Onze lieve kitten van 5 maanden oud is gisteren overleden. Gestorven in mijn armen. We zijn er echt kapot van..
Ze was aan het spelen achterthuis aan een touwtje (ze ging sinds een week naar buiten, aan touw) ze vond dat super, ze genoot er echt van. We zaten haar te bekijken via het raam en ik zag dat ze het touw helemaal om de bosjes had zitten. Ik ben naar buiten gegaan om dat touw los te maken. Ik tilde dr even op, en daarna sprong ze uit mijn handen op kleine hoogte. Wat er daarna gebeurde... Het ging allemaal zo snel.. Ze begon opeens raar te doen, het leek er op alsof haar heupje uit de kom was. Ik schrok me dood en tilde dr gauw op. Ze lag op de rugje en kromp helemaal in een. Net toen ik dr vast had was het al gebeurd, ze schokte nog een keer na en weg was ze.
Ik was helemaal in paniek, maar we konden dr niks meer aan doen. We legden haar op een kleedje neer en toen zagen we allemaal urine dr uit lopen. Ik kon het niet geloven, onze kleine lieve Pluis. Ik heb de dierenarts direct gebeld, ik wou weten wat er gebeurd was met haar. Het is toch niet normaal dat een kitten van 5 maanden zo aan dr einde komt? Hij zei dat hij dacht dat het een geboren afwijking in haar "bovenkamer" (zoals hij dat zo voor de telefoon zei) is geweest. Ik kan het mij nog niet voorstellen. En zit nu al te bedenken of wij iets hadden moeten zien aankomen... Maar nee, we hebben niks kunnen bedenken.
Nu vraag ik me af, zijn dr meer mensen die dit hebben mee gemaakt? Zo'n jong poesje verloren aan iets wat je niet kunt verklaren? Ik ben benieuwd naar jullie verhalen.
Groetjes, verdrietige baasjes van Pluisje
!!!!
En iedere poes blijft een eigen persoonlijkheid en kan de vorige niet vervangen, wel kunnen ze het verlies verzachten is mijn mening/ervaring.
