De katten worden gek van kinderen

[aiko]

Ik heb zelf geen kinderen, maar heb zusjes van 7 en 6 jaar.
Soms komen ze bij eens slapen, nu gisteren zijn ze met 2 komen slapen, normaal doe ik dat niet, maar het kon niet anders.
Nu heb ik dus ook nog 2 jonge katjes.
De ene is van zich ZELF rap bang en zenuwachtig en de andere is vrij rustig als het om ander volk gaat.
Nu leken ze mij allebei zeer gestrest, De oudste de bangste, die heeft zelf mijn vriend gekrabt, omdat hij plots iets raars hoorde.
De andere ondergaat alles, maar is er toch niet gerust in.Normaal slaapt hij als een roosje, maar nu sliep hij met zijn oren strak omhoog en met het minste geluidje, deed hij zijn ogen weer open.

Ik probeer tegen mijn zussen te zeggen, dat ze die ook gerust moeten laten( wat in de ogen van een kind van 6 jaar, moeilijk is).
De enige plaats waar de bangste gerust is, is in zijn slaapmand, daar kunnen mijn zussen nog niet aan.
De andere heeft op zich geen plaats,waar hij veilig kan zijn. Hij probeert van alles, maar ze vinden hem elke keer terug.

Daarom probeer ik soms zoveel mogelijk buiten te gaan, waardoor de katten dan toch een beetje rust hebben.
Ik voel me achteraf wel schuldig, als ik zie hoe de katten dan lekker liggen te slapen, als de kinderen weg zijn.

Maar ik wil ooit ook kinderen, en wil ook dat mijn katten niet bang zijn als er kinderen of vreemde binnen komen.
Daarom zou ik graag een beetje hulp krijgen van jullie, hoe kan ik de situatie verbeteren?

Ik kan toch moeilijk mijn zusjes niet meer uitnodigen, omdat aiko bang heeft?

Er is ook geen ruimte apart waar hij zich kan verstoppen, of het moest in bad zijn, maar dat is weer geen oplossing.

[ktje]

Volgens mij is dit heel anders met je eigen kinderen!

Ik heb ook een neefje van 2 en daar zijn de katten ook een beetje bang voor. Daarin tegen mag mijn zoontje echt alles met ze doen. Trekt aan de haartjes en katten laten het gewoon toe. Nu moet ik wel zeggen mijn zoontje is pas 11 maanden dus die snapt het nog niet helemaal. Maar volgens mij kan je met je eigen kinderen ze er aan laten wennen. Kinderen leren dat katten het niet altijd leuk vinden en de katten zullen aan je kinderen gaan wennen.

Dus weeds niet bang. Eigen kinderen is heel anders dan logeeetjes en bezoek

[Katrin]

Tja, toch maar op een rustige en duidelijke manier met je zusjes praten.
Uitleggen dat je echt niet aan een slapende kat mag komen, en geen klopjacht op de beestjes moet houden.
Dat katten veel slapen.
Dat als ze willen spelen wel naar hen toe komen.
En als dat niet werkt er consequenties zijn voor de logeerpartijen.
De katten zijn afhankelijk van jou, enals je je zusjes goed "opvoed" is dat ook iets waar ze zelf nog jaren plezier van hebben.
6 en 7 jaar is nog jong maar het zijn geen peuters meer die niks snappen.
Sterkte ermee.
Gebruik jezelf als voorbeeld, en doe met je zusjes dingen waar ze kunnen helpen, zoals voedsel geven of kammen.

[Marije]

Met eigen kinderen zal het vast en zeker anders zijn. Onze poezen waren ook erg bang voor mijn oppaskinderen. Ik was dan ook erg benieuwd/bezorgd hoe dat zou gaan toen onze oudste geboren werd. Ik had hele plannen in mijn hoofd over de introductie enzo. Maar het leuke was: de poezen werden niet warm of koud van die nieuwe wereldburger! Ze snuffelde niet eens aan hem! Blijkbaar was hij zo onderdeel van ons (zelfde geur, misschien 'kenden' ze hem al van in mijn buik?), dat het ze nauwelijks opviel.

Verder ben ik heel streng naar mijn kinderen toe wat betreft de katten. Met respect voor dieren kun je niet vroeg genoeg beginnen. Ze mogen ze niet storen als ze slapen, ze mogen er niet achteraan rennen en jagen en ze moeten ophouden wanneer de kat er genoeg van heeft.
Het grappige is dat ik deze regels vooral uit moet leggen aan bezoekende kinderen. Onze kinderen (zelfs kleine Joris van 11 maanden!) doen heel rustig met de katten. Ik denk (en hoop ) dat dit komt doordat we ze heel erg bij het contact begeleiden: samen aaien, rustig doen, laten zien wat de poes leuk en lekker vind, soms even heel opzichtig zachtjes doen als 'poes lekker ligt te slapen' etc.
Onze oudste is inmiddels 3 en dikke vriendjes met 2 van de 3 poezen! Ze komen hem heel vaak uit zichzelf kopjes geven, lopen mee naar de speeltuin, gaan mauwen als hij huilt en komen aanrennen als hij thuiskomt. Echt superleuk!
De derde poes is sowieso wat meer op zichzelf.

Dus, de korte versie : zelf het goede voorbeeld geven, streng/duidelijk zijn naar je zusjes toe en geen zorgen maken over evt. kinderen in de toekomst!

[aiko]

Ja het vreemde is mijn papa heeft zelf een hond thuis, en had cavia's.
De hond heeft er nooit geen last mee gehad, hij is er ook mee opgegroeid. De jongste zus mag letterlijk alles bij die hond doen.
De oudste niet, dan gaat de hond ergens anders liggen. De oudste is ook soms de veneinigste, ze doet dingen als wij ze niet zien.
Ik ben er echt wel mee bezig, om tegen de kinderen te zeggen dat ze dat niet mogen doen. Ik denk dat ik het gisteren toch een 300 keer heb gezegd,dan heb ik ze aan het kleuren gezet, en hebben de katten 2 h rust gehad.
En wss is dit voor sommige herkenbaar, maar zodra de ouders van de kinderen binnen komen, heb je niet veel meer te zeggen.
Dan beginne ze terug opnieuw, die katten te volgen.
Alhoewel: ik nog samen heb gewoond met mijn zussen: dus heb ik er vaak meer grip op dan mijn vriend.

Ik heb bij 1 kindje toch al iets bereikt: zij weet van boven in de mand betekend gerust laten, niet achter lopen, zachtjes mee zijn, niet op kopje en buikje aaien. En zij houd zich er min of meer al aan Ze begint zelfs haar oudste zus te corrigeren.

Als jullie andere kinderen op bezoek krijgen: hoe pakken jullie het dan aan?

[rieneke]

ik denk dat 300 keer zeggen niet volstaat, als er bij ongehoorzaamheid geen consequenties aan vast zitten.
blijven ze klieren met je katten, dan hoppa een paar minuten time out op de gang oid.
en zodra de ouders binnenkomen, heb je het nog steeds voor het zeggen, het is nl jouw huis!

kan je voor de katten niet wat hoge plekjes creeeren, waar ze zich kunnen terugtrekken?

[Marije]

Ik ben er echt wel mee bezig, om tegen de kinderen te zeggen dat ze dat niet mogen doen. Ik denk dat ik het gisteren toch een 300 keer heb gezegd,dan heb ik ze aan het kleuren gezet, en hebben de katten 2 h rust gehad.

Hier werkt het veel beter als ik zeg wat ze wel mogen doen. Kinderen horen het woordje 'niet' vaak niet zo goed.
Dus ik zeg: "Doe dat maar niet. Je mag wel: aaien, je hand op het hoofdje leggen" Of actief afleiden inderdaad, dus iets anders gaan doen.

ik denk dat 300 keer zeggen niet volstaat, als er bij ongehoorzaamheid geen consequenties aan vast zitten.
blijven ze klieren met je katten, dan hoppa een paar minuten time out op de gang oid.

Ik weet niet of je kinderen hebt en ik wil er ook niet per se een opvoedtopic van maken, maar volgens mij werkt dit dus helemaal niet. Het is in elk geval niet de boodschap die ik mijn kinderen mee wil geven. Ik wil ze leren dat ze lief moeten zijn voor dieren omdat het onze vriendjes zijn waar we goed voor moeten zorgen en niet omdat ze bang zijn dat mama anders boos wordt en ze op de gang zet. Dat werkt volgens mij ook alleen maar stiekem gedrag in de hand.

[aiko]

Ja ze zijn hier gisteren wel maar 2 h geweest. Dus denk dat het vrij consequent was dat ze het niet mochten doen.
Het straffen hangt af van kind tot kind. Niet elke straf is gepast voor een bepaald kind.
Maar daar ga ik me niet over uitweiden. Het is namelijk zo dat ik ze misschien 1 keer op de 2 maand eens in mijn huisje zie.
En dat ik dan ook niet echt continu wil straffen. Ik probeer ze ook af te leiden hoor, en straffen en noem maar op.
Ik weet dat de kinderen rustiger moeten zijn met hen, maar dat lukt natuurlijk ook niet vanaf dag 1.
Beetje bij beetje komen ze er wel, dat ze de katten met liefde gaan behandelen.
Daarom wou ik ook graag van jullie weten, hoe jullie het hebben aangeleerd.
Hebben jullie regels gemaakt of hebben andere dingen gedaan

Nu heb ik eens mijn jongste zus de katten laten eten geven, ook uit haar hand, sinds dien gaat ze naar de keuken neemt brokken en geeft die aan mijn katten. Zij is de grootste dierenvriend van de 2 kinderen.
De andere is meer een persoon als het haar past wil ik een dierenvriend zijn, anders zal ik de dieren wel laten doen wat ik wil.
Zij ziet een dier als een levende pop denk ik.

Toen ik nog thuis woonde, ben ik consequent geweest als het ging over mijn hond, daar mochten ze ook niet brut me zijn of in de nest zitten ofzo, maar op één of andere manier, ben ik iets minder streng als ze de katten is willen vastnemen.

Misschien omdat ik een leuke zus wil zijn, of denk binnen een uurtje zijn ze weer weg. En zijn de katjes terug veilig en gerust.
Ik zeg er wel bij, Dat mijn zussen mijn katten zeker geen pijn mogen doen hoor.Want dan hangt er een grote straf aan vast, ook laat ik ze niet zonder toezicht hoor. Maar als ze een keertje meer gepakt worden, denk ik ze zijn er toch lief mee bezig.

Ben ik dan zo slecht voor mijn katten? als ik denk één keertje meer oppakken, dan normaal kan geen kwaad?

aja, wou er nog iets aan toevoegen.
Als ik misschien een kamer verboden maak voor de kinderen, zou dat dan misschien helpen voor mijn katten?
Maar gaan ze dan niet altijd naar daar terugkeren, als er bezoek is?

[Biny]

Tja, ik snap wel dat je ze niet zomaar eent time-out etc. wil geven, je bent nl. niet een van hun ouders inderdaad. Ik herken het wel dat kinderen zodra hun ouders er zijn weer beginnen. Ons neefje en nichtje waren hier (3 en 5) ging hartstikke goed. De jongste is nogal druk en impulsief. Maar ging super. Hun ouders kwamen terug zondag en meneertje begon gelijk weer met spullen te gooien (niet boos, gewoon zijn wilde gedrag)..
Maar ik denk dat je gewoon stug moet volhouden, hun op ooghoogte streng aanspreken dat het NIET mag.. misschien moet je nog wat strenger zijn of misschien een keer een beetje boos? Als jij zegt: Ga daar weg. Dan moeten ze luisteren, en anders er persoonlijk weg halen en zeggen dat ze best gezellig bij je kunnen komen maar dat ze moeten luisteren omdat het anders niet fijn is voor de katjes als ze nog komen. Misschien werkt dat ook wel, gewoon duidelijk zijn dat ze moeten luisteren, en dan klaar. Niet nogmaals zeggen, 1x moet voldoende zijn en anders zou ik ze gewoon maar op de bank zetten ofzo, op de gang is misschien wel een beetje .. tja dat doe je niet zo gauw als het niet je eigen kinderen zijn. Maar echt consequent zijn!

[aiko]

ja Biny, je kan misschien wel gelijk hebben.
Het volhouden, zal zeker en vast gebeuren. Ze moeten luisteren, dat hebben ze altijd moeten doen de kinderen.
Nu de gedachten verbannen, van een leuke zus te zijn. En ook al zijn we veel weg met hun, als ze dan toch hier binnen zitten, dat ze bepaalde momenten gewoon de katten moeten laten doen.Ook zonder dat we ze constant moeten afleiden.
Door te kleuren, spelen en buiten gaan.Wat soms niet simpel is, in een klein appartementje.
Nu waren ze voor de eerste keer samen hier, en dat was misschien net iets te veel voor de katten.Normaal komen ze om de beurten maar slapen.
Volgende keer zal ik been stijfhouden. Zoals ze hier zouden zeggen, mij wil is wet

Het zal toch maar tegen de grote vakantie zijn dat ze nog eens een keertje komen. Dan zal ik er klaar voor zijn.

Heeft er iemand een idee, hoe het komt dat een kat angstig is?
Aiko is met kinderen op gegroeid, maar toch is hij bang van kinderen en alles wat hij niet kent.
Hij is nieuwsgierig genoeg, maar bang ook

[Kattenbella]

Als ik dit zo allemaal lees ben ik het helemaal eens met Marije. Positief af zien te leiden, wat je hebt gedaan en goed aanleren wat een kat is en hoe een kat reageert op stress en vreemde dingen. Hier heb je volgens mij ook leuke boekjes voor voor kinderen.
Leren hoe ze moeten aaien ipv te wild op de dieren afkomen.

Verder sluit ik mij ook aan bij haar, je eigen kinderen horen erbij vanaf dag 1 en groeien op met de dieren, dat is juist zo mooi!

Katten houden gewoon niet van verandering en verstoring. Het zijn niet "hun" kinderen en ze horen ook niet bij jou. Als ze elke dag zouden komen zou het anders zijn misschien.

[Biny]

Ik denk inderdaad dat de kat het niet zo fijn vind omdat kinderen over het algemeen vrij druk zijn. De katten hebben er constant 'last' van want ze horen hen vanaf dat ze wakker zijn tot aan dat ze slapen.. Zo is het nu eenmaal met kinderen, en helemaal als ze op logé zijn! Denk dat dat voor een kat inderdaad zoals bovenstaand een rustverstoring is. Want normaal gesproken zal het denk ik bij jou de hele dag heerlijk rustig zijn.. En dan heb je ineens twee wervelwindjes in huis

[Poezebal]

Wij zijn op dit moment in verwachting van onze eerste, en zijn uitgerekend in oktober.

Ondanks dat ik erg nieuwsgierig ben naar hoe de dieren hier, hond en 4 katten, gaan reageren, maar ik me niet zo'n heel erg zorgen.
De kleine valt ze als baby niet lastig, en tegen de tijd dat de kleine peuter word zijn de katten en hond al compleet gewend en zoeken ze hun weg wel om de kleine heen. En als de kleine kleuter is en goed kan lopen en doen, ben je er zelf bij om je kind op een positieve manier te corrigeren en te leren hoe je met ze om moet gaan..

Ik denk dat het bij ons straks meer een geval word van de dieren corrigeren omdat ze erg graag bij het kindje willen zijn
Vooral de jongste 2 katten en de hond, want die liggen nu al constant aan mn voeten, en op mn buik te spinnen en te kijken

Als hier kinderen van vrienden of familie komen, of gewoon visite van volwassenen, duiken 2 van de 4 weg in een verstophoekje.
Pas halverwege de visite, of na de visite komen ze weer te voorschijn als ze het veilig genoeg vinden.

Maar dat is onverwacht, niet eigen, en anders dan ze gewend zijn, en dus zoeken ze hun eigen plekjes gewoon op.

Ik zou inderdaad gewoon blijven proberen je zusjes zo positief mogelijk te benaderen met corrigeren.

Wij hadden vroeger ook een meisje dat altijd bij ons kwam.
Onze oude kat mocht graag bij ons in de nek liggen, en zij wilde dat ook, maar bij anderen wilde de kat dat niet.
Tig keer gezegd, laat die kat nu met rust, haar weggestuurd, maar toch iedere keer weer proberen (ze was toen al een jaar of 9 dus oud genoeg om te begrijpen dat t niet kon.
Op een dag deed ze het weer en de oude kat was het zo bui dat hij haar een flinke tik om haar snufferd heeft gegeven, en weg schoot.
Janken gieren brullen, maar het was meer schrik dan dat er wat was.
Motto toendertijd: wie niet horen wil moet maar voelen.

Al zou ik t zelf nu nooit zover laten komen, want ze zullen maar verkeerd in t gezicht slaan en de ogen of wat dan ook raken

Gewoon in de gaten houden, en zijn ze echt neit voor rede vatbaar dan maar een time out.

[Katrin]

Poezebal,
mijn ervaring is dat de 2 katten die we toen hadden, weinig op hadden met de baby, het rook allemaal toch heel anders enzo, plus als mijn zoon ging huilen wilden ze helemaal niet in de buurt zijn.
Toch is voorzichtigheid geboden, altijd opletten dat er geen kat meeglipt de babykamer in als je je baby te slapen legt.Evenals in de box, daar lagen ze ook graag in.
Het opvoeden begint al wat eerder dan op kleuterleeftijd, na een jaar gaat je kindje lopen en zal dan ook de dieren willen aanraken.

[ktje]

Bij ons is een vn de katten meteen naar buiten gevlucht en moet er nog steeds niks van hebben. Zodra Timo huilt vlucht die snel weg. Terwijl de andere juist naar hem toe gaat als die huilt. Die laat ook alles toe. Ze komt zelfs ook op schoot als ik timo op schoot heb. Dus tja per kat heel verschillend. Maar ben het wel met Katrin eens. Het begint wel ietsje eerder. Wij zijn nu al voorzichtig hem aan het leren dat aan de haren trekken niet echt fijn is voor katten. Timo is nu 11 maanden. Maarja het is natuurlijk voor hem iets heel anders zo vacht. Hij trekt ook keihard aan mijn haren als die ze te pakken krijgt. Maar je kinderen kun je gewoon laten wennen aan katten en leren heo ze er mee eens om moet gaan!