Keizersnede bij de kat

Een keizersnede bij een kat is soms nodig omdat de kittens te groot zijn om op een normale manier geboren te worden. Een andere reden kan zijn het niet op gang komen van de geboorte terwijl de tijd echt aangebroken is voor de geboorte (de normale draagtijd voor een kat is ongeveer 63 dagen). Ook kan het voorkomen dat de ligging van een kitten zodanig is dat het niet via het bekken van de moederpoes geboren kan worden.

Hoe herken ik of mijn kat een keizersnede moet ondergaan?

Als je kat meer dan een uur hard aan het persen is op het eerste kitten of meer dan een half uur op het tweede kitten dan moet je de hulp inroepen van een dierenarts. De dierenarts beoordeelt dan of er operatief ingegrepen moet worden of dat ze door manipuleren de normale geboorte via het bekken kunnen laten plaatsvinden. Indien nodig kunnen zij deze behandeling ondersteunen met medicijnen zoals calcium of oxytocine-injecties.

Ze kunnen navoelen of het bekken groot genoeg is voor het kitten om er doorheen te kunnen. Bij een stuitligging kunnen ze door zachtjes aan de pootjes te trekken het kitten meer in de bekkenopening trekken en op die manier de moederpoes helpen het kitten eruit te persen. Bij het navoelen of door het manipuleren van een kitten met een afwijkende ligging merken ze of er wel of geen voortgang van de geboorte is. Indien het kitten niet verder komt of zelfs niet eens in het geboortekanaal terechtkomt zal het advies zijn om een keizersnede uit te voeren.

Een keizersnede: de voorbereiding

Handdoekjes en een afzuigapparaat worden klaargelegd. De opnamekooi wordt klaargemaakt en warmtemand en warmtelamp worden aangezet. De buik van de moederpoes wordt geschoren voordat ze een verdoving krijgt. Het gebied rond de tepels en de tepels zelf worden zoveel mogelijk gemeden. Ook met wassen en desinfecteren let de dierenarts hierop om te zorgen dat de kittens normaal gaan drinken en geen last hebben van het schoonmaak- en ontsmettingsmiddel.

Tussen de huid en de buikwand geven ze een lokale verdoving door middel van injecties met lidocaine. Dit moet even inwerken zodat de huid en de onderhuid gevoelloos wordt. Hierna krijgt de poes een lichte verdoving, zodat de moeder suf wordt maar de kittens er zo weinig mogelijk last van hebben. Desalniettemin krijgen de kittens via de navelstreng toch wat van het verdovende middel binnen, hiertegen krijgen ze vlak na de geboorte een injectie die deze verdoving opheft.

Ze wordt op de operatietafel, waarop een warmtematje ligt, neergelegd en uitgebonden. Er wordt een mondkapje met zuurstof opgezet. De huid wordt gewassen en gedesinfecteerd. Hierna wordt de moederpoes afgedekt met steriele doeken.

De operatie

De huid wordt ingesneden en de buikwand geopend. De baarmoeder wordt in zijn geheel naar buiten gehaald en op de operatiedoeken neergelegd. Ze gebruiken een extra operatiedoek van plastic om te voorkomen dat de operatiedoeken nat worden, anders koelt de moeder teveel af tijdens de operatie.

De baarmoeder wordt ingesneden op een plaats waardoor ze de kittens uit beide baarmoederhorens naar buiten kunnen halen.
De kittens worden één voor één naar buiten gehaald. Het vlies waarin het kitten zit wordt weggehaald van het kitten. De bek wordt vrijgemaakt, schoongemaakt en er wordt gecontroleerd of er geen open gehemelte is. Hier heb je even tijd voor want de navelstreng is nog intact en het kitten krijgt zuurstofrijk bloed van de moeder. Vaak beginnen de kittens nu al de eerste tekenen van een ademhaling te vertonen.

De navelstreng wordt doorgehaald en het kitten wordt aan een assistente of aan de eigenaar gegeven die het opvangt in een handdoekje. Vervolgens wordt de nageboorte (elk kitten heeft een eigen nageboorte) uit de baarmoeder gehaald en wordt het volgende kitten naar de opening gebracht.

Wat doet de assistente met het pasgeboren kitten?

De assistente neemt het kitten over van de dierenarts en begint het kitten droog te wrijven. Door het wrijven wordt de ademhaling gestimuleerd. Het kitten krijgt met een injectie een middel toegediend die de verdoving moet tegengaan en er wordt een ademhalend stimulerend middel in de bek gedruppeld. De neus en de mond worden van slijm ontdaan door een afzuigapparaat te gebruiken. Het slijm dat dieper in de luchtpijp (trachea) zit wordt door middel van het afslaan van het kitten uit de luchtpijp gewerkt. De navelstreng wordt bij de navel ontsmet.

De baarmoeder hechten

De andere kittens worden door hetzelfde gat uit de baarmoeder gehaald. Als alle kittens eruit zijn wordt bij de zuurstof die de moederpoes krijgt ook isofluraan gegeven om de moederpoes dieper onder verdoving te brengen. Op dat moment wordt de baarmoeder gehecht met een speciale hechtmethode.

Als de baarmoeder gehecht is wordt de buikwand gesloten, de onderhuid wordt gehecht en wordt met een onderhuidse hechting (of door middel van lijm) de huid zodanig aan elkaar vastgezet dat de huid dicht is en er geen hechting meer te zien is. Het voordeel hiervan is dat de moederpoes niet terug hoeft te komen om de hechtingen eruit te laten halen en de moeder of de kittens niet aan de hechtingen kunnen gaan zitten, hiermee voorkom je ontstekingen aan de huidwond.

De buik wordt schoongemaakt met water en de poes krijgt antibioticum en pijnstiller. Ook krijgt ze een injectie met een middel dat de verdoving tegengaat. Door dit middel wordt de moederpoes snel weer wakker.

Moeder wordt bij de kittens gelegd

Zodra de moeder goed wakker is kan ze met de kittens in een verwarmde kattenmand naar huis. Ze krijgt ook antibioticum en pijnstillers mee naar huis. Een kraag is niet nodig want de huid is onderhuids gehecht.