Dokteren of niet?

[liljebo]

Lange tijd geleden had ik een kat, die op 7 jarige leeftijd sterk vermagerde. Het was een voormalige zwerver met siamees erin en achteraf denk ik dat het gen voor her stofwisselingsprobleem wat bij de siamees kan voorkomen en op deze leeftijd voor problemen zorgt, een rol heeft gespeeld.
Destijds heb ik echter behoorlijk wat afgedokterd met veel ellende en pijn voor de kat en uiteindelijk toch de dood.
Daar heb ik een behoorlijk misselijk gevoel aan overgehouden.

Nu gaat het niet zo goed met mijn andere kat. Ze is inmiddels ruim vijftien en al langere tijd wat mager. Nu is het altijd een klein dun katje geweest (voormalige zwerver, op leeftijd van 3 weken met broer en zus gevonden nadat de moeder was overleden door auto-ongeluk, meer dood dan levend)
Haar heeft nooit iets gemankeerd. Ze is een kat die altijd binnen en buiten kon, altijd zeer gezond en beweeglijk is geweest en eerder mager dan dik. Een kat die zich bovendien altijd nogal liet gelden.
In de loop van de tijd is ze magerder geworden, maar nog steeds actief. Er zijn wat probleempjes bij gekomen, zoals het verlies van een hoektand, gebroken teenje en gebroken sleutelbeen, waar een arts verder niets aan kon doen (heb er uiteraard naar laten kijken), maar wat toch geheeld is.
Ze miauwde wel meer, maar ze is altijd al een kat geweest die nogal veel geluid produceerde.
Omdat ze de nijging had magerder te worden (niet ongewoon voor een oudere kat) voerde ik meer, waardoor het niet echt 'te' werd.
Onlangs (paar dagen geleden) constateerde ik dat ze opeens doof was.
En nu opeens wordt haar ademhaling sneller en gehaast.
Ze eet overigens wel nog, maar minder. En slaapt veel.
Maar ze gaat wel nog op pad, kan nog goed springen ed (ze is absoluut niet binnen te houden en we wonen zeer afgelegen bij de bossen en velden)

Nu twijfel ik...
Naar de dokter?
Het lijkt voor de hand te liggen dat haar organen/hart niet meer optimaal werkt en medicatie kan het verbeteren. Maar onderzoek vergt narcose en ik weet niet of ze dat nog wel aankan.
(organen kunnen goed al behoorlijk slecht zijn, gezien haar neiging tot vermageren)
En dan?
Spuiten/ medicatie?
Mijn ervaringen zijn daarin heel erg slecht. Veel ellende en stress gezien daardoor.

Of gewoon accepteren dat haar lijf versleten is en laten inslapen als de pijn teveel wordt?

[nellebel]

een kat van 15 is niet altijd versleten. je weet niet wat er aan de hand is. ik zou in ieder geval het laten onderzoeken, dan kun je daarna altijd nog beslissen wat je doet en wat goed is voor je kat. dat heeft ze toch wel verdiend of niet?

[castratenkoor]

In zulke gevallen hangt het inderdaad sterk van de aard van de kat af tot hoever je wilt/moet gaan.
Volg je gevoel zou ik zeggen, jij kent de kat het beste.

Het is overigens niet zo dat onderzoek altijd narcose inhoudt.
Een goed dierenarts kan bloed afnemen zonder narcose.
Ik denk dat als je besluit te gaan dokteren je daarmee moet beginnen bloedonderzoek en urine-onderzoek.
En dan eventueel een echo van hart en longen, omdat je aangeeft dat haar ademhalen zo snel is.
Dat zou kunnen betekenen vocht om hart en/of longen.
Ook een echo kan zonder narcose, vergt wel veel geduld en tijd.

Sterkte met je beslissing, hoe die ook mag zijn. Het moet JOUW beslissing zijn en in het belang van de kat.

[Adriana]

welkom op het Forum
je kunt blijven gissen en allerlei overwegingen onder elkaar zetten..

en wij kennen het dier niet, zien het dier niet en zijn geen dierenarts..

maar meten is weten en een seniorencheck geeft je duidelijkheid.
dan pas kun je waarsch echt beslissingen nemen: ander voer, missch medicijnen en verzorging aanpassen.

nu is het een hoop giswerk en zoals Dinie ook zegt: een goeie dierenarts neemt zonder narcose bloed af en ik zou dat bij de afspraak ook gelijk vragen.
en anders andere dierenarts of net zo lang zoeken tot je een goeie vindt. waar in Nederland?

[MarjanR]

Tja, ik kan het niet anders dan met m'n voorgangsters eens zijn.
Als je geen bloedonderzoek laat doen, dan weet je ook niet wat je ouwe besje mankeert.
Wie weet is het met een simpel dieet een stuk prettiger voor haar leven, en kan ze lekker oud worden bij jullie. (en veel meds kunnen verplulverd of verpakt in een snoepje goed naar binnen te werken zijn)

En ja, het ligt echt aan je kat of je zult dokteren of niet.
Bij m'n Moos doe ik het wel, hij vindt die aandacht zelfs erg fijn.
Puk* niet, als zij al hoorde dat ik een pipetje voor in d'r nek pakte was ze al weg.
Daar viel niet mee te dokteren.

[KittyG]

Dokteren of niet... Luister ook naar je eigen gevoel. Oudere katten hebben vaker de neiging mager(der) te worden. Mijn oudste kat (17) is behoorlijk vermagerd, maar eet nog altijd fantastisch goed, zelfs veel: minstens 200 gram per dag.

Belangrijk is dat de kat blijft eten. De hoeveelheden zijn per kat verschillend, maar je merkt snel genoeg of de kat bijvoorbeeld niet meer met smaak eet, aftakelt etc. Vaak is het ook zo dat het ineens "hard achteruit gaat" waarna e.e.a. zich weer stabiliseert. Het zal dus nooit beter worden, maar een tijdje ook niet slechter, tot het weer slechter gaat.

Ik dacht vorig jaar ook ineens: ik weet het niet, volgens mij is dit einde oefening, maar het was weer een nieuwe fase van de veroudering/aftakeling.

Blijf gewoon goed naar je kat kijken; lijkt hij tevreden? Aanmodderen met allerhande medicatie... Tja: 15 jaar en wellicht een hartkwaaltje. Bij wijlen mijn eerste kat werd op 16-jarige leeftijd een hartruisje ontdekt. Dan moest ie maar aan de hartmedicatie. Ik heb ervoor gekozen dat niet te doen. De stress om er medicijnen in te krijgen en waarvoor? De kat is 18 jaar en 3 maanden geworden. Een jaar voor z'n dood kreeg hij ineens een zogenoemd bloedoor, welke geopereerd moest worden, simpelweg omdat dit een pijnlijke aangelegenheid is en als je er niets aan laat doen, dit opdroogt tot een zogenoemd bloemkooloor, met alle ellende van dien. Daar hoef je dan niet lang over na te denken: doen, want het dier hoeft geen pijn te lijden! Met het risico van de narcose, want hoe zit het met de werking van z'n nieren? Maar dat risico neem je dan maar gewoon.

Of je wel of niet alles voor je kat wil doen, is aan jezelf, maar het is altijd goed om te denken: "is het wel goed voor de kat". Een goede dierenarts zal je nooit ergens tot dwingen trouwens.

En 15 lijkt nog niet superoud, maar gemiddeld wordt een kat zo'n 12 jaar, dus hij is simpelweg wel al over de "houdbaarheidsdatum" en alle extra jaren die je erbij krijgt zijn gewoon mooi meegenomen.

Denk ook eens aan alternatieve wegen; homeopathie, edelsteentherapie. Dit is meer holistisch en past best heel goed bij katten.

Overigens: bij verminderde nierfuncties & minder/slecht eten is er wel meer aan de hand & ingrijpen gewenst. Maar daarbij geldt, zeker bij oudere katten, uitstellen van het onvermijdelijke. Je kunt het de kat dan met medicatie/dieetvoeding een tijdje aangenaam maken, maar hoe lang, daar valt weinig over te zeggen.

sterkte

[MarjanR]

Hm, de gemiddelde leeftijd dat een kat kan worden ligt tussen de 14 en 16 jaar.
Een kat van 15 jaar is niet perse over de houdbaarheids datum.
Kijkend naar mijn katten, daar is de gemiddelde leeftijd 17 jaar.
Hartmedicatie wordt door een niet doorgeleerd arts zonder echo al snel gegeven (benekor).
Maar daarmee is het hart probleem niet opgelost. En ja, er zijn miljoenen katten met een hartruisje
Deze is zeker niet in alle gevallen dodelijk. Maar het is wel belangrijk om te weten wat je kat exact aan z'n hart heeft op het moment dat je kat onder narcose moet.
Dus zeker WEL iets om lang over na te denken, dacht ik zo.

En minder eten is zeker wel een teken dat er iets aan de hand is.
Natuurlijk eet een kat met de tijd iets minder, want hij gebruikt minder energie.
Maar dat gaat gelijdelijk.

En ja, met medicatie en dieet stel je uit. Maar dan kan lachend nog een aantal jaren duren voordat de kat overlijdt.
En medicatie toedienen zijn heel veel truckjes voor waarbij de kat geen stress zal ondervinden (verpulveren over natvoer, wikkelen in easypill zijn enkele voorbeelden)

Sorry, maar ik vind jouw post voor zo'n 95% niet een juiste post.
Ik bespeur er een denkwijze van 20 jaar terug.
En er is in 20 jaar tijd veel veranderd in de dierengeneeskunde

[pearlsofpassion]

Ik ben het met Marjan eens. Beide posten.

Enne Kitty, als je kat 200gr per dag eet (mijn katten eten samen nog niet eens 200gr ) en toch nog vermagert, dan zou ik haar toch eens laten nakijken hoor. Ik denk dan aan een schildklierprobleem en daar kan een kat serieus last van hebben...

Verder vind ik dat je naar de kat moet kijken en niet naar de leeftijd.
Hoe sneller je vind dat je kat erg oud is en je er dan om die reden niet meer naar laat kijken, hoe sneller hij ook echt gaat aftakelen en oud zijn. Als je gewoon op tijd gaat behandelen krijg je misschien wel katten zoals Marjan haar Moos die er op 18 jaar nog prachtig uitzien en ondanks wat nierschade nog steeds eerder te dik zijn dan te mager (ook niet goed ivm met het hart, maar hij ziet er wel nog prachtig uit, heeft geen pijn en geniet van elke dag!).

[liljebo]

Ok bedankt allemaal voor de info. Naar aanleiding van de posten, ben ik een gesprek met de regionale dierenarts aangegaan. Ik moest vandaag in het dorp zijn en had het geluk iemand aan te treffen
(ze zijn tel. slechts beperkt bereikbaar)
Oorspronkelijk had ik bij de dierenarts in de stad (ong 35 km hiervandaan) willen praten, maar die had de komende weken vakantie. Schiet dus niet op.

Ik heb de symptomen besproken. Ze eet dus meer dan voorheen en is in de loop der jaren toch magerder geworden. Ze was wel nog heel erg fit, tot voor kort.
Dragen heeft ze nooit prettig gevonden, maar nu wil ze absoluut niet meer worden opgepakt. Ik denk dat het haar benauwdheid verergerd (ze is nu ook bijna doorlopend buiten)

Volgens de da wijzen de symptomen op vocht op de longen door hartprobleem. Hartprobleem kan veroorzaakt zijn door veroudering, maar ook door orgaanproblemen en ook dat lijkt voor de hand te liggen.
Onderzoek (ik kan morgen bellen voor een afspraak) kan hartruis of vocht op de longen aantonen. Een echo nemen/röntgen/ecg is bij de regio d.a. niet mogelijk. Bloedafname wel, maar gezien de kat enorm in de stress schiet bij de DA zal dat geen sinicure worden en het is de vraag of je daar enorm mee opschiet.
Medicijnen inbrengen is nl bij deze kat ook alleen mogelijk met dwang. Ze is zeer zeer kieskeurig met eten en het minste korreltje medicijn zorgt ervoor dat ze haar eten weigert. Destijds met pijnstiller/ontstekingremmer al behoorlijk tegenaan gelopen en haar ontwormen is al 15 jaar een regelrechte ramp. Heb werkelijk alles geprobeerd, maar het enige wat bij haar werkt is in een handdoek rollen en medicatie naar binnen forceren.
En dan nog gaat ze het gevecht aan.

Een ander probleem is bij haar vervoer. Ook dat levert enorm stress op. Vanaf het moment dat je haar in de caddy doet is het stressen geblazen en dat stopt niet voordat ze er weer uit kan.
Toen we emigreerden, waren we veertien uur onderweg en is ze veertien uur tekeer gegaan.
Als ik met haar naar een dierenarts wil die echo's e.d. kan maken, moet ik naar het dierenziekenhuis, 100 km verderop met enorme wachttijden. (2 tot 3 uur wachten is geen uitzondering)
Dat betekent dus in totaal toch al snel 6 uur stress voor een kat die al erg benauwd is.
(ik woon in zweden)

De dierenarts acht daarnaast de kans erg groot dat ik het advies inslapen krijg. Medicatie bij een kat op deze leeftijd met mogelijk andere problemen, wordt niet gedaan. Zeker niet in dit geval.

Een aantal zaken die ik dus in mijn overwegingen moet meenemen.
Naar het dierenziekenhuis vind ik momenteel dus geen optie. Naar de regionale kan wel, maar de kans is erg groot dat ze met het advies inslapen komen.
Ga ik aan de medicatie, dan moet ik dus het gevecht aangaan met een kat die al benauwd is. Ik weet niet of ik dat nog moet willen.
Maar goed... misschien toch even naar de regionale voor zekerheid.

Overigens komen mijn overwegingen vooral voort uit ervaringen. Ik heb al over de vorige kat verteld, maar ik ben ook jarenlang in de zwerfkittenopvang werkzaam geweest en heb menig dierenartspraktijk van buiten leren kennen. Ik heb zelfs een tijd als stagiaire bij een dierenarts gewerkt en in een dierenasiel.
Dat heeft mij zeer behoudend gemaakt tot het te veel dokteren. Gewoon te veel ellende gezien op dit gebied. Misschien te behouden. Best mogelijk
Maar ik wil in deze doen wat het prettigst is voor mij kat en niet van mijzelf uitgaan.
Want nee... ik wil haar niet kwijt. Ze deelt hier al 15 jaar de commando's uit.
Maar ik wil haar net zo min de laatste maanden van haar leven een boel stress en ellende bezorgen alleen omdat ik haar niet kwijt wil.

Het is dus een afweging die ik moet maken en daarbij neem ik de gedachte gang van ieder van jullie mee. Zonder oordeel.
Dat is iets wat ik al heel erg lang geleden heb afgeleerd.

[MarjanR]

Ik denk dat jij inderdaad goed alle aspecten meeneemt in je overweging.
Dat je zeer goed voor ogen hebt hoever je wilt gaan. Je had alleen wat bevestiging nodig?
Veel succes bij de dierenarts.

Ik weet dat katten zeer lastig kunnen doen met pillen, ook als het over het eten gaat.
Maar misschien kun je in Zweden ook aan de easypill komen?
(is een soort van stopverf-achtig goedje maar dan in de smaak waar heel veel katten een moord voor doen, daar kun je heel goed stiekum een pilletje in doen.)

Als je het zou willen proberen wil ik je best ook naar je toesturen.

[pearlsofpassion]

Er zijn inderdaad manieren om een kat toch medicijnen te laten innemen zonder dwang. Wat je beschrijft, geldt voor het merendeel van de katten, die eten niet iets waar iets doorheen gedaan is.
Ook het transport, is heel herkenbaar en veel voorkomend.
Ze is nu te oud om een tuigje te proberen, maar misschien komt de stress al wat lager als ze een doekje met valeriaan krijgt en een knuffel die ze herkent.
Misschien is het bakje minder eng als het in de woonkamer komt te staan als er niet mee gereist wordt.
Ik heb ook eentje die na een uur in het bakje begint te hyperventileren en te veel stress ondervind, ze roept dan ook aan 1 stuk door, maar eens het bakje stilstaat in de wachtkamer komt ze wel tot rust. Verder zijn er katten die liever alles net goed zien en een draadkooitje of mand met draadbovenzijde aangenamer vinden. Maar misschien is ze ook wat te oud om daaraan te wennen, ik weet het niet, Marjan heeft daar ook ervaring mee.
Je kan haar niet in de wachtzaal op schoot houden? Of nog beter, een afspraak maken met de DA zodat je niet hoeft te wachten?
Dan is het enkel de rit...
Misschien komen ze voor extra vergoeding wel tot bij je thuis, vragen staat vrij...

[Adriana]

ja, je schiet enorm op met bloedonderzoek. dek zijn ogen af en beetje handige dierenarts heeft het zo gepiept.
er is heel veel 'als dan' en 'als wat' en dat zijn allemaal aannames, want je wéét het echt niet..

en zelfs al is de diagnose gruwelijk verkeerd, dan zul je blij zijn dat je het weet en zelf hebt kunnen beslissen.
katten laten niet snel pijn zien, dus dat kun je vaak niet weten. stel je voor dat er iets heel ernstigs mis is, dan kun je de kwaliteit van leven van je lieverd in ieder geval in de gaten houden en als die er niet meer is, dan diep ademhalen en een beslissing nemen.
en je kop niet in het zand steken...

k heb een beetje problemen met de titel van de topic, dokteren is m.i. niet aan de orde. je bedoelt waarschijnlijk: bezoek ik wel/geen dierenarts?
dokteren is als je zelf met allerlei middeltjes aan de gang gaat...

[liljebo]

Marjan, ik probeer inderdaad ieder aspekt in overweging te nemen. Ik ken haar tenslotte al 15 jaar en heb nogal wat ervaring met katten, m.n. met zieke katten. Daarbij veel gezien en meegemaakt, wat zeker een rol speelt. Door erover te schrijven en reacties te lezen, krijg ik mijn eigen gedachte beter op een rij. Dat is toch moeilijk als het zo'n beestje betreft wat al lang bij je is. Het risico dat je gezond verstand je even in de steek laat en de emoties de doorslag gaan geven bij beslissingen is dan gewoon te groot.
Overigens is dit katje een van de opvangkatjes geweest destijds en bij mij gebleven omdat ze zo snel gestressd is en niet zomaar iedereen vertrouwt.
Wat easypil betreft... ik hou die optie open. Ik heb tot nu toe werkelijk alles geprobeerd, tot en met verse vis, waar ze een moord voor doet. Tot nu toe altijd zonder resultaat. Ze vertikt het om wat dan ook te eten als er medicatie in zit. Zelfs een vers forelletje gaat er dan niet in. (en ze is werkelijk gek op vis). Ik heb ondertussen al enorm veel katten van medicatie voorzien, weet dat ze lastig zijn, maar zij is het meest extreem wat ik heb meegemaakt. Maar zoals gezegd... ik hou jou optie zeker open en zal ook kijken of ze het hier kennen.

Tiger, ik denk dat ik met vrijwel alle middelen om pillen toe te dienen bekend ben. Vergeet niet dat ik jaren in de opvang werkzaam was, bij een da stage heb gelopen en in asiel heb gewerkt. Ik heb derhalve heel erg veel te maken gehad met zieke katten. (en honden) Pillen toedienen is niets nieuws.
De caddy heeft in het verleden weken in de huiskamer gestaan. Was leuk om in te spelen, maar erin opgesloten worden is iets wat ze nooit heeft kunnen waarderen. Overigens kan ze er ook niet tegen om in huis opgesloten te worden. of waar dan ook.
Ze kalmeert niet in de auto, noch bij de dierenarts als het wordt neergezet.
Op de schoot pakken bij de da is nog veel minder een optie. Buiten het feit dat ze er niet van houdt opgepakt te worden en dat momenteel al helemaal geen optie is (benauwdheid neemt dan waarschijnlijk toe) zou ze als een leeuw tekeer gaan in een vreemde omgeving met vreemde mensen
(spreek uit ervaring)
Lijkt me voor haar situatie niet erg bevorderlijk.
Draadkooi heb ik nooit geprobeerd, maar gezien haar angst in vreemde situatie/vreemde plaats, lijkt me dat niet de oplossing.
Aan huis komen ze hier niet. Alleen de regiodierenarts is hier in de wijde omtrek beschikbaar en die komt alleen voor groot vee. De dierenartsen van de regio die hier rondrijden hebben daar eigenlijk ook alleen verstand van.
Gezien er hier te weinig dierenartsen zijn en een afspraak voor dezelfde dag niet eens mogelijk is, komen ze absoluut niet aan huis. Wordt hier nooit gedaan. Dat is namelijk niet haalbaar voor de da.
(te druk)

Afspraak maken doe ik altijd, anders kan je er niet eens terecht. Nergens hier. Bij de regio valt de wachttijd dan wel mee, maar in het ziekenhuis loopt die uren op, omdat ze ook spoedgevallen behandelen en die gaan altijd voor (op leven en dood dus). Dat betekent dus gewoon dat je daar, ondanks afspraak, uren zit.

De situatie hier kun je niet vergelijken met nl, waar zo ongeveer op iedere hoek een dierenarts zit.
Zeker hier in de regio is een tekort aan da.

Adriana, bloedonderzoek sluit ik ook niet uit. Hoewel het zeker niet simpel is bij deze kat. Ik heb het een keer eerder gedaan ivm emigratie. Geen sinicure, kan ik je vertellen.
Het stevig vastpakken is hetgeen waar ze nu van in paniek raakt en dat is hetgeen waar ik tegenop zie. Maar zoals gezegd... ik sluit het niet uit.
Mijn kop in het zand steken doe ik niet. In dat opzicht ben ik nuchter genoeg.

Titel.. tja..toch bedoel ik dokteren of niet. Want naar de regionale gaan, is niet zo'n probleem. Maar ik wil van te voren bepalen hoe ver ik ga met verdere behandelingen. Ik wil mijn eigen grenzen helder hebben.

[Adriana]

maar die eigen grenzen kun je niet trekken als je niet weet wat er te weten is..

ik zie allerlei aannames, vooral ook bij anderen, maar je weet gewoon niet wat, of en hoe..

het enige dat je nu voor je hebt liggen is ja/nee stressvolle tocht naar de dierenarts.
ogen afdekken, zou dat helpen? kun je allicht even proberen, helpt hier bij éen van mijn bengels perfect. die was ook niet te temmen.

en ten diepste: wat is in het belang van je huisdier?
zeg je: OK, 15 jaar is een mooie leeftijd en ik accepteer dat je missch ernstig ziek bent/doodgaat..
of zeg je: ik houd zielsveel van je en wil niet dat je eventuele einde wordt verpest door redelijk ondragelijk lijden..? dus als het nodig is, dan moet ik weten en je helpen..

zou je ertegen kunnen als je liefste huisdier onder je handen wegteert?
omdat jij hebt ingeschat dat een tocht naar de dierenarts te stressvol is?

en stel dat.. dan sturen we je met alle liefde per post een easypill-worstje op hoor..!

[liljebo]

adriana, zoals je kunt lezen heb ik al contact gehad met de regionale da.
Naar aanleiding daarvan wil ik kunnen inschatten of 100 km heen en 100 km terug, urenlange wachttijd en behandelingen waarbij ze goed moet worden vastgehouden niet enorm veel leed veroorzaakt.

Je stelt het een beetje alsof ik haar zou laten wegteren. Dat is niet het geval. Laat ik dat duidelijk stellen. Ik maak alleen een afweging of het middel erger is dan de kwaal of niet.
Dat laatste heb ik namelijk al erg veel meegemaakt en is niet per definitie diervriendelijker, maar veelal ingegeven door de menselijke emotie van het niet los willen laten.
In die valkuil wil ik niet stappen.