Angst voor transport

[Cyberbabe]

Onze poes van 9 jaar is extreem bang. En met name voor transport. Zodra de transportkooi maar gezien of gehoord wordt (hij is van ijzer en rammelt een beetje als je 'm optilt) gaat ze er vandoor en zie je haar zeker een paar dagen niet meer.
Mochten we dat kunnen voorkomen, dan is het vangen een drama. En als dat uiteindelijk toch is gelukt, miauwt ze, hyperventileert ze en laat ze haar darmen leeglopen in de kooi. Haal je haar uit de kooi, dan gaat ze er weer vandoor zodra ze de kans krijgt en dan is weer vangen een nog groter probleem. We hebben al leuke taferelen meegemaakt bij de dierenarts.
Als we dan uiteindelijk weer thuis zijn en haar daar weer vrijlaten verdwijnt ze zeker voor een week, soms wel twee en zien we haar dus helemaal niet. Het vertrouwen is dan helemaal weg.
Na die tijd komt ze wel weer tevoorschijn, maar ontwijkt ze ons maanden. En dan overdrijf ik echt niet. En hoe ouder ze wordt, hoe erger het wordt.

Zoals jullie zullen begrijpen proberen we haar zo min mogelijk mee te nemen. Maar één keer per jaar moet het toch, want dat is het moment dat ze ingeënt moet worden tegen niesziekte. En elk jaar zien we er meer tegenop.

Het samen met haar maatje in de transportkooi plaatsen helpt niet, verdoven met homeopatische middeltjes ook niet. De dierenarts aan huis laten komen is ook geen alternatief, omdat ze bang is voor vreemden. Zodra er iemand binnenkomt die ze niet kent, laat ze zich niet meer zien.

Wie heeft er tips? Hoe kunnen we haar leed verzachten? Of kunnen we het risico nemen haar niet in te enten? Ze is wel een huiskat, maar komt ook buiten. Als het niet regent en het niet te koud is

Wie weet raad, want wij weten het ook niet meer.

[Sandra W]

Wat een vreselijk moeilijk dilemma en ook zo herkenbaar! Ik heb namelijk een 13-jarig stresspoesje die ook panisch is voor haar reismand en de dierenarts en inderdaad daarna ook nog tijden van streek is en als de dood voor mij is.

Ik heb er zelf voor gekozen om het dierenartsbezoek daarom tot een absoluut minimum te beperken. Dit betekent dus helaas ook geen jaarlijkse controles of inentingen voor mijn schatje. Wel ga ik natuurlijk met haar naar de dierenarts als er iets mis is, maar dat heb ik wel eerst uitgebreid telefonisch contact met mijn dierenarts gehad over de noodzaak ervan. Ook komt mijn katje niet buiten en dat scheelt natuurlijk ook een hoop met de risico's van ziekten en ongelukken.

Deze oplossing zou ik natuurlijk niemand aanraden als het niet echt de allerlaatste oplossing zou zijn, maar in jouw geval zou ik er zelf voor kiezen om de inentingen te laten en je kat binnen te houden (als je kat daar niet al te grote problemen mee heeft).

Wellicht dat er nog mensen zijn die goede tips hebben om je kat te kalmeren voor het dierenartsbezoek en daarna, maar bij mijn katje helpt helaas niets om haar te kalmeren.

groeten,
Sandra

[lianne]

Jeetje wat sneu voor je kat en wat moeilijk voor jullie.
Wat Sandra zegt kan ik me wel in vinden. Dan maar geen jaarlijkse inenting en alleen als het echt super super noodzakelijk is.
Je praat niet over een paar daagjes van slag maar echt een paar maanden en dan is een jaar zo weer voorbij.

Of je kat meer risico loopt op ziektes? daar zijn de meningen over verdeeld. Buren hadden 4 katten van rond de 12 jaar en die lopen ook buiten en worden niet ingeent en zijn gezond. Informeer eens bij je da.
Zou er geen mogelijkheid bestaan om de da aan huis te laten komen?

succes in elk geval

[banoentje]

Ik haak in bij Lianne. De meeste dierenartsen komen toch ook aan huis?
Ik zou dit probleem toch is aankaarten bij je dierenarts en samen een oplossing zoeken.

Groetjes Kathy en Kimba

[sandy]

Ik heb er hier eentje rondlopen die ook helemaal panisch word als ik de korf maar laat zien.
Ik laat onze dierenarts wel thuiskomen voor de entingen omdat zij een vast plekje heeft waar ze zich verstopt.
Ze ligt onder het dekbed waar ik eerst alleen heen ga met heel stilletjes de da achter me aan.
Dan moet ik 'r razendsnel in dr nekvel vastgrijpen als de goede man de spuit in de aanslag heeft en m dan direct in kan spuiten. Dan laat ik 'r los en is het leed geleden.
Voor de rest is controle ook onmogelijk dus dat laat ik maar zo, vorig jaar had ze m bijna gebeten waarmee hij dan wel aardig kon zien dat haar gebit in orde was
Mischien kan je van te voren zorgen dat je haar in een kamer heb waar ze niet helemaal kan verdwijnen voordat de da komt?
Het is voor mij de minst stressvolle optie voor Jessie, meenemen zal alleen nog maar gebeuren als het echt niet anders kan.
Volgende week is het hier ook weer zover

[Cyberbabe]

De dierenarts laten komen is geen alternatief, omdat het hetzelfde resultaat heeft: we zien haar een paar weken niet.
Ze is vroeger mishandeld en daarna in het asiel terecht gekomen. Daar hebben wij haar opgehaald. Heel veel liefde en zorg hebben ervoor gezorgd dat ze nu, na 4 jaar, niet meer bang voor ons is. Maar er hoeft maar dit te gebeuren of ze is van slag. Oppakken kunnen we haar ook niet echt. Dat is ook al reden tot paniek. Behalve als ze 's avonds bij manlief op schoot ligt, als ik er niet bij ben, wordt fysiek contact niet gewaardeerd.

Overigens is haar binnen houden ook niet echt mogelijk. Dan gaat ze achter de deur zitten en op het moment dat je dan thuiskomt, is ze weg. En we hebben een dochter van 3 die met dit mooie weer ook in en uit loopt, dus dan is de poes ook in een sprong buiten. Dat hou je echt niet tegen

We gaan waarschijnlijk inderdaad maar gokken dat ze geen niesziekte oploopt en haar niet meer inenten. Het is de stress gewoon niet waard denk ik.

Of weet iemand nog een verdovend middeltje dat we haar kunnen geven zodat ze het niet merkt?

[Sandra W]

Ja dat lijkt me in dit geval ook het beste. Het blijft natuurlijk een gok, maar dit dit geval wel een weloverwogen gok.

Je zou eventueel Clomicalm kunnen overwegen. Dit is een anti-depressiva voor katten die ook erg goed werkt tegen extreme angst en stress. Je geeft dan een kuurtje van 3 maanden en daarna moet er een (hopelijk) blijvend resultaat optreden. Maar dit zou ik zelf alleen doen als ze bijvoorbeeld in permanente stress leeft en niet, zoals bij jou, alleen in specifieke situaties.

Arme kat trouwens dat ze zo'n verleden heeft, ik ben blij dat ze bij jullie goed terecht is gekomen.

gropeten,
Sandra

[Cyberbabe]

Nee, zo'n anti-depressivakuur is niet nodig. Ze is volledig happy als er niets vreemds gebeurd. Visite over de vloer is een probleem, maar daar knapt ze vrij snel weer van op als ze weg kan komen en niemand haar probeert achterna te komen. Haar een weekend alleen thuislaten levert bij thuiskomst wat stress op en dan transport. Maar verder gaat het lekker.

[Aranea]

Ik heb hetzelfde probleem gekend met mijn vorige kat. Niets hielp. Onze dierenarts kwam gelukkig aan huis maar onze kat was niet bepaald vriendjes met haar. Nadien was hij altijd boos en zagen we hem soms dagen niet.
Tot op een dag iemand ons Feliwell aanraadde. Beslist geen wondermiddel maar bij onze kat hielp het wel om tot rust te komen (krijsen, hyperventileren, liet alles lopen, pupillen reuzegroot,...was gelukkig gedaan). Ze bleef nadien weliswaar weglopen voor een dag of zo.
Misschien eens proberen? Baat het niet schaadt het niet.

[a3]

Erg lastig inderdaad, zo'n arm bang poesje. Persoonlijk laat ik mijn katten ook elk jaar enten, maar in jouw geval zou ik het ook niet meer doen. De stress is waarschijnlijk zo slecht voor zn arme hartje, dat het niet opweegt tegen de voordelen van enten. En helemaal drogeren zou ik zelf ook niet graag doen.

Misschien kan ik tot op zekere hoogte geruststellen wat betreft de entingen laten voor wat het is. Mijn ouders zijn hebben een boerderijtje met het nodige aantal katten, allemaal katten die in het asiel als 'boerderijkat/muizenvanger' gratis af te halen zijn. Die beestjes zijn dus in het asiel eens ge-ent, maar verder leven ze echt buiten/ in de stal en hebben ze weinig contact met mijn ouders. Deze katten hebben dus ook nooit herhalingsentingen gehad simpelweg omdat je ze niet te pakken krijgt. Van de katten die ik me zo herinner, zijn er twee ongeveer 18 geworden, eentje 20, eentje 21 en een zelfs 24!!! (twee andere poesjes zijn wat jonger overleden, maar door auto's aangereden helaas).

Dus, in jouw geval zou ik zeggen: lekker laten lopen is beter dan de stress!

[Muis]

Ik zou de entingen ook laten voor wat het is.

Verder zou je misschien de transportkooi een vast plekje in je huis kunnen geven en ervoor zorgen dat deze altijd open staat. Dan zal je kat dat ding minder gaan associeren met een dierenartsbezoek. Leg er een zacht dekentje en wie weet wordt je kat wel minder bang van de mand.

Succes in ieder geval!

[Bloempje]

Ik ben het eens met Muis, hoewel ik niet weet of oudere katten die echt vreselijk bang zijn voor het mandje hier nog overheen komen.

Voor mensen die een kitten hebben valt het te overwegen de reismand als slaapplek in te richten.
Ik heb twee katjes, en twee reismandjes met een zacht kussen erin.
Vanaf het begin hebben ze hierin geslapen, het is hun verstopplekje in huis.
Als we naar de dierenarts moeten, heb ik geen moeite ze in hun mandje te krijgen. Daarna in de auto en bij de dierenarts is natuurlijk niet hun favoriete bezigheid, maar ik merk dat ze niet vreselijk gestrest raken.
groetjes, Michèle

[Homer2007]

Hallo Allemaal,

Ik zal me eerst even voorstellen voordat ik mijn probleem vertel,want ik ben nieuw hier. Mijn naam is F en ik heb een kitten van bijna vier maanden oud zijn naam is Homer (als van de Simpsons :P).
Wij hebben ons aangemeld zodat ik met dingen over de kat waar ik niet uitkom jullie hulp in kan roepen of gewoon voor de lol natuurlijk niet alleen slechte dingen uiteraard .

Goed om even naar het punt te komen waar het nu even omgaat is dat ik er erg mee zit en een slecht gevoel heb als ik met Homertje een korte rit ga maken in de auto (hij zit uiteraard in zijn mandje) voor bijvoorbeeld naar de dierenarts of als hij even op bezoek gaat. Hij moet zo vreselijk huilen en gaat van angst poepen ook probeer ik hem gerust te stellen en hem aan te raken, maar dit helpt niet. Ik vind dit zoooo zielig en heb het idee dat ik nu het slechtse baasje ben van de wereld. Nu is mijn vraag is dit zo?? ben ik nou zo gemeen dat hij even in zijn mandje moet zitten (het gebeurd helemaal niet vaak eigenlijk nooit of het is nooit langer dan een rit van een minuutje of 20 a 30) hebben jullie tips voor mij?? Mijn ouders hadden een britse korthaar en die had hier helemaal geen problemen mee.

Groeten F en Homertje

[GiNi]

er zijn poezen die wagenziek zijn, er zijn er die een beetje claustrofobisch worden in een mandje, er zijn er die geen kik geven of er niks mee in zitten... hang van kat tot kat een beetje af. mijn huidige poezen hebben er geen problemen mee, maar mijn vorige wel omdat die wagenziek was. een pilletje elke keer dat we in de auto stapte en het was beter.
misschien kan je hem aan het mandje doen wennen door hem eens eten te geven in zijn mandje? of sporadisch hem er heel eventjes inzetten? zo weet hij dat een mandje niet noodzakelijk slecht is en associeert hij dat misschien met positieve dingen.

[Homer2007]

ok, dankjewel voor je advies . hier kunnen we zeker wat mee.

Groetjes F