Nog schuw

[AliceAbbey]

Hee allemaal,

Jullie weten denk ik wel dat ik 2 kittens heb van de boerderij. Nu ze zo ongelooflijk schuw blijven, dacht ik dat een 3e kitten misschien wel kan helpen. 1 die goed gesocialiseerd is. Zodat ze de andere wat kan leren en ka. Steunen. Wat vinden jullie? Alleen denk ik dat ons huis te klein is. We hebben ongeveer 40m2..

Liefs

[pinguin]

ik denk persoonlijk dat je te snel wil. heb wat meer geduld. hoe lang zijn ze er nu? heb je al wat dingen uitgeprobeert om ze rustiger te krijgen? valeriaan, faliway?
hoe benader je ze? wat doe je er aan om ze minder schuw te maken?
ik heb nu al ruim 3mnd een angsige kat sproet en kan pas sinds een paar dagen hem 2 min aaien als die dat wil. heb er nu wel sinds kort een sociale kat er bij.
een derde kat ik vind het lastig om daar goed over te oordelen?
sorry als ik misschien wat te hard over kom maar ik bedoel het alleen maar goed.

[pearlsofpassion]

Ik vind wel dat kittens vrij snel zouden mogen loskomen, maar een sociaal katje trekt een schuw katje inderdaad gemakkelijk mee.
Ik weet ook niet wat je ermee doet en hoeveel moeite je doet om ze aan je te laten wennen?
1 van beide was toch niet schuw toen je ze kreeg? Je kon haar toch al aaien? Is ze dan weer schuw geworden? Of heb je toch iets te hoge verwachtingen?
Niet alle katten worden schootkatten en ze blijven altijd zelfstandige wezens die zelf wel beslissen waar ze zin in hebben. Maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat ze onder de kast kruipen als je de kamer binnen komt...

Ik zou ook nog wat wachten met een derde katje omdat je huisje inderdaad niet zo groot is, maar ik zou niet zeggen dat het niet kan... (wat moet ik ook zeggen, ik zit met 3 katten op 20m2, maar dat is maar tijdelijk...)
Ze moeten dan wel genoeg afleiding en klimmogelijkheden hebben, en kunnen buiten kijken en in het zonnetje liggen. Probeer ook zoveel mogelijk de ruimte in de hoogte te benutten. Daar doe jij zelf toch niets mee, maar katten vinden hoogtes prachtig!
Zo slaap ik in een stapelbed en het bovenste bed is voor de katten. Zo wordt die oppervlakte 3 keer benut (mijn bed, eronder en bovenaan).

[Anousje]

ik weet niet hoe lang je de katten hebt, maar ik denk dat je beter langzaamaan aan je kan laten wennen. elke kat is anders, bij de 1 duurt het wat langer dan anders

[AliceAbbey]

Hee allemaal,

Bedankt voor de reacties. Wij proberen alles te doen om ze te kunnen helpen. Tijd geven, aaien, juist niet aaien etc. Heel de tijd spelen, tegen ze praten. Maar bij het minste geringste schieten ze weer weg. Kijk, ik kijk niet alleen vanuit mijn ogen, maar ook vanuit de kat. Het is totaal niet fijn om constant bang te zijn. Daarom dacht ik, als ik er een 3e kat bijneem, die rustiger is en socialer, leren zij dat het niet eng is.

Allebei waren ze heel schuw toen ze hierheen kwamen. Ze komen wel onder de bank vandaan, maar 1 beweging en weg zijn ze. Ik wil niet dat ze in angst leven.

Bedankt voor jullie mening! Stel ik zeer op prijs.

[pearlsofpassion]

Ik denk niet dat je het als echt angst moet bekijken hoor. Ze komen er wel van onder. Ze zijn alleen nog een beetje schrikkerig. Tja, socialisatie hebben ze niet gehad he...

Hoe oud zijn ze nu precies? Het kan nog heel normaal zijn, op een bepaalde leeftijd schrikken ze van alles dat onbekend is als de moeder niet in de buurt is (en aangezien ze jou niet echt als moeder zien, geeft dat niet veel steun). Dat start vanaf zo'n 9 weken, ik zou moeten opzoeken wanneer dat stopt, maar dat is toch wel minstens 12 weken oud.
Als ze in die periode echter niet aan je wennen, wordt het erna nog veel moeilijker om het er nog uit te krijgen. In die periode prenten ze zich namelijk in wat veilig is en wat niet.
Maar op zich vind ik het nog niet zo slecht gaan...

Je spreekt van aaien en niet aaien dat je probeert. Hoe lang heb je dan dan beide geprobeerd? En wat eerst? Of doe je het door elkaar?
En heb je al geprobeerd om in de woonkamer (of de kamer waar ze 's nachts zijn) op de grond te slapen voor een paar nachten? Om op de grond een boek te gaan lezen of wat tv te kijken?
Zodat ze je kunnen komen verkennen zonder dat je steeds beweegt of naar hen toe komt of kijkt.

Heb je de topics over angstige katten al eens doorgelezen? Daar staan alle tips gebundeld.

[AliceAbbey]

Ze zijn nu rond de 4 maanden. We hebben ze nu een anderhalve maand. Natuurlijk wat kort en we hebben teveel verwachtingen, denk ik. Toen we ze kregen waren ze 12 weken. Bijna tot niet in aanmerking gekomen met mensen..

In het begin hebben we ze alleen met rust gelaten. Gewoon ons eigen ding doen en ze een beetje negeren. Toen ze een beetje onder de bank vandaan kwamen en ze bovenop de bank zaten, wel eens aaien. Meestal vinden ze het maar niks.

Ik vind het lastig, sowieso omdat, ik vooral, een schootkat wil. Dat kan ik niet van ze vragen, wil ze ook niet dwingen. Maar ik vraag me af of ze dan wel bij mij passen. Begrijp je?

[pearlsofpassion]

Ja, ok. Ze waren dus al een stuk ouder dan ik dacht.
Dan moet je het inderdaad best als volwassen katten bekijken en die hebben wat tijd nodig.
Als je echt een schootkatje wil, zou ik in jouw geval zo eentje gaan zoeken in het asiel alhoewel je bij kittens nooit kan voorspellen hoe ze uitgroeien. Maar als ze als kitten al zo zijn is er veel meer kans dat het blijft (afgezien van een periode tussen 1 en anderhalf jaar, hier toch...), zeker als je veel tijd voor hen hebt.
De kans dat deze katjes echt schootkatjes worden is gezien hun achtergrond heel erg klein.

[Corrina]

Ik denk dat het vooral zaak is om ze op een rustige manier uit te dagen om ze zelf naar je toe te komen. Ik heb vorig jaar een kat van 3,5 jr uit het asiel gehaald die ook ontzettend bang was. Ik hoefde maar in de buurt te komen en ze schoot weg. Ik wist wel van tevoren dat ze geen schootkat was en dat ze heel lang nodig zou hebben om te wennen. Ik moet er wel bij zeggen dat ik haar tegelijkertijd heb geadopteerd met haar sociale dochter van 5 maanden.

Ik heb vanaf het begin nooit zelf toenadering gezocht. Wel praatte ik (vanaf een grote afstand) tegen haar. Wat Valerie ook al zei; soms zat ik een halve middag op de grond tegen de bank tv te kijken en als ze dan naar me keek kneep ik mijn ogen langzaam dicht ( kattentaal; dit doen katten ook onderling, betekend zoiets als; ik vertrouw jou, je kunt mij vertrouwen).
Verder haalde ik dan soms eens een brokje uit m'n zak. M'n andere kat kwam die wel halen, m'n bange kat keek toe. Ik legde dan af en toe een brokje bij haar in de buurt, zodat ze die wel zou kunnen halen zonder dicht bij mij te hoeven komen. Verder negeerde ik haar en legde geen druk op haar.

Spelen deed ik met een hengeltje vanaf de bank, zodat ze amper in de gaten had dat ik eraan vast zat. Vaak ook in combinatie met een doos waar ik gaten in had gemaakt. In de doos voelde ze zich veiliger; en bovendien zijn katten gek op dozen. (die kleintjes van jouw zijn vast nog heel speels).
Wat nog beter is wanneer ze niet in de buurt durven te komen is een rolletje cadeaulint; je rolt een stuk af en omwikkeld dan de bol met plakband (zodat het niet verder afrolt) je kunt de afstand zo lang maken als je wilt... Het spelen zorgt er in ieder geval voor dat ze jouw gaan associëren met plezier.
Verder zocht mijn bangerd het eerste contact wanneer ik op bed lag . Ze kwam dan aan het voeteinde liggen. De eerste weken heb ik geen hand uitgestoken en vooral gepraat. Later voorzichtig proberen aan te raken en achter de oortjes te krabbelen. (korte tijd daarna weer negeren en gaan slapen zodat het niet gelijk to much werd) Ze kwam er vanzelf achter dat ze dit eigenlijk wel okay vond.
Ik weet niet of je katten in je slaapkamer mogen komen, maar je bent misschien minder bedreigend wanneer je ligt te slapen. Misschien kun je een kruikje op het voeteneind van je bed leggen waar ze graag tegenaan kruipen. Eerst wanneer je zelf niet in de kamer bent, later ook wanneer je gaat slapen.

Misschien ook een idee om de ruimte klein te houden, en niet té veel verstopplekken te creëren.

Ik denk dat het vooral om het hebben van heeeeel veel geduld gaat. Het duurde een half jaar voordat mijn bangerik los kwam en nu na een jaar zie ik haar nog steeds meer los komen. Sinds een paar maanden spint ze heel zachtjes wanneer ik haar aai, en vorige week was ze zelfs aan het "melken"met haar pootjes tegen me aan. Tegenwoordig springt ze iedere avond gelijk bij me op bed wanneer ik ga slapen om haar voorzichtige kroelsessie op te eisen.
Een schootkant wordt het niet maar wanneer ik op me hurken ga zitten komt ze wel altijd naar me toe. Verder blijft ze bang voor alle mensen die op bezoek komen en verstopt ze zich binnen 1 minuut wanneer ze alleen al de bel hoort maar mij vertrouwd ze nu in ieder geval.

Lang verhaal, maar misschien heb je er iets aan.
Jouw situatie is natuurlijk weer anders, maar ik geloof wel dat je met veel geduld een band kan opbouwen met je moppies.
Mijn advies; neem de tijd, dring jezelf niet op, geniet, en haal energie uit iedere positieve verandering! Laat het idee van de schootkatjes varen en probeer er uit te halen wat er er in zit..

[Corrina]

p.s: ik heb even in je foto-album gekeken.. Dat ziet er niet echt schuw uit hoor!

[AliceAbbey]

Ja, ze zijn echt schuw. Vooral Alice, als je haar alleen al aankijkt sprint ze weg.

Bedankt voor de tips. Ik ga er zeker wat mee doen.

[nellebel]

hier ook zo'n bangerd. nou heb ik guusje erbij die gijs wel wat leert, maar andersom ook. zij heeft van gijs geleerd dat als er iets engs gebeurt dat je niet moet gaan kijken maar onder het fornuis moet kruipen. toch zie ik we verandering. ze mogen bij ons op bed, en dan is gijs veel minder bang. dan ogen we kleiner en ligt het grootste gedeelte verstopt onder de dekens.
het heeft echt tijd nodig.
en wat corinne zegt, als je oogcontact maakt je ogen even dichtknijpen. gijsje doet dan dan altijd terug, zo lief, maar nooit een kat recht aankijken en blijven kijken dat is bedreigend.
misschien zijn je verwachtingen wat hoog omdat je eigenlijk een schootkat wilt.
in het begin was guusje een echte schootkat en knuffelkont. nu gaat zij meer op avontuur. als wij niet bewegen komt gijs weleens op schoot liggen en geniet hij van gekriebel zolang hij wil. soms ½ minuut soms zelfs een uur. nooit gedacht dat hij misschien toch wel kroelkont zou worden. we zijn er nog lang niet met hem (4½maand nu) maar stapje voor stapje komen we er wel.

[pinguin]

hier nog z`n bangerd. volgens mij zijn hier al een hoop tips gegeven. lees anders ook eens de topic gezinsuitbreiding met sproet door (staat onder algemene verzorging). hier staan ook nog erg veel tips die ik heb gekregen en toegepast heb. misschien vind je er nog extra info.
wat bij sproet erg heeft geholpen is met je ogen dicht tegen hem praten. ik praat nog steeds tegen hem en doe dan regelmatig mijn ogen dicht. en ik merk dat sproet dit duidelijk prettig vind.
maar met 4mnd kunnen ze nog steeds een hoop leren. en als ze je eenmaal helemaal vertrouwen dan heb je maatjes voor het leven.

[pearlsofpassion]

Ja, ze zijn echt schuw. Vooral Alice, als je haar alleen al aankijkt sprint ze weg.

Bedankt voor de tips. Ik ga er zeker wat mee doen.

Maar je kan toch foto's nemen terwijl ze je aankijkt? Dat is toch echt heel wat!
Of vind ze een fototoestel minder eng dan als je haar zelf aankijkt?

Ik vind ze op de foto's ook helemaal niet schuw lijken. Maar goed, ik kan me vergissen...

[AliceAbbey]

Deze foto's zijn van heel ver genomen. Vandaar.