Verhuisd

Luna en Siepie zijn verhuisd. Eindelijk. Ze geloofden er al lang niet meer in, hoor.
Ja, ja. Verhuizen. Makelaarsfolders op de tafel, lieve woorden als: ‘straks kunnen jullie lekker rennen in een veel groter huis’, maar intussen zaten ze wel mooi nog steeds te kreperen op 50 vierkante meter, maandenlang, tussen de vergeelde folders.

Verhuisbeloftes

Het heeft ook wel lang geduurd. Al vanaf februari, toen we het huis kochten, zaten we te wachten tot we erin konden. De vorige eigenaars waren nog tot aan augustus met hun nieuwe huis bezig, vandaar. Ik kon het dus ook niet helpen. Luun en Siep hebben het me inmiddels vergeven, maar dat heeft een tijd geduurd.

Nog niet nagekomen verhuisbeloftes zaten namelijk nog in hun achterhoofd toen ik ze naar het pension bracht. Ik moest zonodig op vakantie en dus moesten zij daarheen. Deze dubbele boosheid werd een driedubbele portie, want de dames hebben zich zo zuurpruimerig gedragen in het pension, dat ze ook het verblijf van hun medepensiongenoten hebben vergald. Voor straf moesten ze daarom de laatste dagen in hun hokje blijven.

Als blikken kunnen doden, ga ik ter plekke in as op als ik ze kom ophalen.

Gelaten stop ik Brom 1 en Brom 2 in hun reismandje. Als ik de deur van het kattenverblijf achter me dichtdoe, hoor ik feestelijk gemiauw losbarsten. Maar dat kan ik me achteraf gezien ook verbeeld hebben. Enthousiast pratend rij ik met twee opgekrulde bolletjes chagerijn naar ons nieuwe huis.

“Bij de verhuisdozen kan Siepie-het-bange-mietje een pesterige klauw krijgen en dan gelooft Luna het wel…”

Badmat

In de keuken zet ik de reismandjes open. Siepie krijgt de grootste ogen ooit, rent de keuken in, kijkt mij wanhopig aan en schiet dan achter een verhuisdoos. Luna wandelt op haar gemak de woonkamer in. Ze snuffelt aan alles, geeft er een kopje aan en zegt: ‘maw’ (= “Zo, dus dit is het dan. Nieuw huis, nieuwe spullen. Dit is nu van mij. Dit ook. Even kijken… ja dit ook. En dat daar: ja hoor, van mij.”)
Bij de verhuisdozen kan Siepie-het-bange-mietje een pesterige klauw krijgen en dan gelooft Luna het wel. Ze rent de trap op en gaat op bed knorrend liggen slapen. Missie 1 geslaagd.

Missie-Siepie is inmiddels ook volbracht. We zijn een gelukkig gezin met tevreden kattenkoppen. Luna heeft me er wel nog op gewezen dat de nieuwe badmat geen goede aankoop was. Hij rook vreemd. Hij ligt nu donkergeel gekleurd naar pis te ruiken in de vuilnisbak. De volgende dag zei ze ‘nee’ tegen het apart ruikende nieuwe schapenvachtje, maar Luna moet niet overdrijven. Het schapenvachtje is dus gewoon gewassen en ligt nu schoon en minstens de helft kleiner weer in de slaapkamer. Een portie ‘Get off!’ erop en Luna vind het opeens een geweldig mooi vachtje.

De nieuwe bank ruikt ook. Een dreigende blik van verstandhouding tussen haar en mij is tot nu toe voldoende geweest. Op dit moment ligt ze wel klierig naast haar dekentje op de bank te slapen, maar ik denk dat het daarbij blijft. Anders haal ik het reismandje gewoon tevoorschijn. Eventjes maar, hup uit de kast, een paar seconden op kattenooghoogte heen en weer zwiepen en dan weer terugzetten. Dat brengt de verhoudingen in een gelukkig gezin weer even op orde.