Inflammatory Bowel Disease (IBD)

Bij IBD - de afkorting is afkomstig uit de Engelse taal en betekent: Inflammatory Bowel Disease - spreekt men van een ontsteking in de wand van het maagdarmkanaal. De ontsteking kan in de maag, de dunne darm en/of dikke darm zitten. De meest voorkomende symptomen zijn dan ook braken, diarree en vermageren. 

Regelmatig komen er katten met maagdarmklachten op het spreekuur bij de dierenarts. In het algemeen is een eenvoudige korte behandeling met medicijnen en een dieetadvies voldoende. Een klein deel van de patiënten blijft problemen houden. Soms treedt er geheel geen genezing op. Soms komen de symptomen weer terug na de therapie.

Vaak zijn de dieren niet ziek, maar na een tijdje vermageren ze wel. Dit worden voor de dierenarts ingewikkelde patiënten. Maar het is tegelijkertijd een uitdaging om de dieren voor het verdere leven te genezen.

Het maagdarmkanaal zal nu niet meer goed kunnen functioneren. De ernst van de ontsteking en de plaats waar deze zich bevindt zullen de symptomen veroorzaken. Meest voorkomend is het vermageren door chronisch braken en/of diarree. Vaak hebben de dieren buikpijn en geen eetlust. Bloed in de ontlasting en veel persen met de stoelgang kan voorkomen.

Het stellen van de uiteindelijke diagnose is lastig. Allereerst moeten met behulp van onderzoek andere ziekten, die gelijkwaardige symptomen kunnen geven, uitgesloten worden. Je kan denken aan heftige bacteriële en/of parasitaire infecties. Een slecht werkende alvleesklier, tumoren of voorwerpen in het maagdarmkanaal kunnen deze problemen geven. Pure voedingsallergie of voedingsintolerantie is ook een mogelijkheid.

Soms ontstaan maagdarmklachten door ziekten van andere organen (nieren, lever, schildklier). De hiervoor genoemde opsomming van organen is niet volledig, maar in het algemeen zal de dierenarts vele andere oorzaken moeten uitsluiten.
De uiteindelijke diagnose kan gesteld worden met een darmbiopt. Het probleem is, dat dit redelijk ingrijpend is en er meestal dezelfde uitslag verkregen wordt (veel ontstekingscellen, voornamelijk eosinofielen en lymfocyten in de darmwand). Bij ernstige verdenking op tumoren is een biopsie altijd aan te bevelen.

In de praktijk start men vaak na uitgebreid onderzoek (zonder darmbiopt) een behandeling tegen IBD. In het begin wordt er een combinatie van medicijnen en voer gebruikt. Bij een goed resultaat worden de medicijnen afgebouwd.

• dieet: er wordt altijd een hypo-allergeen dieet gegeven.
  Allergie en voedselintolerantie zijn een bekende oorzaak voor IBD. Toevoeging van ontstekingremmende vetzuren is nuttig. Bij sterke vermagering toevoegen van extra kleine vetten, die zonder vertering in het bloed opgenomen kunnen worden en dan snel energie geven.
• medicijnen: combinatie van prednisolon met antibiotica (vaak metridazol).
  De IBD-patienten worden daarna zeer regelmatig door de dierenarts gecontroleerd. Zijn er geen goede resultaten, dan is het soms nodig zwaardere medicijnen te geven of de dosis te verhogen. Gelukkig gaat het in de meeste gevallen erg goed. De medicijnen worden afgebouwd en meerdere patiënten blijven goed met uitsluitend een hypo-allergeen dieet. Andere dieren zullen soms levenslang op een lage dosering van medicijnen moeten blijven.

De therapie van zieke dieren is dus zeer individueel. Bijna alle patiënten kunnen uiteindelijk genezen worden.

Bron: Huisdierenziekenhuis.nl