Hoe lang doorgaan?

[Suuz89]

Eind 2009 werd Tess steeds magerder en at slecht. De diagnose volgde al snel: nierfalen. Ze is toen op nierdieet gegaan en heeft het daar lang goed op gedaan. Ze kreeg gemiddeld 1x per 3 maanden onderhuids wat vocht en dan kon ze er weer tegen. In het asiel vertelden ze dat Tess rond de 6 jaar was, maar inmiddels schatten we haar op 13 jaar.

Zes weken geleden ben ik met Tess bij de dierenarts geweest omdat ze niet meer at. We dachten aan een niercrisis en ze werd opgenomen. Een dag later bleek dat ze bij hen als een dijkwerker vrat, en haar nierwaarden netjes. Wat was er aan de hand: mevrouw wilde haar eigen voer niet meer.

Tess was op haar dieptepunt nog maar 2.33 kilo. Zes weken geleden was ze 2.48 kilo. Een week na de opname ben ik weer langs geweest voor haar jaarlijkse inenting. Ze was toen 250 gram gegroeid! Ze at goed op het nieuwe voer, ze at zoals ze nog nooit bij mij gegeten had en ze ging er steeds beter uit zien. Haar vacht werd weer glad, ze verhaarde niet zo erg meer, ze glansde, was vrolijk en speels.

Inmiddels is Tess opgenomen bij de dierenarts, haar nieren waren hard achteruit gegaan. Ze had heel veel gebraakt en ik was in 1 week al op donderdag en zaterdag bij de dierenarts geweest. Maandag is besloten haar op te nemen.

Als het goed is mag ze morgen weer mee naar huis.

Volgens de dierenarts leeft ze al lang met nierfalen (bijna 4 jaar). Ik krijg echter reacties uit mijn omgeving dat het zielig is wat ik doe. Dat ik haar op laat nemen, dat ik haar elke drie maanden vocht laat toedienen. Dat ik, met al mijn liefde voor haar, haar moet laten gaan.

En dat knaagt aan me. Laat ik haar lijden?

Tess en ik zijn een hand en een poot op 1 buik. Altijd samen, altijd maatjes. Ze laat me altijd duidelijk merken wanneer ze weer wat vocht nodig heeft. Ergens heb ik het gevoel dat ze me het wel laat merken als ze niet meer wil. Want tussen de aanvallen van braken van afgelopen weekend door, komt ze wel bij me knuffelen, miauwt ze terug als ik tegen haar praat en volgt ze me op de voet.

Bij de dierenarts is ze nu wel heel zielig en down, maar toen ik er vanmiddag was fleurde ze snel weer op. Ook omdat de kraag toen even af mocht, maar toch.

De dierenarts zegt dat ik haar deze kans moet geven, maar dat als ze thuis weer snel aftakelt het waarschijnlijk wel genoeg geweest is voor haar.

Ik ben radeloos, ik weet het niet meer. Wat is wijsheid?

[castratenkoor]

Over het algemeen kun je op je gevoel afgaan. Kijk naar haar gedrag als ze straks weer thuis is.
Het is altijd moeilijk dat punt te bepalen tot hier en niet verder.

Maar de enige die dat kunnen aangeven en beslissen zijn Tess en jij.

Sterkte, ik hoop dat jullie toch nog even van elkaar kunnen genieten.

[Dinky]

http://www.dekattensite.nl/phpBB2/viewt ... start=3690
Dit is het topic waar al veel geschreven is over nierfalen

Wanneer ze je laat weten wanneer ze vocht nodig heeft zal ze je ook wel laten weten wanneer het genoeg is geweest. Zolang je nog levenskracht en vreugde ziet denk ik dat het nog geen tijd is.

Heb wel eens gelezen over iemand die bijna niets meer kon door verlamming (laatst ook nog iemand op TV bij de reünie die alleen zijn ogen nog kon bewegen) maar die dan aangeeft wel veel levensvreugde te hebben. Wil er maar mee zeggen dat we snel de neiging hebben te redeneren vanuit wat wij zelf erg vinden. Kijk dus naar de levensvreugde van Tess en handel vanuit die gedachte

[kansarmedieren]

Ik zelf heb ook een poes gehad met nierfalen ik heb haar 1 x 3 dagen laten spoelen bij de dierenarts ze heeft daarna nog een paar maanden goed geleefd. Maar toen hield ze weer op met eten en waar haar nierwaardes nog hoger als eerst ik heb toen besloten om haar leven niet verder te verlengen en heb ik haar laten inslapen. Ik zag haar verder verzwakken toen ze niet meer op haar plekje kon springen was het voor mij genoeg en om haar te zien hongerlijden. Maar dat is mijn ervaring en mijn beslissing iedereen moet dat zelf besluiten maar denk ook eens wat je zelf zou willen als je in deze uitzichtloze situatie zit.

[Cerna]

Nee, je laat haar niet lijden!

De nieren kunnen zelf de afvalstoffen niet meer goed verwerken en dus help je ze daar een handje mee door het infuus (vergelijk het met dialyse bij mensen) en daardoor zakt het ureum, is ze niet meer misselijk en gaat weer eten.
En zolang dat gebeurt is er niets aan de hand. Wanneer ze echter, ook na het infuus, beroerd blijft en niet wil eten, dan helpt een infuus niet meer en komen er steeds meer afvalstoffen in het bloed. En dan vergiftigt ze zichzelf.

Er is op deze site iemand geweest die zelf iedere morgen en iedere avond 50 ml. onderhuids infuus gaf bij haar kat. Daardoor heeft hij het nog 13 maanden gered.
Afgelopen mei is onze oudste kat gestorven en hij had 6 jaar nierfalen (gelukkig nooit infuus gehad) en ik heb een kat van 6 die nu bijna 3 jaar nierfalen heeft. Drie jaar geleden werd ons geadviseerd om haar maar in te laten slapen want creat was 495 en ureum 31.
Na drie dagen opname nog steeds redelijk hoog (308-17.4) en ze heeft een paar kritieke maanden gehad, maar sinds ik haar homeopathische korreltjes geef ging het bergopwaarts en je merkt niets meer aan haar. Wel moeten we haar drie keer per dag met een spuitje haar zacht voer geven want dat eet ze niet uit zichzelf (wel brokjes, maar dat vind ik niet voldoende).
Ook krijgt ze dagelijks Fortekor.

Je ziet dus: er zijn meer mensen die alles op alles zetten om hun nierpatiëntje een fijn leven te geven en ik adviseer je om de link van Mirjam (Dinky) te bekijken (is wel erg lang!) of deze:
http://www.dekattensite.nl/phpBB2/viewt ... 56&t=22980
Hierin staat de informatie wat beknopter.

Ik hoop voor je dat morgen alles weer goed is en fijn dat je dierenarts zich zo voor haar inzet. Veel dierenartsen staan namelijk al snel met het spuitje klaar.

[castratenkoor]

Mijn Sjaak kreeg met 4 jaar nierfalen. Na opnames en spoeling en zo ging het weer een poosje goed, 6 maanden later weer foute boel, hij raakte in coma en zijn waarden waren niet eens meer meetbaar. Dierenarts gaf het advies inslapen en gaf aan dat hij een derde crash niet zou overleven. Toch doorgegaan, weer spoelingen, elke dag naar de dierenarts met hem en 's avonds zelf spuiten.

Hij wordt in december 16 en ja hij leeft nog. Een paar maanden geleden heeft hij een nierbloeding gehad. Toen dacht ik dat het afgelopen was. Hij was echter zo alert en scherp op de behandeltafel, dat we toch door zijn gegaan. En ook hier kwam hij weer bovenop. Hij takelt af, maar eet nog als een bootwerker.

Ik wil maar zeggen, het kan er hopeloos uitzien.
Het blijft onvoorspelbaar hoe het verder gaat met Tess.

[Femmel]

Het is van achter een beeldscherm erg moeilijk te zeggen waar je nog goed aan doet. Mijn eerste nierkatje Piggel* heeft 5 jaar geleefd met nierfalen. De eerste jaren met weinig problemen, echter het laatste jaar kreeg ze geregeld blaasontsteking. Bij de DA kreeg ze dan antibiotica en een vochtinfuus, wij noemden het altijd een "kickstart" en dan deed ze het weer een hele poos erg goed. Uiteindelijk ging ze 2 weken voor haar overlijden steeds slechter eten, werd steeds meer apatisch en kouwelijk. Toen ze begon met kattengrit te eten, bijna in de verwarming kroop (wij waren bang voor brandwonden want de verwarming was vreselijk warm, stond op 23C) en ze volledig instortte na het eten van een likje smeerkaas hebben we besloten haar in te laten slapen.

Ons laatste nierkatje Mahra* heeft dik 2 jaar geleefd met nierfalen. Zij was tot zo'n 2 maanden voor haar overlijden eigenlijk erg stabiel, had geen problemen. Toen ze wel problemen kreeg heeft ze vocht gekregen, geen opname omdat ik haar dat niet meer aan wilde doen vanwege haar leeftijd (in asiel geschatte geboortejaar 1992 wat wij zelf hebben bijgesteld naar 1995). Ze knapte enorm op van de vochttoediening. Maar het ging ook snel weer bergafwaarts. Daarnaast reageerde ze niet goed op betablokkers, werd sloom van de Enacard en viel zelfs flauw van de Fortekor (hele lage dosering 1,25mg). Op dinsdagavond wilde ze niet meer eten, liep ze te zwalken en was ze in zichzelf gekeerd. Omdat we haar niet naar boven durfden te laten gaan hebben we toen op een matras bij haar in de woonkamer geslapen. De volgende dag wel een afspraak gemaakt bij de dierenarts voor 's avonds omdat we haar wel de gelegenheid wilden geven weer op te knappen.

Bij de dierenarts was ze enorm apatisch terwijl ze normaal gesproken alles bij elkaar gilde, ze was ook echt uitgedroogd, geel en duidelijk stervende. Dan is de beslissing snel gemaakt.

Het is per kat verschillend wat je nog wil voor het dier. Zowel Piggeltje* als Mahra* waren echt oude katjes, zijn ze gestorven aan nierfalen of aan ouderdom? Ikzelf denk het laatste. Maar niet alleen leeftijd speelt een rol, ook karakter en veerkracht zijn belangrijk in je beslissing.

Als Tess het goed doet met 1x per 3 maanden vocht en incidenteel 3 dagen spoelen, dan zou ik haar die kans geven hoor. Zeker als je zelf het idee hebt dat ze nog levenslust genoeg heeft. Het is nu eenmaal ook per kat verschillend welke behandeling als een belasting voor de kat wordt ervaren en welke niet.

Al met al een lang verhaal om te zeggen dat ik denk dat je dierenarts gelijk heeft.

Veel sterkte en succes!!