gecastreerde kater

[tweety]

hoi wij hebben nu ruim een maand een gekastreerde kater uit het asiel bij ons, een heel lieve kater die enorm graag knuffelt en doet maar miauwen dat hij kan niet te geoven, van zodra hij ons ziet als we s'morgens opstaan of als we weggeweest zijn of even met de honden of met de kids bezig zijn geweest begint hij, miauwen en konstant voor je voeten lopen. waarom hij dit doet weet ik dus niet heeft er iemand van jullie hier ervaring mee?

nog een probleem dat we hebben met hem, hij kan niet verdragen dat de hondjes in zijn buurt komen (2 yorkshire's) die mogen de ganse dag in de zetel liggen maar dat die eens niet hun poten bewegen of eens recht staan of laat staan de kater passeren want ze hebben prijs, krabben en spuwen, ik heb al een paar keer naar hem geroepen en gezegd dat hij dat niet mag dus duidelijk laten horen van foei dit willen wij niet maar daar veegt hij grondig zijn voeten aan, wat kunnen we hier aan doen?

help ons want hij moet eens de hondjes aanvaarden want we doen geen van allen nog weg

[Poezebal]

dat je kat steeds om je heen loopt te drentelen en mauwen is omdat hij graag bij jullie wil zijn en aandacht wil hebben

En deze kat zal ongetwijfeld nog veel aandacht in moeten halen, maar t is dus normaal. Ik denk dat meerdere mensen van hier kunnen meedelen, dat ze regelmatig eens over hun katten struikelen om deze reden

Probeer hem tussendoor dan ook aandacht te geven.

Betreft je hondjes, het kan even duren voordat ze elkaar accepteren, zet desnoods de kat eens apart als de hondjes echt niet van de stoelen durven.
Ze kunnen wel een confrontatie aangaan, maar als je kater zo groot is als mijn katers en poes, dan is een yorkie weinig partij ben ik bang

[tweety]

ja de kater is inderdaad een stukje groter dan de yorkshire's en deze hebben ook bang van hem want als de kater(musti) op de stoel ligt maken de hondjes een omweg. we hopen uit het diepste van ons hart dat ze toch nog overeen gaat komen met de hondjes want ja we zouden het jammer vinden moesten ze vijanden blijven voor het leven.

wat dat voor ons voeten lopen betreft, aandacht krijgt hij dus in overvloed, de kindjes knuffelen hem regelmatig en s'avonds komt hij ook bij ons liggen in de zetel dus aandacht heeft hij wel, overdag wordt hij ook regelmatig geknuffeld en gedaan dus ja, vallen hebben we nog niet gedaan over hem maar vrees dat dat niet meer lang gaat duren zoals hij constant voor je voeten loopt, maar dat kan natuurlijk ook hier er nog van komen he

[Poezebal]

Ik bedoelde ook niet dat hij dat niet genoeg kreeg. dat ie dat krijgt maak ik alleen al op uit je bericht, maar katten, en sommigen zijn hier soms extreem in vragen gewoon heel heel veel aandacht.

Ik denk dat het tussen de honden en de kat nog wel bij zal trekken, en anders de kat af en toe even apart, want je hondjes moeten er niet onder lijden natuurlijk,...

[tweety]

we laten nu gewoon de honden rondlopen zodat ze niet gescheiden zitten van elkaar en van ons, want ja zoals je zegt de honden mogen hier niet onder lijden, ze komen alleen niet in onze buurt als musti bij ons ligt, maar bij ons zijn vinden de honden al meer dan genoeg want daar genieten ze ook al van, s'avonds als we slapen gaan zetten we de honden en musti apart van elkaar om s'nachts ongelukken te vermijden, maar zodra we wakker zijn mogen ze gewoon weer bij elkaar en regelmatig hoor je musti wel spuwen of hoor je een van de honden wel janken, dus ja we hopen dat dit nog in orde komt dan is het leventje van iedereen hier weer kompleet

[Poezebal]

dan zal het vast wel goed gaan komen

[daantje]

Ik denk, als je alles een beetje z'n gang laat gaan, dat het uiteindelijk met een hoop geduld wel wat goed zal komen.
Onze jongste poes had (en heeft soms ) ook een hekel aan onze hond. Toch bemerk ik in de loop der tijd steeds wat kleine vooruitgangen en hoewel het tergend langzaam gaat, heb ik hele goede hoop! De hond woont hier nu bijna twee jaar dus het gaat echt vreselijk langzaam .
Ik forceer niets (meer), ik laat het komen zoals het komt . Ze zoeken daarin echt wel een eigen weg . Succes!

[Sandra W]

Ik ben het helemaal met de anderen eens: laat de kat en de hondjes maar gewoon aan elkaar wennen dan komt het ooit wel een keertje goed.

Jij bent toch ook diegene van het berichtje van een maand geleden dat je nieuwe asielkat onder de kast zat? Je bent dus in een maand tijd al een heel eind gekomen met je dieren, dus ik zie goede hoop.

Ik weet niet of je kat over een tijdje naar buiten mag, maar als dat het geval is zou dat ook kunnen helpen: je hondjes krijgen dan rust en je kat vermaakt zich buiten! Heel vaak zal je kat dan ook minder aandacht gaan vragen en minder gaan miauwen, omdat hij andere dingen aan zijn hoofd heeft, dus dat helpt dan gelijk ook. Als je kan niet naar buiten is dat jammer, maar echt geen ramp.

Heel veel succes en plezier verder.

groetjes,
Sandra

[tweety]

ik ben diegene ja van over een maand, enkele dagen nadien hebben we die kat teruggebracht naar het asiel omdat die begon aan te vallen en te spuwen op ons, we hebben dan een andere meegekregen, een schat van een dier laat alles toe alleen de hondjes wil hij niet in zijn buurt.
ik denk dat we hem nu ongeveer een maand hebben maar durf hem nog niet goed buitenlaten gaan uit schrik dat hij nog gaat lopen gaan. hij geeft nogthans aan dat hij buiten wil hoor, maar we risceren het nog niet goed

[Sandra W]

Wat jammer dat het niet is gelukt met die ene kat, maar zo gaat dat helaas soms! Hopelijk vind hij bij een ander een huis zonder andere katten en honden en is hij daar wel gelukkig. En natuurlijk fijn dat deze andere kat wel lief is naar jullie, want een kat die je aanvalt is natuurlijk geen pretje.

Wat betreft het naar buiten gaan: na een maand naar buiten is inderdaad iets te vroeg, dus verstandig dat je dat nog niet gedaan hebt. Ik zou na totaal ongeveer 6 weken (dus nu over twee weken) de deur eens open zetten en kijken wat er gebeurt. Dan kun je hem na een tijdje weer binnen roepen en hem na een paar dagen steeds langer buiten laten lopen.

groetjes,
Sandra