Naar aanleiding van de situatie bij mij thuis heb ik even een account en nieuw onderwerp aangemaakt. Ik heb al vele topics doorgespit op het forum , maar nog niet helemaal de informatie gevonden die ik zoek, dus vandaar.
Thuis hebben mijn vriend en ik een kitten van bijna 5 maanden zitten. Het is een Thaise Siamees, maar door een zuurstoftekort bij de geboorte is het een beetje een mafkees. Ze groeit te weinig, heeft nog geen tanden gewisseld, en haar gedrag is niet passend bij haar leeftijd.
Door de groeiachterstand is ze te licht en klein voor haar leeftijd, ze weegt momenteel bijna anderhalve kilo. Mijn dierenarts is er van overtuigd dat ze minstens drie kilo zou moeten wegen op deze leeftijd, ik vind dat zelf wat overdreven. Sommige katten worden nou eenmaal niet zo groot en ik ken genoeg volwassen katten die ook maar 2,5 kilo wegen. Ook is er uitvoerig bloedonderzoek gedaan om eventuele onderliggende problemen te vinden, zoals kattenleukemie en kattenaids. Dit komt wel vaker voor bij katten van fokkers. Die testen waren ,gelukkig, allemaal negatief. De kans dat ze dit alsnog heeft maar het niet op de testen naar voren komt is extreem klein en daardoor verwaarloosbaar.
Dit allemaal terzijde, Aaf de siamese kitten heeft 2 weken geleden haar rechterachterpootje gebroken. Het kniegewricht was gedeeltelijk verbrijzeld én haar gewricht was volledig losgekomen. Een (erg dure) en vervelende operatie volgde, waarop het kleine patientje nu 6 weken benchrust moet houden. En daar knelt het enorm.
Ze verveelt zich heel erg in de bench, maar vooral, ze wil er erg graag uit. Haar ,ook mentale, groeiachterstand en ook haar karakter (siamese katten zijn vaak erg aanhankelijk) zorgen er voor dat ze heel de tijd bij mij of mijn vriend wil zijn. Of ze ons nu kan zien of niet, ze miauwt zichzelf letterlijk schoor. Ze schreeuwt letterlijk.
De dierenarts en de chirurg zeiden dat dit een fase is waar ze doorheen moet. Maar nu een bijna twee weken verder, worden mijn vriend en ik horendol van het gemiauw.
We halen haar dagelijks voorzichtig uit de kooi om de hele boel schoon te maken, zoals schoonmaken(het kattengrind blijft echt totaal niet in het diepe bord wat we gebruiken als tijdelijke kattenbak) en de handdoeken vervangen. Éen van ons houdt haar dan voorzichtig vast terwijl de ander schoonmaakt. Daarnaast aaien we haar zo veel we kunnen, door het deurtje van de bench open te doen en haar dan te kroelen. Maar het wil niet baten. Ook tijdens het aaien praat ze gewoon door, dat zijn we gewend van haar, maar zodra het deurtje dicht gaat wordt ze weer druk. Ze hangt door de trailies heen en graait naar je benen als je in de buurt bent en vind het over het algemeen genomen gewoon echt niet leuk in de bench.
Ik durf niet zo goed speeltjes in de kooi te leggen, omdat ik bang ben dat ze zichzelf dan bezeert door te druk te spelen. Maar ook het ophouden met de benchrust vind ik geen optie, omdat ik wil dat het allemaal goed geneest.
Nu is het de laatste tijd ook zo , dat zodra we haar uit de bench halen om schoon te maken of om te aaien, ze enorm gaat krabben en bijten. Het kan zijn dat ze eindelijk haar tandjes begint te wisselen, maar daar lijkt het nog niet op. Is ze boos op ons omdat we haar in de bench laten zo veel?
Ze wil niet echt meer veel naar me spinnen lijkt het. Maar het kan ook zijn dat ik me gewoon te veel zorgen maak.. In mijn omgeving vinden ze het vooral bruut dat ik gekozen heb om haar door deze zware operatie te laten gaan in plaats van inslapen. Maar de kans op volledige genezing was voor mij de doorslag, een mens laat je ook niet euthaniseren omdat ze zes weken in het gips moeten.
Maar de nazorg valt me dus erg zwaar, haha.
Weet iemand of katten kunnen veranderen door zoveel tijd in een kooitje door te brengen? Misschien wordt ze wel een beetje verbitterd omdat ze zich zo verveelt. Dat zou ik erg vervelend voor Aaf vinden. Dus kortom mijn vraag, na dit lange verhaal is als volgt:
Hoe kan ik er voor zorgen dat Aaf minder hard of in het geheel minder miauwt tijdens de benchrust én hoe kan ik de benchrust wat dragelijker maken voor Aaf?
Ter compensatie van het lange verhaal nog een foto van aaf:)
Ik heb geen advies voor de bench-rust maar laat de hele omgeving maar kletsen en trek je vooral niets van hun aan. Kijk nou naar dat gezichtje. Dan is er toch geen moment dat je bedenkt dat je zo'n kitten in laat slapen omdat ze een operatie moet ondergaan en wat bench-rust nodig heeft. En ja... haar gedrag zal misschien even wat veranderen. Dat lijkt me logisch naar mensen toe, die haar iets "aandoen". Maar dat komt uiteindelijk wel weer goed. Dat zal even zijn tijd nodig hebben.
