Onze senior (in mei overleden) had tandvleesontsteking en waarschijnlijk een loszittende kies. Met antibiotica en Tolfedine (we hadden geen keus!) bleef zijn leven acceptabel. De dierenarts durfde niet meer te opereren want dan zouden zijn nieren zo'n opdonder krijgen dat hij misschien de operatie wel zou overleven, maar dan een paar weken later aan nierfalen zou overlijden door de narcosevloeistof.
Gasnarcose is veiliger, maar dat schijnt niet te kunnen voor alleen een roesje (heb ik me laten vertellen, maar weet het fijne er ook niet van. Ben geen dierenarts).
Ik zou ook een roesje afraden. En zoveel mogelijk soorten en smaken voer in huis halen, dat stimuleert.
Toen Sjaak een nierbloeding had heeft hij 12 dagen antibiotica gehad en een spuit Buprecare = pijnstiller. Hij doet het nu weer prima.
Bedankt dat jullie allemaal zo met me meedenken, maar ik schiet er niks mee op.
De één zegt dit en de ander dat.
Tja, wat is wijsheid?
Moet ik mijn hart of verstand laten spreken?
Eigenlijk zou het ideale zijn wanneer de da zonder narcose/roesje bloed af kan nemen om de oorzaak te achterhalen.
Wanneer het inderdaad de nieren zijn kan zo'n roesje juist net haar dood betekenen.
Wanneer ze nierdieet wil eten kan je dat geven om haar nieren te ontzien
Denk dat ik haar nog een mooie laatste tijd zou geven zonder da-stress en waar mogelijk met nierdieet
Ik wil de da daar ook over spreken: bloed afnemen zonder roesje.
Dan maar in de houdgreep...
Zou dat verstandig zijn?
Of misschien vooraf een beetje diazepam geven?
Zie dat je nog online bent.
Diazepam is toch een kalmeringsmiddel voor mensen? Weet niet of dat zo goed is om te geven. Er moet vast iets zijn wat voor katten geschikt is. Zou ook dat even met je da overleggen.
Heb niet zoveel ervaring met kalmeringsmiddelen. Kasper is een tijdlang aan de Telizen geweest (op basis van groene thee extract) maar dat werkte niet echt in behoorlijk stressvolle situaties. Van andere forumleden goede ervaringen gehoord met Destress. Maar er zijn vast ook andere middelen te krijgen.
Nee, diazepam is geen goed idee als kalmeringsmiddel bij katten. Net als bij oude mensen werkt dat juist meestal averechts en worden ze er juist hyper van (het is wel een goede eetluststimulans, maar dan niet meer dan een kwart pilletje diazepam 2 per 5 dagen).
Je bedankt ons voor de tips, maar zegt dat de een dit en de ander dat zegt. Laat ik alle adviezen/ conclusies dan even voor je op een rijtje zetten:
- de kat eet slecht, al eet zij wel kip, Gourmet en Beaphar. Dus het valt mee met het slechte eten. Gourmet heeft acht smaakjes, Beaphar 4; dus in principe voldoende keus om zo nu en dan wat af te wisselen zodat de eetlust blijft (al is die gering). Omdat je niet weet of er iets met de nieren aan de hand is, voor de zekerheid een schepje Ipakitine over iedere portie Gourmet of ander niet-nierdieet. Ipakitine zorgt er voor dat de nieren beter met dit voer kunnen omgaan.
- de kat is geen gemakkelijke patiënt, maar mankeert misschien wel wat. Ideaal zou zijn om dit te controleren, maar een roesje wordt afgeraden. Wanneer de dierenarts het alleen met een roesje kan, zou je naar een ander kunnen gaan of het op z'n beloop kunnen laten. Snelwerkende kalmeringsmiddelen zijn er volgens mij niet voor katten. Mensenmiddelen werken averechts en Destress (huisdierendokter) wat wel speciaal voor katten is, heeft zijn tijd nodig. Daar heb je dus niets aan.
Kortom: òf je laat bloedprikken zodat je zekerheid hebt òf je doet haar deze stress niet meer aan en geeft haar eten wat de nieren in ieder geval ontziet.
Wanneer ze ziek is en om die reden niet wil eten, dan zou je haar zo'n kwart diazepam kunnen geven. Gaat ze dan wel eten, dan is ze dus kieskeurig geworden. Doet het pilletje niets dan is er dus meer aan de hand.
Diazepam is echter geen snoepje! Het kan het ureum verhogen en wanneer ze dus al misselijk is, kan ze nog misselijker worden door het verhoogde ureum (= afvalstoffen die bij gezond werkende nieren afgevoerd worden via de urine, maar bij slecht werkende nieren in het bloed blijven zitten en daardoor voelt het dier zich beroerd). Ook kan diazepam ervoor zorgen dat de kat erg onrustig wordt.
Ik hoop dat jullie het niet erg vinden dat ik ook iets zeg hierover. Ik "ken" Speedy al een aantal jaren van een ander forum, en heb daar altijd begrepen en gelezen dat Speedy niet te hanteren is bij de dierenarts.
Marja maakt zich sinds 5 dagen ernstig zorg over Speedy die maar heel weinig eet. Ik vind dat je op een gegeven moment moet stoppen met twijfelen en voor jezelf een beslissing moet nemen om Speedy al of niet mee te nemen naar de dierenarts. Maar áls je dat doet dan zal het zéér waarschijnlijk niet mogelijk zijn om Speedy te onderzoeken, laat staan bloed af te nemen zonder een roesje. En ik vind het werkelijk een zeperd als je Speedy wél de stress aandoet van een da-bezoek maar dan vervolgens onverrichter zake weer naar huis moet omdat je geen roesje wilt laten gen.
Uiteráárd moet de da eerst proberen of het zonder kan, maar als blijkt dat Speedy nog steeds dezelfde tijger is als een paar jaar geleden dan zul je toch wat moeten.
Dus laat haar ófwel thuis en probeer met desnoods nierdieet (ook al is er geen diagnose) of wat voor voer dan ook om haar aan de praat te houden maar néém dan ook die beslissing. Ik vind er op zich niks mis met aanvaarden van de grenzen die Speedy zelf aangeeeft. Maar blijf niet jezelf pijnigen met twijfelen. Daar worden jij en Speedy niet beter van.
Sorry dat ik het hier zo duidelijk neerzet, maar ik heb indertijd aan m'n ouwe Joris, diabeet, en ook Coco m'n nierkat - vaker een roesje moeten laten geven om een onderzoek te laten doen. Dat was niet fijn, maar wél even noodzakelijk. Als je dan desnoods een onderhuids vochtinfuus vraagt zodat de narcosestof sneller afgevoerd wordt dan is het risico kleiner. Is mijn mening ....
Ik heb een slechte nacht achter de rug, maar heb toch uiteindelijk besloten Speedy géén roesje te laten geven. Ik wil haar toch geen risico's laten lopen.
Vanochtend had ik weer wat klaargezet, ze nam er twee hapjes van en toen niet meer.
Ik heb toen de rest onder dwang gevoerd (bijna 3/4 Whiskas maaltijdzakje).
Ging eigenlijk best goed, had haar in een dekentje gewikkeld.
Ze at het op, kokhalsde niet of zo, probeerde het niet uit haar bekje te duwen én het bleef er in!
Vanavond probeer ik het weer op deze manier, als ze zelf niet wil eten.
Ben ik volgens jullie zo wel goed bezig?
, beter twee keer hetzelfde advies dan twee mensen die totaal wat anders zeggen.