Hoi Hilde,
Ik zou niet zeggen dat het echt verlatingsangst is, ze is op een voor haar nieuwe plek, die ze nog moet ontdekken, waar ze haar geur nog moet achterlaten, en bovenal loopt thomas daar ook rond, thomas die de baas is in dat territorium. En zij voelt dat , dat Thomas op dit moment nog de lakens uitdeelt. Vandaar denk ik dat gemauw en geroep op jouw.
Hilde dit is denk ik normaal hoor, als die twee mekaar gaan "dulden", en hopelijk na een tijd gaan accepteren en zelfs maatjes worden, zal dit wel gaan verminderen. Dit heeft tijd nodig, niet alle katten accepteren elkaar al na een week, soms duurt het een maand, en heel soms zullen ze nooit echt maatjes worden, maar het is nu nog te vroeg om dat al te stellen.
Mijn nieuwe aanwinst Wodan roept ook de hele dag om mij, ook al begint het stilaan te klikken met de anderen. Hij mag al in de zetel bij hen gaan liggen, maar spontaan naar hem toegaan om te spelen, doen ze hier ook nog niet, en als hij in de zetel zich te opdringerig gedraagt, krijgt hij regelmatig een mep. Dit hoort er allemaal bij, zo bepalen ze de rangorde, en de nieuwe staat nu éénmaal op de laagste tree, dus als nieuwe zijnde valt het niet altijd mee, en dan roep je als eens vlugger op je mama
Het kan helpen om veel met hen te spelen in één ruimte, zo'n stok met veren aan vb, vinden ze geweldig, Thomas gaat dan zo op in het spel, dat hij spontaan gaat vergeten "boos" te zijn op de nieuwe, en zo breng je ze al spelend met mekaar in contact.
Wat ook kan helpen, is de geur van Thomas op de nieuwe vrijven en omgekeerd, gewoon een papieren zakdoek nemen en over mekaars hoofd en vooral wangen vrijven (daar zitten de geurklieren ).
Als het echt niet wil klikken tussen die twee, kan je ook nog proberen om de nieuwe in een bench te zetten in de ruimte waar Thomas gewoonlijk verblijft, zo kan Thomas haar zien en ruiken, maar kan zij nog niet op zijn domein komen, en kunnen ze op die manier aan mekaar wennen.
liefs veronikske
katten zijn als chips...je kan niet stoppen na één...