Kinderen en katten

[Elwing]

(sorry als dit al geplaats is, het is een beetje een noodgeval)

Hallo.
Vandaag hadden wij een jongetje van 3 te logeren, en wij hebben ook nog
een kat van 8 maanden...
(Joey, klik hier voor plaatje)

Dat ging helaas niet helemaal goed, op mijn verjaardag in april ging het
ook al mis, maar toen was er natuurlijk meer bezoek. Het jongetje is 3,
en nogal druk. Dus komt al binnen: "WAAR IS POESJOEY!"
En Joey maar blazen enzo, en hij heeft ook een paar keer uitgehaald,
en ik kreeg zelf ook een stomp op mijn oog.
(Eigen schuld hoor, moest ik hem maar niet oppakken)

Wij vinden dit ontzettend naar. Joey is helemaal gefrustreerd, zo heb ik
hem nog nooit gezien. Hij is normaal wel een schat, en doet nooit mensen zo snel kwaad.

Wat kan ik hier nou aan doen? Ik heb ook al geprobeerd dat het jongetje
Joey zijn favoriete snoepje geeft. Eten doet Joey dan wel maar zeuren en blazen ook.
Verder weet ik het niet meer.

Groetjes Elwing

[Aranea]

Houdt ze gescheiden! Je kat is er duidelijk niet mee gediend. Ik zou dat in jouw plaats respecteren.
Dan moet het jongetje maar met andere dingen spelen.
Anderzijds niet vergeten de kat zijn/haar portie aandacht te geven.
Maar dat is maar één mening

[Elwing]

Ja maar het is nogal een lastige situatie.
We wonen in een redelijk klein huis (flat appartement) waar je elkaar dus
al gauw tegenkomt.
Ik wil hem wel aaien, maar tegen mij doet hij ook heel gemeen.
Zelfs nu mijn vriend met het jochie buiten is, zit me kat nog te zeuren.
Als ik met hem langs de kamer kom waar het jochie geslapen heeft gaat ie
tekeer. Als ik hem verkeerd aanraak dan wordt ie boos.

En nu het erge:
Over 3 - 5 jaar willen we zelf ook wel eens kinderen
En ik wil Joey niet kwijt

[Poezebal]

Het is niet een rare reactie van Joey hoor

Mijn katten hadden er in het begin ook erg veel moeite mee als mijn buurjongetje langskwam. Veel lawaai, druk, hard hoog stemmetje, dat kennen ze niet in huis waar rust en vrede heerst

Ik heb het zo aangepakt.
Buurjongetje bij de deur gezegd al zachtjes te doen, en NIET naar de katjes te gaan omdat ze een beetje bang zijn.

Als hij rustig zou zijn komen de katjes vanzelf. Dit gebeurde na een aantal keren ook, en ze wennen vanzelf.

Katten houden zoiezo niet zo van drukte en vreemde dingen, dus ik kan me Joey heel goed indenken.

Over zelf kinderen krijgen. Hier zal Joey ook wel op reageren, maar heel anders... Het huilen en alles zal dan wennen zijn, maar doordat er geen baby is die direct op hem afdendert is het toch ook wel "veilig"

Je hebt een kind en kat in huis, probeer het op een speelse manier aan te pakken. Je kat kun je niet corrigeren, die vertoont alleen maar zijn natuurlijke zelfbeschermend gedrag. Zorg dat hij een plek heeft waar hij zich kan terug trekken, desnoods toilet of bad/slaapkamer. Dan voelt hij zich niet in een hoek gedreven en kan dan zelf kiezen of hij wil komen of niet...

[Elwing]

Ja ik zet de volgende keer maar weer de badkamer deur open.
Hij vind douchen leuk :s mafkees.

Maarja ik probeer het jochie wel weg te houden bij Joey, maar Joey daagt
hem zelf af en toe ook uit.
Zo zat ik gister avond op de bank nog even tv met hem te kijken.
Komt Joey heel droog langzaam langslopen. Springt ie heel overwachts
op de bank voor het jongetje, blaast keihard, en dan rent ie weg.
Kind geschrokken. Verder niet echt bang ofzo, maar dat was best gemeen van Joey

[Poezebal]

Ik denk niet dat je daar van uit moet gaan.

Ik denk eerder dat Joey gewoon even bij je wou kijken, maar langssloop omdat hij het kindje rook.

Dus besluit Joey op de bank te springen en tadaa daar zat dat kind weer! Blazen!! en wegwezen, en dus gaat ie er vandoor.

Een tip.

Geef Joey gewoon aandacht op de manier waarop je dat anders ook doet.
Ga voor de rest gewoon je gang, net alsof het kindje er niet is..

Toen ik mijn 2 honden kreeg heb ik net gedaan of er geen hond in het hele huis te bekennen was. De katten gewoon hun aandacht gegeven en na dit een tijd vol te hebben gehouden is het helemaal goedgekomen.

En geef hem echt een plek waar hij heen kan en het kindje niet. Dit is heel belangrijk om hem n veilig gevoel te laten houden..

suc6!

[Elwing]

Oh die plekjes zijn er op zicht genoeg. Zoals onder de bank, badkamer, balkon...

In ieder geval bedankt, de volgende keer zal ik het maar proberen.

[Minou]

vergeet ook niet dat je kat helemaal niet gewend is aan je logeetje. Normaal is ie met jullie alleen en dan komt er zo een klein mensje binnen met een hoop drukte waardoor je kat alleen maar gestresst raakt.

Ik zou persoonlijk erop letten dat je kat rust krijgt, er komt toch een drukke indringer in zijn territorium.

Als mijn petekindje op bezoek komt, die ook erg druk is en wild me dieren zet ik minou ook even op de slaapkamer. Dan heeft ze rust en hoeft ze haar territorium niet te verdedigen. En zichzelf...

En het jongetje moet natuurlijk ook leren dat hij niet zomaar kan wat hij wil met katten.

Jaren geleden, toen woonde ik nog samen met mijn ex en hadden we twee katten. We kregen bezoek met twee kinderen. De katten vonden het niet eng maar de kinderen gingen erg vervelend met ze om. Ik heb de kinderen verscheidene keren gewaarschuwd maar ze luisterden niet. En niet luisteren moet dan maar voelen zijn. Dat heb ik ook tegen de ouders gezegd.

[Shaz]

Wij hebben ook een kat die naar vreemden loopt te blazen en als ik hem op dat moment aai dan loopt hij ook tegen mij te jammeren. Een ander hoeft hem ook niet te aaien (als je hem dan toch toevallig ergens kan vinden) want dan slaat hij van zich af. Wij accepteren dat hij daar moeite mee heeft en geven hem ook de mogelijkheid om de rust op te zoeken. Als er iemand bij ons logeert dan komt hij na een tijdje vanzelf heel voorzichtig kijken en als je hem maar negeert komt hij uiteindelijk zelfs een kopje geven.
Met ons eigen kind is het geen probleem, die heeft hij vanaf het allereerste moment geaccepteerd en die gaf hij meteen een kopje.
Daar groeien ze in mee, in het begin renden de katten ook nog heel hard weg als onze dochter begon te huilen. Nu kijken ze ons alleen af en toe nog heel verwijtend aan

[Sandra W]

Kleine kinderen en katten zijn een lastige combinatie, maar toch zou ik jouw katje wel laten wennen aan kinderen nu hij nog zo jong is. Als er dan later kinderen van jezelf komen dan is hij er al helemaal aan gewend en zal hij niet meer zo sterk reageren.

Het is jammer dat zijn eerste kennismaking met een nogal druk kindje van 3 jaar is geweest, want dat is nu precies de moeilijkse leeftijd: overal achteraanzitten en willen oppakken en nog te jong om echt te begrijpen dat ze rustig moeten zijn tegenover de kat. Een baby en een ouder kind zijn een stuk makkelijker en minder bedreigend voor een kat.

Het is mischien een goed idee om wat oudere kinderen over de vloer te krijgen (neefjes, nichtjes, buurkinderen) om daarmee wat te "oefenen", zodat hij aan kinderen gaat wennen en het kleine jongetje steeds maar kort te laten komen (even niet laten logeren) en hem duidelijke instructies te geven om de kat niet achteraan te lopen en op te pakken.

Hij kan wel met het katje spelen met een speeltje aan een stok met touwtje of een verenstok, zo komt hij niet te dichtbij je katje en de nieuwsgierigheid en speelsheid van je katje zullen er (hopelijk) voor zorgen dat hij gaat spelen en minder bang wordt.

Als je de kat dan een eigen ruimte geeft om zich terug te trekken én aandacht blijft geven dan went hij hopelijk vanzelf aan kinderen.

Tegen je eigen kinderen kun je vanaf het begin heel duidelijk zijn hoe ze zich tegenover een kat moeten gedragen, dus dat is dan niet meer zo'n onverwachte overval voor je kat.

groeten,
Sandra

[sandy]

Niet alle kinderen zijn zo, mijn nichtje is nu 4 en heeft zich nooit zo vervelend gedragen tegenover de katten en ze hebben er 6.
Daarentegen waren de kinderen van haar schoonzus altijd strontvervelend tegen de katten als ze langskwamen.
Het is toch vaak een gebrek in opvoeding dat kinderen niet leren hoe ze moeten omgaan met dieren.
Kinderen zijn bijdehand genoeg, ook op die leeftijd dus kunnen ze best leren begrijpen hoe je een dier moet benaderen en hoe niet.
Ik zou wel proberen dit bespreekbaar te maken met van wie dit kind is.

[daantje]

Door hun snelle acties's en onvermogen om rustig met dieren om te gaan, is de combi dieren en kiddies soms best heel moeilijk. Mijn ervaring is zeker wel dat kinderen die aan dieren gewend zijn (ermee opgegroeid zijn) , er ook redelijk goed mee om kunnen gaan.
Ik bescherm zelf mijn dieren tegen kinderen die geen dieren gewend zijn. Ik vind het super irritant als ze willen tillen en continu achter mijn beestjes aan lopen te rennen .
Ik waarschuw hun ouders voor het feit dat mijn dieren kunnen reageren op de acties van hun kinderen, hoe moeilijk dat soms ook is.

[GiNi]

hmm in mijn geval bescherm ik de kindjes liever voor Sumi, want ik heb schrik dat ze gewoon gaat bijten ernaar als het haar niet aanstaat!! in mijn ogen is het ook beter om erbij te blijven en ze een beetje uit elkaar te houden.
kinderen kunnen zo'n onverwachte dingen doen of luid zijn of drukke bewegingen maken. poezen die hier niet aan gewend zijn, kunnen hierdoor weleens geweldig geïrriteerd raken!
mijn nichtje is ook zo opgevoed dat ze weet dat ze rustig moet zijn als er dieren bij zijn. ze zal er dus ook niets verkeerd naar doen! als de ouders zelf geen dieren hebben of er niet goed mee om kunnen, helpt het wel om erover te praten.

[Poezebal]

Kinderen en dieren moet je zoiezo nooit alleen laten vind ik...

Hoe lief leuk en aardig je dieren ook zijn, het zijn en blijven dieren en je kunt nooit voorzien hoe een dier in eens gaat handelen in een bepaalde situatie.

Ik ben het met Sandy eens dat als je kinderen hebt die GOED met kinderen zijn opgegroeid het vaak prima gaat, maar er zijn ook genoeg gevallen waarin het niet Goed opgegroeid is en dan zit je alsnog.

Hoe dan ook alles rustig aanpakken, en je kat een veilige plek geven en zelf laten kiezen.