Ik heb echt een probleem met het gedrag van onze poes. We hebben sinds kort een pup (herdertje) Ik ga ervanuit dat onze poes vanzelf haar grenzen wel aangeeft en flink uithaalt als de hond te druk is. En zo de poes als het ware de hond mede-opvoed.
Niet dus: Ze vindt de hond zo lief dat ze er steeds naar toe wil om kopjes te geven. De hond heeft maar 1 ding voor ogen: SPELEN. Dit gaat natuurlijk veel te hard, ondanks dat de pup de poes ook wel lief lijkt te vinden. Hij ziet er een speelkameraad in. Ik probeer ze dus heel de dag uit elkaar te houden en sommige momenten samen met de hond bij de poes, om hem te leren dat hij niet moet spelen, maar het is echt niet te doen. Die gekke poes blijft hem maar opzoeken. Loopt ook niet weg als het te hard gaat en ze verdedigt zich nauwelijks. Als we bijvoorbeeld buiten gaan wandelen loopt de poes het hele rondje mee om steeds maar weer kopjes enzo te willen geven. Ik probeer een plekje te creëren (notabene in en op het konijnenhok) maar toch loopt ze dan weer steeds naar de pup.
Wat raden jullie aan? hoe kan ik ze leren op een goede manier met elkaar om te gaan? Dit gaat nu al zo'n 4 weken zo. Hoewel de hond wel steeds beter corrigeerbaar is, maar het uitdagen van de kat is en blijft voor zo'n jong hondje ook heel verleidelijk.
Dit was niet bepaald het gedrag dat ik verwacht had..
Enige ervaring met poes aan hondje koppelen, of kitten aan volwassen hond.
Voor ons mensen ziet het er soms enger en gevaarlijker uit, dan het daadwerkelijk is.
Zolang geen van tweeën het op een krijsen of gillen zet en ze elkaar blijven opzoeken, hoef je niet in te grijpen.
Mijn schoonouders hebben momenteel vier kleine ukkepukken, maar ook 2 honden.
Het ziet er eng uit, als de grote snuit van de hond, bij de kleintjes hangt.
Zoals ik al zei; Zolang er niet geschreeuwd word en er geen bloed vloeit, hoef je niets te doen.
De meeste honden zijn wel onder de indruk van een flinke mep, zeker als dit mét nagels gebeurd.
Hier is dat overigens nooit gebeurd.
zou me ook niet zo'n zorgen maken. klinkt juist super dat poes de pup accepteert en de pup wil spelen. ik heb ook wel eens aan een hondje gedacht maar vrees dat die 2 van mij hem niet zo welkom zouden heten
groetjes wendy en pootje van Guusje en Gijs. neusje van mijn engeltjes Nellie, Sjefke en wonder Flippie, en mijn allerkleinste engeltje Odie
Helaas doet de hond de poes wel pijn. Als de hond eraan komt om te spelen duikt ze ineen. Als de hond de kans krijgt trekt hij hele plukken haar uit haar vacht of bijt hij in haar staart, poot of oor en laat niet meer los. Poes heeft een platte pet en lijkt niet weg te durven lopen. Ze zet grote bange ogen op. Ze slaat soms met haar klauw, maar niet indrukwekkend. Het lijkt wel of ze niet tegen hem op durft. Soms pak ik haar op en zet ik haar veilig, of ik hou de hond vast en dan durft ze wel weg te lopen. Toch binnen een halve minuut, dan komt ze weer.
denk dat het vooral het corrigeren van de hond wordt, dat hij haar niet met zijn bek mag pakken. zou dit eens in puppiecursus bespreken hoe je dit het beste aan pakt. zo leert hij dat hij wel mag spelen en dat de poes en hij wel samen mogen zijn, maar dat hij er nite met zjin bek aan mag komen
groetjes wendy en pootje van Guusje en Gijs. neusje van mijn engeltjes Nellie, Sjefke en wonder Flippie, en mijn allerkleinste engeltje Odie
Ik heb het daar inderdaad ook besproken, maar wat er eigenlijk vooral gezegd wordt is dat een kat vanzelf uithaalt en dat doet ze dus niet. Eigenlijk wil ik het van twee kanten aanpakken. De hond leren zachtjes te doen. Eigenlijk zelfs niet spelen met de poes. En anderzijds de poes leren assertiever te worden. Weg lopen of een flinke uihaal te laten geven. Ik ben haar veilige plekjes aan het leren zoals in de ren van het konijnenhok. (ze zit niet graag hoog, het liefst gewoon op de grond.) Maar dat volstaat dus niet
poes leren zal moeilijker zijn dan de hond leren niet met zijn bek aan de poes te komen. spelen mag natuurlij kwel, ze moeten ook maatjes worden. vooral poes moet geen negatieve associaties gaan krijgen. een kat laat zich niet snel dwingen. ik denk dat je haar sterker maakt door vooral puppy af te richten. en zachtjes doen lijkt me lastig te leren. hij moet duidelijk grenzen krijgen. met snoetje knnuffelen mag, bek open bij de poes mag niet bijv. verschil tussen hard doen en zachtjes doen lijkt me vee lte lastig voor zo'n pup. plus hij zal tijdens het spelen zijn kracht niet altijd kennen.
groetjes wendy en pootje van Guusje en Gijs. neusje van mijn engeltjes Nellie, Sjefke en wonder Flippie, en mijn allerkleinste engeltje Odie
Misschien dat je wat feliway spray in die konijnenren kan spuiten zodat het misschien ook wat veiliger/fijner voelt voor de kat en ze daar eerder heen gaat?
En misschien mist de poes wel een speelmaatje waardoor ze de hond steeds weer opzoekt?
Zou je er een filmpje van kunnen maken? Ik denk eerlijk gezegd dat je heel blij mag zijn met deze match. Een platte pet, grote ogen en halfslachtig slaan kan allemaal onderdeel van spel zijn. De hond is de meerdere en dat is ook voor de poes soms een beetje eng, maar zolang ze terug blijft komen, niet gewond is of mank gaat lopen, zou ik er gewoon van genieten. Als de pup te wild wordt, pup laten stoppen, maar de poes niet weghalen. De pup moet leren zichzelf onder controle te houden en dat leert ie nooit als je zijn 'speeltje' weghaalt. Gedoseerd spelen dus .
"No sound more comforting than the purring of a cat"
Ik heb precies hetzelfde gehad. Mijn poes was ruim een half jaar oud toen we een puppie namen. Puppie was/is een kruising van een duitse dog en bordeaux dog dus was als ukkie al van een flink voormaat. Poes wilde ook continu naar pup toe en dan werd er veel te ruw gespeeld, door onze Diego. Ik liet ze in ieder geval niet alleen met elkaar, als ik ging slapen of weg ging deed ik de poes op de boven verdieping aangezien ik geen bench gebruikte voor Diego.
Iedere keer als Diego te ruw werd dan corrigeerde ik hem, ik legde hem dan op zijn rug tot hij kalmeerde en moest dat soms 5x achter elkaar doen voor hij snapte dat hij normaal moest doen. Pas toen Diego een maand of 5 was hoefde ik niet meer te corrigeren en snapte hij dat de poes er niet was als speelgoed. Nu is Banjer de poes 7 jaar en Diego alweer ruim 6 jaar, geen enkele hond die bij ons binnen komt moet het wagen om ruw of lelijk te doen tegen Banjer. Ze zijn helemaal lyrisch van elkaar
The Lovers of my life, Banjer, Beer, Minoes (katjes) Diego, Jimmie (hondjes) Django, Rodney, Co en Moos (ratjes)
ow ja, Eveline... jij begrijpt het. Ik durf ze ook echt niet alleen te laten. Wij gebruiken wel een bench, dus dat scheelt. Overdags zorg ik dat ze zo min mogelijk samen zijn en verschillende momenten van de dag ga ik erbij zitten om de hond te kunnen corrigeren.
Ik moet zeggen dat de hond vandaag opvallend rustig is, (afgelopen dagen iets te veel met hem gedaan) en dat hij nu heel goed corrigeerbaar is, simpel om het feit dat hij niet zo een zin heeft om te spelen. Ik hoop zo dat het net als bij jou, Eveline, het goede gaat komen.
.