zou toch geen vis uit de vijver gestolen hebben? Om daar achter te komen zijn we met die halve vis naar de buurman gegaan om te kijken of hij een vis miste. Het bleek dat Tommy inderdaad een vis uit zijn vijver had gegapt!

Triomfantelijk

Naast de voordeur staat een bankje, waar de katten graag ’s avonds in de zon op liggen. Natuurlijk hebben ze, vooral Tommy, nooit zin om naar de achterdeur te lopen en via het kattenluikje naar binnen te gaan. Liever worden ze dan door de voordeur naar binnen gelaten, zelfs als de achterdeur wagenwijd openstaat! Als de deur voor Tommy dan niet snel genoeg wordt opengedaan, heeft hij een truc achter de handen. (Oké, achter de pootjes dan.) Het enige wat hij hoeft te doen is met zijn vieze modderpootjes tegen de pas gezeemde ramen te tikken en geërgerd te mauwen. Op die manier is hij verzekerd van het feit dat er snel iemand zal komen om de deur open te doen, voordat het hele raam besmeurd is! Helaas komt het maar al te vaak voor dat er grote moddervegen op het raam achterblijven als Tommy triomfantelijk toch door de voordeur naar binnen wandelt.

“Het enige wat hij hoeft te doen is met zijn vieze modderpootjes tegen de pas gezeemde ramen te tikken en geërgerd te mauwen….”

Stompje

Sylvester is het enige vrouwtje en de jongste van de drie katten: vijf jaar. Ze is enorm schuw en laat zich door niemand optillen. Toen ze gevonden werd, – wéér een zwerfkatje – was haar staart geknakt. Na amputatie bleef er nog maar een kwart van haar staart over: ze heeft dus een stompje. Na de verhuizing heeft ze eerst een aantal maanden op de zolder gebivakkeerd, verborgen achter de schotten. Inmiddels is ze al een stuk losser, je kan haar goed aaien, want ze is erg aanhankelijk. Toch blijft ze altijd een beetje schrikachtig, dat is gewoon Silly’s natuur.

Onlangs hebben we een betonnen vloer gestort voor de veranda. Dat is even vervelend, want je kan tijdelijk niet meer naar binnen en buiten lopen. Voor de katten hadden we een raam opengezet, waardoor ze naar binnen konden springen. Hier maakten ze gelukkig ook gebruik van. Allemaal, behalve Silly. Zij bleef maar binnen zitten, tot het moment dat de deur een klein stukje open ging. Toen stoof ze naar buiten over het natte beton. Haar pootafdrukken zijn nu dus vereeuwigd in het beton! Binnen een minuut was ze weer binnen, via het raam…

Maar ondanks alles wat ze uithalen, zijn het voornamelijk toch leuke dieren! Wie kan lang boos blijven op een kat die het vlees voor het avondeten heeft opgegeten, als hij daarna lief kopjes komt geven? Of wie kan het gespin van een poes weerstaan, ook al heeft ze haar pootjes in het natte beton gezet? Met de vertederende aanblikken die deze leuke dieren kunnen geven, neem je het kattenkwaad op de koop toe!