Tobiasjes Kerstgeklaag 2011

Die dag huiverde ik, maar niet van angst. Neen ik huiverde bij het idee dat de Kerst er weer zat aan te komen en moeke dit jaar het gekke idee had opgevat om die speciale dag in ‘den nieuwen hof’ te gaan vieren met een heuse gezellige winterkerstpicnicbarbecuetoestand of zo. Maar Tobiasjes willen helemaal niet naakt in een of ander gek wit winterjasje gehesen worden om het lekker warm te houden. Neen, Tobiasjes willen thuis blijven, voor de verwarming liggen in een warme huiskamer en in tijds eens naar hun bordje trippelen en anders niets.

Metamorfose

Helaas, moeke was naarstig in de weer om het ginds in die ’nieuwen hof’ allemaal aan kant en gezellig te krijgen, inclusief wintertentjes, jasjes en synthetische teddyberen velletjes voor de poezen. In plaats van eerst voor een deftige verwarming te zorgen en een living die op iets trekt… En Dextermans den overloper liet zich maar al te graag in zijn winterpulloverke hijsen. Die stond al weer aan de deur te wachten als een hond als hij zijn lishe zag bovengehaald worden. ‘Breng haar nog wat op gedachten ja!’ mompelde ik hem misnoegd toe, maar het mocht niets baten. Dexters metamorfose was haast compleet en moeke zat ons al te beloeren met ‘zo’n’ glimlach.

Hills-valuta

Weet je, ik doe heel hard mijn best om heel veel zelftucht toe te passen, maar Tobiasjes dienen niet om buiten in gekke tuinen te gaan kamperen voor een stoof, zelfs niet als het er nog zo knus gemaakt is. Jasper was er nog wel voor te vinden in ’t putteke van de zomer en later in het seizoen viel die nog om te kopen met harde Hills-valuta en Felixje, die was nog hangende. Hij had deze zomer enkele keren graag meegegaan al had hij ginds vreemde geluiden gehoord, veel rare beestjes gezien en geroken en zelfs enkele keren moeten vluchten in moekes armen om te bekomen van al die nieuwe indrukken, maar een heus winterjasje met kap aantrekken zag hij niet meteen erg zitten… Dat beloofde.

Hoewel Dexter zegt dat buiten voor die stoof liggen maffen in een mandje heel erg leuk en net zoiets is als een hypnotiserend slaapwiegende warmte waarbij steevast een berg aanhalingsknuffeltjes komen bij kijken en dat je soms haast scheel ziet van in die vlammetjes te kijken, denk ik dat Dexter gewoon zo dol is op die tuin omdat hij moeke dan helemaal voor hem alleen heeft en geen enkel knuffelmoment moet delen. Dat denk ik…

Cellosuite van Bach

Een subtiele wenk, een nadrukkelijk buikgeluid met miauw en tokkelende nageltjes die net een zachte cellosuite van Bach leken te spelen op de voordeur bevestigden zijn ongeduld om te vertrekken en dat bleek moeke steeds meer te bekoren. Jasper staarde mee in volle verwondering naar Dexter en ik, arm Tobiasje kon enkel nóg meer walgen. Zo hard zelfs dat in een zure golf al mijn half verteerde brokjes er uit vlogen. Als dat niet helpt om zielenpoot klasse 1 te spelen dan weet ik het ook niet meer. Moeke liep stante pede om schoonmaakdoekjes om mijn hoopje weg te werken en troostte mij uitbundig doch even later sloeg de paniek weer als een golf toe toen ze de wandelmandjes bovenhaalde. Snel roetsjte ik de gaten uit naar een veilig hoekje waar ik me opgelucht liet voorover vallen om snel in een bolletje achterin weg te kruipen met mijn hoofd tussen mijn pootjes weggedrukt. Zo, ik zag niets meer dus zagen ze mij ook niet meer.

Krediet

Moeke had haar energie toch al op Dexter gezet, maar dat duurde niet lang want die schamfoeter deed niets liever dan ‘mee dag gaan’ en zijn pull vond ie ook niet erg die verrader. Moest hij niet zo schattig zijn, hij had al zijn krediet al verloren bij mij, maar helaas kan ook ik er niet boos op blijven. ’t Is ook zo’n schatje mijn minibroer. En gelukkig voor ons dat hij er is, want Dexter is voor veeeeeeeeel in terwijl wij drietjes niet zo als het niet met eten te maken heeft. Dus omdat hij zo lekker enthousiast is en zich van het een en het anders niets aantrekt, krijgen wij respijt en kunnen we op ons gemak de salontijgers blijven uithangen terwijl smurfmans zich amuseert op die buiten en ons later verslag uitbrengt. ’t Is een specialleke hoor. Niets lijkt hem te deren maar al bij al toch een vreemde situatie.

Poezenren

Vroeg of laat zullen wij drietjes er ook aan moeten geloven om meer mee te gaan maar ik hoop dat er tegen dan een deftige poezenren staat waar geen enkele vogel door kan want dat zie ik absoluut niet zitten. Zeg nu zelf, als welopgevoede kater wil je toch geen wild pluimvee rond je oren vliegen of lopen hebben. Plus, die mormels eten wormen en ander ongedierte begot … BWEIKES, en daar moet ik mijn ruimte dan mee delen? Ik dacht het niet en in naam van alle gesneden katers onder ons zal ik mijn uiterste best blijven doen om ten allen tijde, en met hart en ziel en alle streepjes op mijn pels op te blijven komen voor dit recht dat ik ons toe-eigen.

“Zeg nu zelf, als welopgevoede kater wil je toch geen wild pluimvee rond je oren vliegen of lopen hebben…”

Boerenbuitenpoes

Jasper, mijn witte positivo, smijt me een goedkeurend lodderogig knikkebolletje met poging tot knipoog ter bevestiging toe en een meteen daaropvolgend gemoedelijk snurkgeluid, wat mij doet twijfelen aan zijn aandachtigheid tijdens mijn uiteenzetting. Felixje draait zijn pootjes in de lucht. Precies of hij was zo stoned als een overjarige puber uit de jaren zeventig en Dexter staat natuurlijk al trappelend te wachten aan de deur met zijn wintertruitje aan. Helemaal klaar om een metamorfose te ondergaan van binnenhuiskater naar boerenbuitenpoes. -Al ben ik zeker dat een echte boerenbuitenpoes nooit een trui of jas zou aantrekken.- Als ze hem maar niet uitlachen die andere beestjes daar. Maar aan de andere kant, ik zal maar niets zeggen of hij bedenkt zich nog en wie weet krijgt moeke mij dan weer in het vizier. Laat hen maar vertrekken, dan zal ik zijn plaatske in de zetel wel warm houden tegen dat ze terug komen.

Knaltrauma’s

Moeke gaf ons even later allemaal dikke zoenen voor ze vertrok met Dexter in trui en wandelmand en ik was eerlijk gezegd beschaamd in zijn plaats om me zo te moeten vertonen buitenhuis maar hij leek weer een eeltlaag op zijn poezeneer te hebben. Dexter smeet me nog een plagerige blik en weg waren ze, voor hun officiële oefensessie voor een echte originele buitenkerst. Zelfs de flikkerlampjes waren mee. Ik ben benieuwd wat ons kleine Dextertje te vertellen zal hebben als ie terugkomt. Als hij maar niets opdoet, zou hij wel warm genoeg gekleed zijn? Had ik toch maar niet beter mee geweest… Ach neen, Tobiasjes houden liever de zetel warm aan de binnenzijde van de vensters zoals het een echt salontijgertje betaamt.

Maar geen angst, als het echt moet, als het echt niet anders kanen als we echt niet de smiezen uit kunnen, dan gaan we tegen onze zin wel mee Kerst vieren in die dekselse wildernis. Dan liever nog Kerst in de stilte van een koude polder dan oudjaar. Zie dat ze daar ook met hun vuurwerkgeknal beginnen, dan ben ik echt liever thuis en moeke ook. –Ik heb het haar permentelijk horen zeggen.- ‘Wij zijn niet in voor knaltrauma’s.’