.Ik zit een beetje in zak en as want mijn oudste kater (10 jaar) is een problemenkind geworden en ik weet eerlijk gezegd niet goed wat gedaan.
Het begon een dikke maand geleden toen zijn beide achterpoten niet meer werkten en hij zijn eetlust verloor.
Om een lang verhaal kort te maken; na vele onderzoeken bij de DA (die ik trouwens niet meer bezoek vanaf nu wegens incompetentie maar dat is een ander verhaal) bleek dat uiteindelijk zijn lever te dik stond maar voor de rest was alles in orde (nieren, bloed, hart...)
Haar advies was, laat hem nog maar een week lopen en bel mij dan nog es
.Ik was daar absoluut niet blij mee en ben dus gisteren een andere DA gaan bezoeken.Zij zegt dat er niks aan zijn lever te doen valt behalve aangepaste voeding geven en dat zijn verlamming aan de poten (die ietsje gebeterd is maar nu stabiel) van een trombose zou kunnen komen maar dat ze niks mag zeggen vooraleer er specifiekere testen zouden gedaan worden.Ik had dus de keuze, ofwel nog meer testen en de waarschijnlijke uitslag 'geef hem maar cortisone want er valt niks anders aan te doen' ofwel hem direct cortisone geven om zijn pijn wat te verzachten.
Optie twee was dus de oplossing gisteren...
Nu zitten er mij nog een aantal zaken dwars:
-gaan zijn pootjes ooit beteren als het een trombose geweest is (het was alvast niks fysiek, de röntgen waren ok)?
-hij is naderhand pas incontinent geworden (loopt al plassend en kakkend door het huis) zou dat dr die trombose gekomen zijn? En zo ja kan dat dan ook beteren denken jullie?
-welke voeding is het beste voor een leversparend dieet?
Veel vragen dus waarvoor mijn excuses maar ik moet mezelf even vertellen dat er nog hoop zou zijn op beterschap.Iedere dag meerdere keren dweilen kan een mens gek maken plus het is vreselijk om te zien hoe je trotse kater plots als een hoopje miserie zichzelf voort sleept.
Wanneer moet je zelf 'stop' zeggen?Hij zou nu minder pijn moeten hebben , maar is dat voldoende om hem een mooie oude dag te bezorgen?
Phoe, ik weet het op den duur niet meer...
