slechte kattenmoeder?

[Pisces2202]

Weet niet of dit het goede forumonderdeel is om dit te plaatsen, anders merk ik het wel, maar ik zit de laatste dagen met het volgende. Kan lang verhaal worden.

In een eerdere post typte ik over mijn kater Stitch die vorige week met spoed naar de DA is gebracht met een verstopte plasbuis. Nu een week verder, met ab, pijnstiller en blaasontspanner is meneer aardig weer het heertje...gelukkig gaat hij weer de goede kant op, maar het heeft er flink ingehakt.

Nu hebben we naast Stitch een poezenmadam met licht nierfalen. Dit had ze al toen we haar uit het asiel haalden, 1,5 jaar geleden. Ze wordt in mei 3. Michiko is als zwervertje binnengebracht, had veel te vroeg een nestje geworpen waarbij alle kittens overleden zijn Het asiel denkt dat het nierfaalprobleem door het zwerven is ontstaan. Het heeft ons er niet van weerhouden om haar een lekker plekje bij ons te geven Sindsdien doet ze het supergoed. Ze weegt nu 3,2 kilo. Vanuit het asiel kregen we Hills mee, maar daar deed ze het niet goed op dus zijn we over op Consult n+h en beaphar nier.

In 2008 heb ik mijn lievelingskat Piet moeten laten inslapen door nierfalen. Binnen 4 weken was hij op. Hij was pas 6. Onderhuidse infusen, dwangvoeren, alles is de revue gepasseerd en ik was kapot van zijn heengaan.

Zoals ik al aangaf doet Michi het super, ze eet goed, drinkt goed, gaat naar buiten als ze zin heeft, heeft als de zon schijnt haar gekke 5 minuten buiten, springt rent en huppelt, en komt af en toe met muizen terug. is nooit een echte knuffel geweest, maar komt die vanzelf halen als ze er zin in heeft. De dierenarts heeft tijdens het opensnijden van een abces nog haar niertjes gevoeld, en ze zei dat ze wat kleiner waren maar glad aanvoelden.

Nu het gedoe met Stitch deze week denk ik ook vaker aan haar. Ik weet dat nierfalen niet te genezen is, en ze lijkt stabiel, maar hoever wil ik met haar gaan mocht ze inderdaad sterk achteruit gaan? Wil ik net zover bij haar gaan als met Piet terwijl ik weet dat het uitstellen van het onvermijdelijke is, de daarbij behorende kosten, die we nu gewoonweg even niet hebben (al zou ik mijn laatste centen aan mijn kattenkinderen geven). We wilden haar vanuit het asiel gewoon een goed thuis geven. Veel mensen waren geïnteresseerd in haar, maar bij het horen van haar niertjes haakten ze toch af, terwijl het een onwijze schat is

Het is nog niet aan de orde, maar waarschijnlijk wel het toekomstbeeld. Ik voel me schuldig als ik eraan denk dat ik ook mijn grenzen heb, en haar niet zo'n lijdensweg wil laten ondergaan als Piet. Als ik er nu al aan denk breekt mijn hart. Toch kan ik me ook vinden in mijn "trots" dat we haar toch een heerlijk thuis hebben gegeven voor zolang het duurde mocht het fout gaan.

Ben ik nu echt zo'n slechte kattenmams?

[Dinky]

Waarom heb je het idee een slechte kattenmams te zijn?

Zoals je aangeeft geef je haar in elk geval een warm huisje met een baasje dat veel om haar geeft. Voor de nierfaalkatten is er op het forum dit topic

[Pisces2202]

thanks Mirjam haha..heb dat hele topic ook al doorgelezen, ik woon op dit forum sinds stitch Maar de laatste berichten gingen over een katje die het ook weer niet gered heeft Maar zal mijn verhaal daar ook kopieren, als dat lukt.

Waarom ik het gevoel heb een slechte kattenmams te zijn? Omdat ik me mezelf egoïstisch vind als ik haar al die onderzoeken en behandelingen niet zou gunnen/geven, net of zij het niet waard zou zijn er zoveel geld tegenaan te gooien. Zoiets denk ik.

[Dinky]

Ach ja, in dat topic blijft alles een beetje bij elkaar Vinden de meesten fijner dan losse topics bij te moeten houden.

Vind het zelf juist goed dat je als kattenmams er vast over nadenkt hoe ver je wilt gaan. Het belangrijkste is dat de kat nog een katwaardig leven heeft en niet onnodig hoeft te lijden. Dit houdt ook in dat je op een bepaald punt de beslissing neemt om afscheid te nemen. Op een gegeven moment is het juist egoïstisch om de kat in leven te houden. Waar de scheidslijn zit zal van situatie tot situatie verschillen. Een voorbeeld van een kat die het goed doet nadat die was opgegeven door de DA is Noa van Cerna Maar dit is toch echt een uitzondering helaas.

[nellebel]

ach die twijfel of we goede kattenmama's zijn hebben we allemaal wel eens. je hebt het toc hgoed voor met haar? en je geeft zelf al aan dat je die keuze pas maakt op het moment dat ze gaat lijden. nou dan ben je een goede mama hoor, als je niet wilt dat je katje onnodig lijd.
Ik weet het klinkt gemakkelijker als gezegd, maar probeer daar nu niet teveel bij stil te staan. dat komt wel als het moment daar is. ook genoeg verhalen over nierkatjes die daar al lang mee leven. ik heb zelf een kat gehad waarvan ik wist dat ze ongeneeslijk ziek was. in het begin veel verdriet, uiteindelij kvooral genoten van de tijd die ik met haar heb gehad. zo intens mooi, en nu het verdriet een plekje begint te krijgen (ze is nu 1½ geleden overleden) kan ik steeds meer en vaker terugdenken aan de heerlijk tijd die ik met haar heb gehad. zou het voor geen goud hebben willen missen.
geniet van jullie tijd samen. een gezonde kat kan ook iets krijgen, jij weet dat je katje niet helemaal gezond is dus maak er iets moois van en ik hoop echt dat je nog jaren van elkaar kunt genieten.

[Pisces2202]

Inderdaad helaas een uitzondering. Ben deze week ook hypersensitief wat mijn kinders aangaat. Hou Michi ook goed in de gaten nu, terwijl zij zoiets heeft van, doe normaal, ik ben toch niet anders dan anders? Denk dat ik nog steeds de bibbers een beetje in de benen heb, maar ok zal ook niet de eerste keer zijn dat een kat wat mankeert en binnen afzienbare tijd nummer 2 begint te kwakkelen.

Awww Nellebel dank je voor je berichtje. Klopt helemaal wat je zegt! Ben nou iemand die slecht van dag tot dag kan leven, ben een planner en kijk veel verder vooruit dan mijn neus lang is, maar je hebt gelijk hoor, wie dan leeft wie dan zorgt. Denk wel dat Piet mij een klein trauma heeft gegeven. Ik was 24/7 met hem bezig, dwangvoeren, spuitjes water geven, en zelfs na 4 jaar daar nog niet helemaal overheen.