Terwijl ik het verhaal zit te lezen, blijf ik haken aan dit zinnetje.... Hoewel het natuurlijk lastig blijft om van zo'n afstand de situatie aan te voelen, heb ik toch het idee dat hier een sleutel ligt. Zou het kunnen dat je een beetje teveel je best doet, en dat je daarmee het vinden van balans en rust tegenwerkt?Lovecat schreef:Hoe hard ik m'n best ook doe, dit blijft een zwak punt bij mij.
Ik moet denken aan een boek wat ik net gelezen heb: "Waar geen wil is, is een weg". Soms krijg je juist door wat meer los te laten, meer grip op de situatie. En hard je best doen om los te laten en te ontspannen - dat is eigenlijk een contradictie. Tenzij je bedoelt met 'hard je best doen', een lange boswandeling met de prachtige herfstkleuren of zoiets.
Maar anderzijds: ik kan dan wel heel stoer bovenstaande raad geven - maar ik loop ook snel te stressen als er iets m'n mijn beestjes aan de hand is, hoor
. Die bezorgdheid en gevoeligheid heb ik ook - en ik denk ook dat we niet de enige zijn. Dus het klinkt ook als een advies aan mezelf 
.Het is duidelijk dat Dex en Moos je heel dierbaar zijn, en dat zeker in de situatie waar je nu in zit, ze een belangrijke rol vervullen. Naast stress, ervaar je ook wederzijdse liefde - en als je uit dat gevoel handelt, dan is het goed. Vertrouw daarop, want liefde is vele malen belangrijker dan een bak ervaring.
Ik begrijp dat Dex en Moos vroeger close met elkaar waren. Ik denk niet dat die relatie weg is, maar dat er nu iets is gebeurd dat het even achter de horizon is geraakt. Hopelijk slagen jullie er alledrie in om toch weer de balans terug te veroveren, dat is de wens vanuit het Kattenpaleis!
Groetjes,
Erik
