Ik ben nieuw hier en kom meteen met een vervelend probleem ivm met mijn (bijna) 10 jarige gecastreerde kater (Harry).
Sinds een week is hij ontzettend veel aan het braken en heeft weinig eetlust.
Uiteraard ben ik met mijn ventje naar de dierenarts geweest. Tot 3 keer toe zelfs afgelopen week.
Buiten het schildklier probleem wat Harry heeft (dat weet ik nu een week of 4), waren alle onderzoeken bij de dierenarts goed.
Harry heeft een bloedonderzoek gehad (spotchem), een pancreas onderzoek, urine onderzoek, en zelfs een echo.
Afgelopen vrijdag heeft hij zelfs een infuus gehad om op te knappen, aanvankelijk leek het hierdoor goed te gaan met hem. Ook heeft hij een injectie met anti emetica (anti misselijkheid) gekregen en een eetlust opwekkend middel.
De bedoeling was dwang voeren, maar hij begon zaterdagochtend na een aantal spuitjes dwang voer zelf te eten. Dit is hij blijven doen tot vanmorgen.
Maar dan nu, opnieuw braken en geen eetlust. Het lijkt wel of hij alles uitbraakt wat hij binnen krijgt, en hij oogt ook vrij sloom.
Verder ziet hij er wel gezond uit, zit goed in zijn vacht en glanst mooi.
Maar toch herken ik hem niet zo, hij is normaliter een vreetzak eersteklas
, maar nu is dat dus het tegenovergestelde.Eigenlijk sinds de injectie met anti emetica is uitgewerkt is het weer langzaam slechter geworden.
Wat ook niet onbelangrijk is te vermelden:
Een aantal maanden nu is hij vaak aan het zogenaamde "sleetje rijden". Ik dacht dat hij last had van z'n anaalklieren en ben hiervoor naar de dierenarts geweest.
Deze constateerde echter dat hier geen sprake van is, maar ontdekte wel een vergrootte schildklier en een hartruis.
Bloed meteen laten controleren, en inderdaad een verhoogde waarde van de schildklier. De dierenarts dacht dat zijn hartruis samenhing met zijn te snel werkende schildklier en schreef hem medicatie voor (Thiafeline). Eerste week 1 keer daags 2,5 mg, hierna 2 keer daags 2,5 mg.
Door het extreme braken heb ik de afgelopen week (i.o.m. dierenarts) zijn medicatie niet gegeven omdat hij het toch weer uitbraakte.
Ik heb nog 2 katers (Harry zijn broer Lucky, en Mini van bijna 9). Sinds een aantal maanden moet Harry echt niks meer van mijn andere katten weten (blazen en vermijden).
Dat dit verband kan houden met de schildklier aandoening weet ik, het snel geagiteerde hoort hier ook bij las ik.
Toen vorige week het braken begon ging er een enorme haarbal aan vooraf. Enige probleem was dat het braken dus niet stopte. Zo ook nu weer, ook een haarbal (2 in één week tijd!) En weer stopt het braken niet en heeft hij geen eetlust.
Ik weet nu niet wat ik moet doen.
Sowieso wil ik vanaf morgen toch weer starten met zijn medicatie voor de schildklier. Alleen vraag ik me af of het braken wel te maken heeft met zijn schildklier. Dat het misschien toch iets anders is, en zo ja wat kan het dan zijn?
Hij is echt op alles gecontroleerd, en alles was prima in orde (op schildklier na). Op de echo ook helemaal niks geks gezien, en zijn lever, suiker en nier waarde waren prima!
Wat mij ook zorgen baart is dat hij zo anders uit z'n ogen kijkt. Een beetje alsof hij oververmoeid is of zo, moeilijk te omschrijven.
Om nou weer naar de dierenarts te gaan vind ik dan ook niks (tenzij hij ineens hard achteruit gaat uiteraard), hij is al niet al te stressbestendig.
Het is een beetje een onsamenhangend verhaal geworden, ik hoop toch dat het een beetje een beeld schetst van zijn ziektebeeld.
De dierenarts weet het ook niet, dat de schildklier voor deze problemen zorgen kan, maar is niet aannemelijk omdat de waarde niet dusdanig hoog was dat deze tot dergelijke complicaties zou leiden.
Verder is zo goed als alles uitgesloten, en is het enige wat ik kan doen de symptomen bestrijden met de pilletjes tegen misselijkheid en eventueel dwang voeren.
Ik maak me behoorlijke zorgen om mijn ventje. Zijn er misschien mensen die er iets uit herkennen? Tips hebben, alles is welkom.
Misschien zijn er meer mensen die de schildklier problemen herkennen, en is dit echt het gevolg van de schildklier aandoening?
Dat lijkt op zich wel aannemelijk vind ikzelf, waren het niet dat het wel erg "toevallig" is dat deze problemen zijn begonnen sinds de diagnose en 2 weken na de medicatie. Daarvoor had hij buiten het sleetje rijden en het geagiteerde nergens last van.
Harry is trouwens een binnen kat!
Alvast bedankt voor het lezen.
Bibi
.