Sowieso is het vaak anders als het je eigen kinderen zijn. Dieren hebben vrij snel in de smiezen dat het bij jou hoort. Dan nog moet je een kind er nooit alleen mee laten, met geen enkel huisdier. Maar ze zullen eraan wennen en ze zullen nog minder snel één van je eigen kinderen iets aandoen.
Dit heb ik al enkele keren gezien bij mensen - tegen andere kinderen lelijk doen ,maar als ze bij het gezin hoorde werd het kind verdragen.
Maar ze zullen er lang niet allemaal gek mee zijn. Mijn zus heeft een kat gehad, half Pers, daar konden de kinderen werkelijk alles mee. Hij vond het geweldig, zocht ze telkens weer op en zat gewillig met een poppemutsje op zijn hoofd in de poppenwagen. Kon hem geen reet schelen, als hij maar aandacht van ze kreeg.
Veel andere katten hebben de kinderen nooit leuk gevonden en bleven uit de buurt. Het blazen en met hoge rug staan gaat al snel over, zeker als ze het kindje van baby af aan meekrijgen; in het begin huilen ze voornamelijk en/of bewegen op schoot, maar het onberekenbare bewegen wat peuters en kleuters doen, dat gaat geleidelijk en went de kat op die manier ook aan.
Dus je hebt kans dat Lana nooit de grootste kindervriend gaat worden, dat weet je vantevoren niet. Maar met de juiste aanpak hoef je niet bang te zijn dat het niet samen zal gaan hoor
