Het kattenhotel

Jerry was weer eens een paar dagen de hort op. Net als de andere keren verwachtte iedereen dat hij over een paar dagen wel weer terug zou zijn. Zaterdagochtend was het mijn vader opgevallen dat hij niet na het ontbijt de yoghurt van zijn bord wilde likken, maandag was hij nog steeds niet terug. Hierop werd toch maar even het asiel gebeld. Omdat er een kat was gevonden die op onze Jerry leek, besloten we dinsdagochtend toch maar even bij het asiel langs te gaan.

Jake

Bij het asiel bleek dat onze Jerry helaas niet aanwezig was. Veel katten in ruime kooien, oud, jong, schattig, zielig, alle kleuren en smaken waren vertegenwoordigd. Vooral de kleine katjes zouden we zo mee naar huis willen nemen. De kat waarvan ze dachten dat het Jerry was, was een andere. We wilden alvast een foto achterlaten, zodat we gebeld konden worden als Jerry alsnog gevonden zou worden. Jerry had ook geen chip, omdat het met zijn temperament onmogelijk was die goed in te brengen. De medewerkster van het asiel vond echter dat de foto erg leek op een kat die naar de dierenarts was gebracht voor een bloedonderzoek, omdat hij niet wilde eten en drinken. Deze kat hadden ze Jake gedoopt. Na over en weer bellen met de dierenkliniek moesten we daar maar even gaan kijken.

Nierproblemen

In de dierenkliniek zat hij dan, in een kooitje, vies en mager: onze Jake/Jerry. Hij bleek vrijdagavond al te zijn opgepakt door de dierenambulance, nog geen 200 meter vanaf ons eigen huis! De dierenarts had door dat Jerry een bloedonderzoek niet op prijs zou stellen, waardoor hij besloot hier vanaf te zien. Hij wist vrij zeker dat Jerry nierproblemen had, in 80% van de gevallen had hij gelijk, zei hij. Dus we kregen speciaal voer voor hem mee. We wilden dat hij toch even een chip kreeg, zodat hij de volgende keer dat iemand hem op zou pakken in ieder geval rechtstreeks naar huis kon worden gebracht. Op die manier besparen we Jerry een volgende keer hopelijk nutteloze en onaangename dagen in een kooi in het asiel.

We mochten Jerry nog niet mee naar huis nemen bij de dierenarts. Eerst moesten we naar het asiel om daar de rekening te voldoen. Dus. Iemand belt de dierenambulance om jouw kat te laten ophalen, en vervolgens moet je een forse rekening betalen om hem terug te krijgen! Gelukkig hebben we alles voor het lieve beestje over.

Eenmaal thuis aangekomen rende Jerry meteen naar z’n etensbakje. Niet gek, aangezien hij vier dagen door de stress niet heeft gegeten.

“Hij buitelde over de vloer en struikelde over z’n eigen voeten. Komisch en zielig tegelijk…”

Dronken kat

Een paar dagen later wilden we toch zeker weten of Jerry niets had. Daarom hebben we hem alsnog naar de dierenarts gebracht voor een bloedonderzoek. Voor het onderzoek moest hij verdoofd worden, omdat hij absoluut niet mee wilde werken. Eenmaal thuis aangekomen wilde hij meteen alle kanten oprennen, wat uiteraard niet ging omdat hij nog half verdoofd was. Hij buitelde over de vloer en struikelde over z’n eigen voeten. Komisch en zielig tegelijk. Hij bleef nog een half uur als een dronken kat door het huis rennen, af en toe omvallend en tegen tafels en stoelen oplopend. Gelukkig was de verdoving maar tijdelijk en vond hij uiteindelijk weer een manier om recht te lopen. Een paar dagen later belde de dierenarts voor de uitslag van het bloedonderzoek. Wat bleek? Jerry was kerngezond! Het speciale, dure voer voor katten met nierproblemen is meteen de afvalbak ingegaan.

Zo langzamerhand begint Jerry een probleemkat te worden. Maar met al zijn kwaaltjes (al is het maar ouderdom) en eigenaardigheden zijn we toch erg blij dat we hem weer terughebben.