Mijn naam is Francis, woon samen met Ruud en we hebben 2 kindjes. Elise van bijna 11 jaar en Maxim van 2 maanden oud. En dan hebben we nog 2 lieve vriendjes bij ons wonen. 2 katers, Jessy en Shadow. Nu 3,5 en 4 jaar oud.
Shadow is een allemans vriendje. Jessy was dit ook, maar in de periode na zijn castratie werd hij wat afstandelijker en vind het eigenlijk alleen fijn om aangehaald en geknuffeld te worden door mijn dochter. Zij mag echt alles met hem doen, legt hem als een sjaal in haar nek
Het is echt haar grote vriend!
Jessy is altijd de "zwakkere" van de twee geweest. De kleinste en de lichtste. Verder niet een ziekelijke kater ofzo, maar ik heb nooit een goed gevoel gehad bij hem qua gezondheid omdat hij altijd wat aan de magere kant leek ten opzichte van Shadow. (8 kilo)
Na het overlijden van mijn vader, Elise d'r lievelingsopa afgelopen januari is Elise ontzettend bang en geconfronteerd met het verlies van dierbaren. Vooral haar katten zijn voor haar een grote angst.
Nu lijkt het erop dat ik haar deze week toch zal moeten teleurstellen en zie er als een berg tegenop weer haar al zo recent beschadigde hartje te breken. Onze lieve Jessy poept sinds een aantal maanden steeds vaker naast de bak. Eerst begon het met eens per 2 weken een klein poepje ernaast, wat ik verklaarde doordat hij de bak misschien niet schoon genoeg vond ofzo (hij deelt hem ook met shadow) toen zag ik dat hij er ook een keer naast had geplast. Sinds een paar weken poept hij op de deurmat en sinds deze week plast hij ook op de deurmat. Omdat wij net een kleintje hebben gekregen dacht ik dat het misschien jaloezie zou zijn, maar wilde met hem nu toch voor de zekerheid maar even voor een check-up bij de dierenarts langsgaan. (dat was gister) Misschien een blaasontsteking dacht ik, dus met pipetje wat urine voor de deur weggezogen. De dierenarts kon niets vinden in zijn urine met de test met het stripje, maar hij zou het nog verder onderzoeken en eind van de dag terug bellen. Ik vroeg of hij ook zijn bloed wilde testen, vond hij niet direct nodig maar omdat ik dacht dat hij was afgevallen en na wegen bleek dat hij sinds vorig jaar een kilo lichter is (van 5.3 naar 4.3 kilo) toch ook bloed afgenomen. Bij thuiskomst vond ik een verse (keiharde en uitgedroogde) kattenpoep, waarna ik Jessy er weer naast zag gaan zitten in een nieuwe poging, maar dat lukte niet. De keutel die er al lag heb ik ook bij de DA afgegeven.
Gisteravond het schokkende telefoontje. Zijn bloedwaarden geven aan dat hij een flink probleem in zijn nieren heeft. De dierenarts kwam op mij over alsof hij er geen heil meer inziet. Hij zei zoiets van 'denk maar even na over wat jullie willen doen' en ik heb dat en de rest van het gesprek opgevat (misschien zit ik er compleet naast hoor) alsof hij denk dat het niet lang meer zal duren. We konden eventueel een echo laten maken en die afspraak heb ik ook direct met hem ingepland. Ik hoop zo dat ik het mis heb met mijn interpretatie van zijn verhaal. Ben vanmiddag even terug geweest om de uitslag van de bloedtest op papier mee te nemen. Donderdagochtend krijgt hij een echo.
Nu ontdekte ik gister dit forum, dus ga me hier ook flink inlezen. Ik kreeg hier ook weer een klein beetje hoop, hoewel ik het nog steeds somber inzie. Zijn waardes zijn volgens de DA ook best schokkend, dus ik zal ze hieronder ook met jullie delen. Het zegt mij niet zoveel namelijk...
ALB 43 (22 - 44)
CA 3.11* (2 - 2.95)
GLU 6 (3.9 - 8.3)
K+ 4.2 (3.7 - 5.8)
TP 78 (54 - 82)
ALP 20 (10 - 90)
ALT 31 (20 - 100)
AMY 843 (300 - 1100)
CRE 369*> (27 - 186)
NA+ 149 (142 - 164)
TBIL 6 (2 - 10)
BUN 20.6*> (3.6 - 10.7)
PHOS 1.7 (1.1 - 2.74
GLOB 34 (15 - 57)
De dierenarts zei dat die paar dagen niet meer uitmaakte, maar toch ben ik vandaag meteen wat zakjes voer gaan halen geschikt voor nierpatiëntjes. Van Hills, droog en natvoer. Op mijn vraag of ik mijn andere kater daar ook niet preventief op moet zetten antwoordde de assistente duidelijk van niet, vanwege zijn leeftijd en dat hij toch nog wel bepaalde stoffen nodig heeft nu ten opzichte van oudere katten.
Liefst ga ik met Jessy direct naar een goede specialist, dus mijn vraag hier ook of mensen uit eigen ervaring advies kunnen geven in waar ik terecht zou kunnen. Voorop staat natuurlijk kundigheid met veel leifde voor dieren. Liefst geen studenten (slechte ervaring vorige katten) tenzij het zo een geweldige kliniek is dat ik dat maar voor lief moet nemen. En nog een gekke vraag....waarom plassen katten naast de bak wanneer ze het aan hun nieren hebben?? Om ons iets duidelijk te maken of heeft het een andere reden? Jessy eet en drinkt nog wel, wast zichzelf ook en loopt normaal. Hij komt , behalve het plassen en poepen naast de bak, niet over alsof hij niet lekker is of ergens pijn heeft, hoewel hij misschien wel iets meer lijkt te slapen, maar ze zijn eigenlijk altijd wel lui
Wel toont hij dus iets magerder en dat bleek dus ook met wegen....Wat vinden de experts en ervaringsdeskundige hier van deze waardes? Ik weet dat ik de topic van Pluisje ook even door moet spitten, maar wilde me sowieso even voorstellen in een eigen topic met mijn eigen verhaal. Elke kater en situatie is weer anders en alle info is zo ontzettend welkom! Zitten echt met onze handen in het haar want willen hem nog lang niet kwijt!
Liefs Francis
