Babyvogel
Luna heeft het gevonden. Het zat heel ver weg, ergens diep binnenin haar en ze was het bijna vergeten, maar ze heeft het nog: haar jachtinstinct. Het werd wakker geschud uit zijn diepe slaap door een hele lieve mamavogel met haar babyvogeltje. Ze zaten op een vooravond gezellig bij ons in de boom. Babyvogeltje had honger en liet dat kwet-kwet-kwetter aan z’n moeder horen. Die gooide vol overgave haar maaginhoud in zijn openstaande bekkie en daarna kletsten ze nog wat. Luna lag onder die boom te slapen en had in eerste instantie niets door, totdat babyvogel wat witte resten van verteerd voedsel uit zijn achterste liet vallen, pal naast Luna’s uitgestrekte voorpoot. ‘Krijg nou de…’ dacht Luna en ze keek omhoog.
Roofdier
Terwijl moeder en kroost gezellig doorkwetterden, begonnen Luna’s snorharen te trillen en uit haar bekje kwam het wanhopige ‘ik-wil-zo-graag-maar-ik-kan-er-niet-bij’-dolfijnengekir. Het zou bij gekir gebleven zijn, als babyvogel niet zijn onfortuinlijke misstapje op de bovenste tak had gemaakt.
Beduusd en wild fladderend kwam het hoopje vogel precies voor Luna terecht. Beduusd was ook Luna. ‘Zo gaat het normaal niet’, dacht ze nog even, maar door de angstige moederlijke kreten boven in de boom ontwaakte het roofdier in Luna. Ze nam baby in haar bek en liep ermee naar de vijver.
Verdrinkingsdood
Op dat moment kreeg ze met mij te maken. Ik had dit tafereel van boven uit het raam gadegeslagen en vanaf het moment dat babyvogel uit de boom viel en bijna in Luna’s keel terechtkwam, was ik onderweg naar de tuin en vastbesloten om baby te redden. Luna zag me aan komen rennen en door de ‘mauw?’ die ze daardoor slaakte, viel babyvogel in de vijver. Wat eerst nu? Een hysterische kat binnen zetten of een hysterisch klapwiekend vogeltje van de verdrinkingsdood redden? Ik koos voor Luna, die woedend klauwend en sissend door mij binnen werd gezet. Daarna baby. Ik viste het kleintje uit de vijver en zette hem op de tuintafel in de zon om te drogen. Daarna ging ik snel weg, in de hoop dat mamavogel hem zou ophalen om samen verder te vliegen en elders bij te komen van de schrik. Dat gebeurde niet.
“Mamavogel was te bang en haar baby rook inmiddels natuurlijk vies naar mens en kat…”
Waar bleef mamavogel?
Mamavogel was te bang en haar baby rook inmiddels natuurlijk vies naar mens en kat. Babyvogel hupte ook nog eens van de tafel en viel weer op de grond. Ik wist niet wat te doen.
Binnen was Luna bezig een weg te graven door het glas van de tuindeur. Ik heb haar daar weggehaald om het vogeltje niet nog meer bang te maken en heb het daar maar bij gelaten. Het was inmiddels avond geworden en ik hoopte dat mama in het donker wél haar kroost durfde op te halen.
Babyvogel overleden
De volgende ochtend keek ik hoopvol uit het raam. Buiten lag babyvogel dood op het gras. Van alles ging door mijn hoofd: Luna mag nooit meer buiten, Siepie voor de zekerheid ook niet. Of ze krijgen een belletje om. Of ik hou ze steeds in de gaten. Feit blijft dat Luna niet weet wat ze fout heeft gedaan. Zoals ik al begon, het is haar instinct en daar horen ook minder leuke dingen bij.
Feit blijft ook dat ik het vreselijk vond om het kleine vogeltje dood op het gras te zien liggen en dat dat door mijn kat kwam. Maar mijn katten binnenhouden, dat zou ik ook vreselijk vinden. Een goede oplossing weet ik dan ook nog niet en tips zijn meer dan welkom.
Baby heeft inmiddels een mooie plek gekregen, onder de boom waar-ie uit viel. Dat is nog wel het minste dat ik kon doen. Sorry lief vogeltje.
