Katproof

Mijn Dextertje is een ongelooflijke twijfelkont. Al klinkt dat op het eerste gezicht raar en is er in feite niet erg veel kontje aan mijn Dextertje, maar toch… Dexter is een ongelooflijke twijfelkont. Dat besloten we in gezinconclaaf na een zoveelste poging om hem zonder tussensprong van de ene stoel op de andere te laten springen. Er hielp geen lievemoederen aan. Ook mega chantagebrokjes hielpen geen meter. Die arme Dexter probeerde en probeerde, zijn pootjes trippelden ongedurig weg en weer onder onze aanmoedigingen. De schat wilde echt, maar steeds net wanneer hij bijna zou springen leek het of iets hem tegenhield. Beteuterd keek hij ons aan met zijn, om in weg te smelten, groene oogjes. Toen Jasper het hem voor de zoveelste keer voordeed om van de stoel rechtstreeks op zijn poezentoren te springen en Dexter hem gezwind wilde volgen, besloot hij toch om nog een zoveelste poging te wagen.

Helaas, ook deze liep af voor ze goed en wel begonnen was. Onze harten werden overweldigd door medelijden en een diepe sympathie voor ons kleine grijze engeltje dat zo hard zijn best deed om een volwaardige kater te worden. Maar Dexter heeft geen springpootjes. Misschien zal het beteren wanneer hij zijn operatie achter de rug heeft maar de dierenarts heeft na pampelend onderzoek besloten om toch nog te proberen dat heikele punt in zijn leventje even uit te stellen. Dus zo geschiedt.

Dexters zaakje

Al begint de schat wel meer en meer mannetje te worden, is ons al opgevallen en één maal per dag legt hij een piepklein plasje dat erg pikant ruikt. Dus minstens een van zijn balletjes, dat wel niet zit waar het behoort te zitten, begint precies toch wat te ontwikkelen zoals het hoort. Is het die ene die in zijn lies zit, of de nog steeds onvindbare, we weten het niet. Maar er komt na twee jaar eindelijk een beetje schot in de zaak, of beter, Dexters zaakje.

Het ziet er naar uit dat mijn eeuwig kindje toch nog man zal worden… en daar ben ik trots op. Hij verdient het. ’t Is ook zo’n schatje en met één blik heeft hij iedereen zo rond zijn pootje gedraaid. Niet moeilijk als je zulke mooie donkere watergroene ogen hebt waar men in verdrinkt, hoor ik u denken, en u hebt overschot van gelijk.

Humorcircuit

Tja, wat kan ik zeggen, als groot bewonderaar van miauwende pelsvriendjes is het vast niet nieuw om met mij de bruisende uitstraling van de jeugdige energie van de kat te koppelen aan de routineuze alledaagsheid van onze dagdagelijkse bezigheden, zo’n type ben ik nu eenmaal. Gelukkig is de kat ontwikkeld om ons een leerrijk en fascinerend tijdverdrijf te schenken. Hij vertegenwoordigt tegengewicht in het idiote van de mens en laat ons lokale moederinstinct opborrelen, zelfs al ben je een een stoere mansmens. Persoonlijk krijg ik er nooit genoeg van en hou van de opwinding die hun capriolen op mijn humorcircuit teweegbrengen.

Zendokter

Ondertussen houdt mijn Dextertje gedreven vol om toch die verschrikkelijke sprong van zeker bijna veertig centimeter te wagen en ik ben trots op zijn broeremannen die hem tot op heden hier nog nooit voor uitgelachen hebben. Misschien moet ik eens informatie inwinnen bij zo’n moderne Zendokter. Men wete maar nooit dat er een of andere therapie bestaat om mijn lieve stralende, sensuele pelsengeltje van zijn fobiekes af te helpen. Of misschien is het helemaal geen fobie en is de schat gewoon beperkt in zijn bewegingen door die dekselse knikkers die groeien waar ze niet horen. Zou zo’n Zendokter dat niet kunnen uitvissen? Of een waarzegger of zo… (een mens denkt soms de gekste dingen).

“Misschien moet ik eens informatie inwinnen bij zo’n moderne Zendokter. Men wete maar nooit…”

Perkattelijkheid

Maar ah, Dexter is en blijft natuurlijk een superschattig knuffeldingetje, een friemelliefje, no-nonsens met een eigen specifieke stijl en goddelijke slanke body, ons kleinste zorgenkindje, onze knuffelgod, een kwaliteitkat die in feite zijn eigen columns verdient – en ik schrijf dit bloedserieus. Hij stemt hier zelfs de meest tobberige types vrolijk, zijn lichaampje ziet er frêle uit maar zijn persoonlijkheid (of moet ik zeggen perkattelijkheid) is groot, sterk en weelderig op zijn onnavolgbare manier en smurfig zijn is gewoon zijn roeping. Wij weten, vroeg of laat pakken we dit springeuvel aan en dan zal Dexters triomfmiauw lang nazinderen. Dus men weze gewaarschuwd… ik niet, want ik ben katproof, de waarheid mag ook wel eens gezegd.