De Verandering – vervolg
Het is algemeen bekend: de kat houdt niet van veranderingen. Doe maar normaal, dan is het al gek genoeg. Ons baasje, zo vertelden wij laatst nog, houdt wel van veranderingen. De metamorfose die ze afgelopen jaar onderging, is echter weer verdwenen: ze ruikt weer normaal en ook op haar buik is het weer heerlijk vertoeven, zonder harde obstakels. Sterker nog, het is er alleen maar zachter op geworden. Toch is er nu weer een nieuwe verandering en Luna en ik hebben sterk het vermoeden dat dat iets met eerdergenoemde situatie heeft te maken.
Trilhaartjes
Het begon vier weken geleden. Het baasje kwam thuis na een nacht afwezigheid en vanaf dat moment is er lawaai en onrust in huis. Ik hoef waarschijnlijk niet te vertellen wat een kat daarvan vindt. Luna en ik hebben ons toen verscholen onder het bed in de grote slaapkamer en we gingen daar zitten wachten tot het gedoe weer voorbij was. Helaas voor ons, als we daar op waren blijven wachten, hadden we daar nu nog gezeten.
Oh nee, dat kan niet eens, want op de grote slaapkamer, daar mogen we nu ineens niet meer zijn. Ja okee, ik zal niet overdrijven, ‘ s nachts mogen we daar niet meer zijn. Nou, we hóeven daar ook niet meer te komen. Ons niet gezien, met dat gekrijs in onze oren. En het komt ook opeens hè, vanuit het niets. Dan is het heerlijk stil en dan opeens worden onze uiterst gevoelige oren-trilhaartjes op de proef gesteld en is het onmenselijk om daar nog te blijven liggen.
Vanaf die tijd liggen wij gewoon beneden, lekker op de verwarming die nu ook ’s nachts heerlijk warm is. Dat is dan wel weer een goede verandering.
Pluchen balletjes
We merkten dat ons baasje zelf ook moest wennen aan de verandering. Maar nu zij weer wat rustiger is, zijn wij dat ook . Het lawaai en de onrust is nu nog maar op een paar momenten van de dag. Je kunt er de klok op gelijk zetten. En daar tussendoor heeft ons baasje weer fijn veel tijd voor ons. We liggen gezellig samen op de bank, onze roze pluchen balletjes worden weer door de kamer gegooid en wij vangen die dan weer en, ook heel belangrijk: ons eten valt ook weer op tijd in onze voerbakjes.
“Het is niet groot, beweegt wel heel veel, maar ik zie er geen directe bedreiging in…”
Opscheppen
En sinds vanochtend heb ik, Siep, ook weer wat meer vertrouwen in de bron van al die onrust. Ik heb het namelijk gewoon eens van dichtbij geinspecteerd. Op de foto is goed te zien hoe ik dat deed. Ik heb toen gezien dat de oorzaak van alle veranderingen eigenlijk best mee valt. Het is niet groot, beweegt wel heel veel, maar ik zie er geen directe bedreiging in. Luna vond het niet zo bijzonder, dat ik zo dichtbij heb durven komen. Zij heeft er al een kopje aan gegeven, vertelde ze. Opschepster.
En als het lawaai over een paar maanden (zo vertelde ons baasje mij) verhuist naar een andere kamer, dan mogen wij ’s nachts weer gewoon op het grote bed slapen.
