De muissloor

Sinds er meer aandacht besteed wordt aan het algemene welzijn van onze huisdieren in elke zich respecterend dierenzaak, wordt de speelgoedhoop voor de lieverdjes er hier ook niet echt kleiner op. Het leek zelfs of we er irreële gedachten van kweekten toen we alle in huis zijnde speelgoed weer eens verzameld hadden en er perplex van stonden hoe de hoop ballen, beertjes, bolletjes wol, speelgoedmuizen in alle maten, hangzwiepjes en touwtjes de verzameldoos weer ontgroeid bleken.

Vermassacreerd

Onweerstaanbaar zijn ze, die speeltjes in die dekselse afdeling die ons maar blijft verleiden, schandalig! En het strafste van de zaak is dat we om de zoveel tijd – net als bij kinderen – oud grut onderuit de kist halen om de salonvoetballerkes het hoofd op hol te krijgen… en dat lukt nog ook. Waarom dan toch met regelmaat een nieuw muisje meebrengen vraag ik mij af. Of is het omdat Dexters oranje bijna-lievelingsmuis er helemaal geveld bijligt en ik dan zo compassie krijg met dat drummeltje dat ik hem maar een nieuwe meebreng. Ten eerste oogt het mooier om op de vloer te zien liggen dan zo een vermassacreerd ietsje om naar te kijken en dat die ene oranje muis enkel te verkrijgen is in een pakje van vier dat nemen we er dan gewoon bij. En ten tweede, vier in een pakje wil zeggen dat iedereen dan een presentje krijgt. Dus hoeft er zich niemand achteruit gestoken te voelen, als katten dat al zouden voelen.

Bibbermuis

Het ergste is dat het meest geliefkoosde speelgoed natuurlijk nooit het mooist ogende is. Zo gaat hier al enkele jaren een stukgedraaide muis op wieltjes mee. Buiten het feit dat ze staartloos is valt die nog best mee qua zicht. Evenals een ooit eens sprankelende bibbermuis aan een koordje, die ondertussen al aan haar vierde nieuwe bekleding toe is en een – en dit is het pronkstuk van onze stal – een ooit kanariegeel geweeste, pluizige muis van superformaat. Hoezeer we ook willen, die drie scharminkels willen maar niet uit de gratie vallen bij onze poezels.

Monsterlijke wegsmijtdaad

Telkens we denken: “Nu wippen we ze toch echt wel stiekem in de vuilnisbak”, komt er wel een vierpoterke aangezet om zijn snor ertussen te steken. Net of ze voelen instinctief aan dat er iets ergs staat te gebeuren met hun gele muissloor. Niemand in huis kan het dan nog over zijn hart krijgen de boeman uit te hangen en deze monsterlijke wegsmijtdaad door te zetten. Dát onrecht zou beslist te zwaar om dragen zijn, om nog te zwijgen van al die verwijtende blikken die erop zouden volgen. Dus wordt de doodstraf op onze gele muissloor maar weer tot nader order uitgesteld.

Revolutie

Verwonderlijk is het dat er tussen al die bergen dierenspeelgoed in al die dierenspeciaalzaken in geen enkele zaak nog zo’n nieuwe dubbelgangers te vinden zijn. Als iemand trouwens een adresje moest weten, we kopen er meteen zeven. Het zou hier een ware revolutie teweegbrengen, zoveel is zeker.

Al bij al, de laatste dagen geschiedt het duel om de muissloor meestal door Dexter en Jasper. Gisteren nog had Jasper op meesterlijke wijze het beruchte vod ontfutseld van zijn kleinste broertje en bracht ze meteen in de veiligheid van de bedstee, om daar dan uitgebreid te liggen paraderen met zijn overwinning.

Ingebeelde lelijkheid

Ons ocharme Dextertje volgde hem het bed op met beteuterde lip om op veilige afstand te gaan zitten pruilen, want dichter dan drie pootjes ver werd hij niet getolereerd. Een psychologische screening drong zich op. Of misschien moeten wij mensen maar in therapie gaan, want het is duidelijk dat wat wij als lelijk en onaantrekkelijk beschouwen, salontijgers als ultrasmakelijk ervaren. Hebben wij dan echt last van ingebeelde lelijkheid met betrekking op die muis? Of zijn we te gefixeerd op haar uiterlijk dat niet strookt met het ideaalbeeld dat we graag zien op rondslingerend speelgoed in onze leefomgeving?

“Ons ocharme Dextertje volgde hem het bed op met beteuterde lip om op veilige afstand te gaan zitten pruilen…”

Afgezabberd

Nu ja, daar wij vooral niet willen dat onze poezels in een depressie zouden vervallen omdat wij hun gele afgezabberde lievelingssloor laten verdwijnen, hebben we toch maar besloten om het nog even aan te zien. Ondertussen trachten we hen hard af te leiden en om te kopen zodat ze een nieuw lievelingetje zouden kiezen uit hun verzameldoos die ondertussen alweer voor de helft leeggebaggerd blijkt. Zolang er maar niemand een pathologische obsessie aan overhoudt, valt het allemaal erg mee. Tenslotte is aantrekkelijkheid een begrip en geen exacte wetenschap…

Patinerende pootjes

Ondertussen tasten wij hier naarstig de grenzen van appetijtelijk kattenspeelgoed verder af en proberen de kosten van onze mannekes hun luxerekening vanaf nu een beetje binnen de perken te houden. Het silhouet van de gele muisloor tekent zich alweer zwak af in de deuropening van de slaapkamer waar twee witte sokjes een nieuwe knuffelaanval inzetten. Patinerende pootjes met streepmotief sluipen naderbij… Wie zal er deze keer de transfer winnen?