Hallo,
Sorry als blijkt dat dit onderwerp al ergens anders heeft gestaan maar wil het toch even vragen.
Ik heb nu 2 katten,de oudste is een jaar alleen bij me geweest en toen heb ik er een kitten bij gehaald omdat ik het idee had dat de oudste toch teveel alleen was(dit staat elders beschreven)
Dat Poetie teveel alleen was meende ik op te maken uit het feit dat hij smorgens als ik naar mijn werk ging om mijn benen bleef draaien en tegen mijn benen op ging staan en vaak smiddags als ik thuiskwam al voor het raam zat uit te kijken en daarbij ook heel veel mijn aandacht vroeg.
Dit is echter zo gebleven nadat ik er Pluisje bij had gehaald alhoewel die 2 het uitstekend met elkaar kunnen vinden,ze slapen samen,ze eten samen,ze spelen samen,kortom ze doen alles samen of valt dit nog onder "tolereren"??
Dat was vraag 1,vraag 2 is hoe dat dan kan dat het nog steeds lijkt alsof Poetie teveel alleen is...
Iemand zei me dat katten onverdeelde aandacht willen en wat aandacht betreft verdeel ik het zoveel mogelijk tussen beiden,echter ik geef soms Poetie iets meer aandacht want ongemerkt krijgt een kitten inderdaad meer aandacht.
Ze zijn wel altijd binnen want ik woon in een flat,ik hoorde ook van iemand dat het in een karakter van een kat zit of het een buitenkat of een binnenkat is,ik meende altijd dat je ze aan het binnenzijn kon wennen,als je ze maar vanaf je geboorte had...
Dit waren mijn vragen,k hoop dat iemand antwoord voor me heeft!
aandacht vragen
-
mickey2602
- Huiskat
- Berichten: 27
- Lid geworden op: 17 mar 2005 17:31
- Locatie: Dinxperlo
Over je eerste vraag zijn al veel topics, dus daar vind je wellicht tips.
Je tweede vraag: sommige katten zijn solitair, maar een kat hoeft niet perse onverdeelde aandacht. Dan zouden we hier allemaal probleemkatten hebben, want bijna niemand heeft 1 kat; de meesten hebben er meer. Dus daar geloof ik niet zo in. Ik denk eerder dat je het aandachtvragende gedrag juist minder moet belonen, want ook een kat moet soms begrensd worden.
Een kat die binnen geboren is en opgevoed is, is gewend aan binnen blijven, maar bij sommige katten is het instinct om naar buiten te gaan net iets groter. Dat kun je ondervangen door een ren te maken of -op een flat- het balkon af te gazen.
Je tweede vraag: sommige katten zijn solitair, maar een kat hoeft niet perse onverdeelde aandacht. Dan zouden we hier allemaal probleemkatten hebben, want bijna niemand heeft 1 kat; de meesten hebben er meer. Dus daar geloof ik niet zo in. Ik denk eerder dat je het aandachtvragende gedrag juist minder moet belonen, want ook een kat moet soms begrensd worden.
Een kat die binnen geboren is en opgevoed is, is gewend aan binnen blijven, maar bij sommige katten is het instinct om naar buiten te gaan net iets groter. Dat kun je ondervangen door een ren te maken of -op een flat- het balkon af te gazen.
Dit gedrag herken ik bij Moppie ook wel.
De hele dag vraagt ze aandacht en loopt ze te mauwen, en ze loopt je overal achterna en blijft om mijn benen heen kroelen.
Ik weet dan niet wat ze wilt of wat ik moet doen.
Ik speel met haar, aai haar knuffel haar, praat met haar.
Dus ik snap niet zo goed wat ze wilt.
De hele dag vraagt ze aandacht en loopt ze te mauwen, en ze loopt je overal achterna en blijft om mijn benen heen kroelen.
Ik weet dan niet wat ze wilt of wat ik moet doen.
Ik speel met haar, aai haar knuffel haar, praat met haar.
Dus ik snap niet zo goed wat ze wilt.
een lieve groet vanuit een warm hart
Mja het enige wat helpt is toch negeren als jij er geen zin in hebt 
Ik heb het probleem met Jessie die laserverslaafd is, en steeds als ik achter mn computer zit gaat ze mrauwen en me aantikken dat ze wil spelen
En me daarbij heel lief onweerstaanbaar aankijkend he 
En dat dus constant dus ik zal daarin ook moeten gaan begrenzen
Ik negeer haar af en toe en dan geeft ze het uiteindelijk wel even op.
Je weet ook niet wat ze heeft meegemaakt he, ze zal heus heel veel liefde en aandacht gemist hebben. Maar je moet echt grenzen gaan stellen.
Ik heb het probleem met Jessie die laserverslaafd is, en steeds als ik achter mn computer zit gaat ze mrauwen en me aantikken dat ze wil spelen
En me daarbij heel lief onweerstaanbaar aankijkend he En dat dus constant dus ik zal daarin ook moeten gaan begrenzen
Ik negeer haar af en toe en dan geeft ze het uiteindelijk wel even op.
Je weet ook niet wat ze heeft meegemaakt he, ze zal heus heel veel liefde en aandacht gemist hebben. Maar je moet echt grenzen gaan stellen.
The Older I Get, The More Everyone Can Kiss My Ass.
Viola en Oxa kunnen ook heel dwingend zijn als ze gekroeld willen worden, maar ik begrens hen daar wel in. Het mag niet altijd; ook een kat moet opgevoed worden. Als Oxa te veel bij me hangt, zet ik haar af en toe even op een warme plek, en tegen Viola zeg ik ook wel 'nee' als het te gek wordt. Die geeft kopstoten als je aan het eten bent, en dat mag niet. Als beloning mag ze daarna even bij me zitten.
Als je ze niet rustig krijgt, zet haar dan even apart op momenten dat het te veel wordt. Het kan allemaal liefdevol, dus je leert de kat zo dat je er niet elke seconde voor haar bent.
Als je ze niet rustig krijgt, zet haar dan even apart op momenten dat het te veel wordt. Het kan allemaal liefdevol, dus je leert de kat zo dat je er niet elke seconde voor haar bent.
-
veronikske
- Panter
- Berichten: 423
- Lid geworden op: 10 sep 2005 14:02
- Locatie: Belgie-limburg
Je moet je poezels, net als peuters die in hun koppigheids-fase zitten grenzen aangeven. Lijkt misschien raar, maar is wel zo ! Een kat kan echt wel leren wat kan en niet kan.
En net als je peuter, zal je kat die gestelde grenzen gaan aftasten, en er proberen over te gaan. Een peuter heeft
daarvoor zijn "tantrums" of "woedeaanvallen" tot zijn beschikking. Je kat heeft daarvoor in het bijzonder zijn stem, klauwen, en eigelijk zijn hele lijf tot zijn beschikking. Hij mauwt, roept en zeurt om aandacht, zijn stemvolume kan daarbij ongekende hoogte en klanken produceren. Zijn nagels kunnen vlijmscherp uit de hoek komen. Als je hier niet consequent op reageert, door bv hem te negeren of hem even appart te zetten, zal dit gedrag bij hem enkel versterkt worden, omdat het hem het gewenste resultaat oplevert, namelijk aandacht. (een baasje dat rechtstaant gaat eten, zodat poes niet in het bord kan, of een baasje dat niet meer rustig in de zetel kan zitten, zonder aangevallen te worden door poeslief, of een baasje dat "gek" gemaakt word, door het voortdurend roepen en mauwen van poeslief, en wat baasje ook probeert, knuffelen, praten of spelen met poeslief, het stopt niet )
Dit geld voor elk "ongewenst" gedrag van je poezel ( in je eten springen, kopstoten geven, in je benen hangen enz...) Consequent reageren, zonder je dier lichamelijk pijn te doen ( slaan, neus erdoor halen, enz...leid enkel tot angst, en niet tot het afleren van negatief gedrag).
Consequent reageren, wil ook zeggen dat je je het niet kan permiteren om er de ene keer mee te lachen, en het als onschuldig spelen te zien, en de volgende keer als ongewenst gedrag, dan snapt je kat er niks meer van. Dus bedenk hoe je het wil aanpakken, en hou dit dan een paar dagen, soms een paar weken vol, tot de euro bij poeslief valt (en uit ervaring weet ik dat hij uiteindelijk bij bijna elke poes wel valt).
Het lijkt misschien raar de vergelijking tussen katten en peuters, maar er is wel degelijk op vlak van gedrag en aanpak een overeenkomst. En voor sommigen mensen maakt net die vergelijking het makkelijker om het gedrag van hun poes te herkennen als "aandacht vragen", en er dan consequent op te gaan reageren. Want het is toch normaal zeker, dat je een peuter die de gewoonte heeft om als hij z'n zin niet krijgt, in het been van mama te gaan bijten, dit gedrag afleert...., dus waarom zou je een kleine poes die aandacht vraagt door zijn klauwen in je been te zetten dit gedrag dan niet afleren, en dat kan je op net dezelfde manier doen, als dat je je peuter leert om niet te bijten. Dus niet door te slaan, te roepen, en weet ik veel wat nog...maar door consequent en liefdevol te reageren. Negatief gedrag negeren, positief gedrag belonen, daar kom je al heel ver mee !
liefs veronikske
En net als je peuter, zal je kat die gestelde grenzen gaan aftasten, en er proberen over te gaan. Een peuter heeft
daarvoor zijn "tantrums" of "woedeaanvallen" tot zijn beschikking. Je kat heeft daarvoor in het bijzonder zijn stem, klauwen, en eigelijk zijn hele lijf tot zijn beschikking. Hij mauwt, roept en zeurt om aandacht, zijn stemvolume kan daarbij ongekende hoogte en klanken produceren. Zijn nagels kunnen vlijmscherp uit de hoek komen. Als je hier niet consequent op reageert, door bv hem te negeren of hem even appart te zetten, zal dit gedrag bij hem enkel versterkt worden, omdat het hem het gewenste resultaat oplevert, namelijk aandacht. (een baasje dat rechtstaant gaat eten, zodat poes niet in het bord kan, of een baasje dat niet meer rustig in de zetel kan zitten, zonder aangevallen te worden door poeslief, of een baasje dat "gek" gemaakt word, door het voortdurend roepen en mauwen van poeslief, en wat baasje ook probeert, knuffelen, praten of spelen met poeslief, het stopt niet )
Dit geld voor elk "ongewenst" gedrag van je poezel ( in je eten springen, kopstoten geven, in je benen hangen enz...) Consequent reageren, zonder je dier lichamelijk pijn te doen ( slaan, neus erdoor halen, enz...leid enkel tot angst, en niet tot het afleren van negatief gedrag).
Consequent reageren, wil ook zeggen dat je je het niet kan permiteren om er de ene keer mee te lachen, en het als onschuldig spelen te zien, en de volgende keer als ongewenst gedrag, dan snapt je kat er niks meer van. Dus bedenk hoe je het wil aanpakken, en hou dit dan een paar dagen, soms een paar weken vol, tot de euro bij poeslief valt (en uit ervaring weet ik dat hij uiteindelijk bij bijna elke poes wel valt).
Het lijkt misschien raar de vergelijking tussen katten en peuters, maar er is wel degelijk op vlak van gedrag en aanpak een overeenkomst. En voor sommigen mensen maakt net die vergelijking het makkelijker om het gedrag van hun poes te herkennen als "aandacht vragen", en er dan consequent op te gaan reageren. Want het is toch normaal zeker, dat je een peuter die de gewoonte heeft om als hij z'n zin niet krijgt, in het been van mama te gaan bijten, dit gedrag afleert...., dus waarom zou je een kleine poes die aandacht vraagt door zijn klauwen in je been te zetten dit gedrag dan niet afleren, en dat kan je op net dezelfde manier doen, als dat je je peuter leert om niet te bijten. Dus niet door te slaan, te roepen, en weet ik veel wat nog...maar door consequent en liefdevol te reageren. Negatief gedrag negeren, positief gedrag belonen, daar kom je al heel ver mee !
liefs veronikske
katten zijn als chips...je kan niet stoppen na één...
Ingrid, het enige verschil tussen hond en kat is, dat de hond jou als roedelleider ziet. Dat heeft een kat niet, dus die 'gehoorzaamt' niet. Daarvan moet je gedrag in laten slijpen door het telkens consequent te herhalen totdat de kat begrijpt dat zijn gedrag hem niets leuks oplevert 
Het gaat goedkomen, je doet er alles aan!
Het gaat goedkomen, je doet er alles aan!
Allereerst fijne Paasdagen!
Ik heb een vraag die hier volgens mij volledig bij aansluit. Sjorske onze kater van 9 mnd heeft de neiging om 's nachts of tegen de ochtend aan onze slaapkamerdeur te krabben. Hij kan dit heel lang volhouden en hij miauwt daarbij ook wat klagelijk.
Nu ben ik vanmorgen mijn bed uitgegaan om hem rustig te krijgen en heb hem geaaid en geruststellend toegesproken. Toen begon hij heel hard te spinnen en mij kopjes te geven. Dit vond ik een vreemde reactie omdat hij normaal gesproken overdag niet zo aanhankelijk is naar mij toe maar meer naar mijn vriendin.
Is dit een teken van aandacht vragen en hoe lossen we dit op. Het is heel moeilijk te negeren als hij aan de deur staat te krabbelen. Is daar iets tegen te doen?
Alvast bedankt!!
Ik heb een vraag die hier volgens mij volledig bij aansluit. Sjorske onze kater van 9 mnd heeft de neiging om 's nachts of tegen de ochtend aan onze slaapkamerdeur te krabben. Hij kan dit heel lang volhouden en hij miauwt daarbij ook wat klagelijk.
Nu ben ik vanmorgen mijn bed uitgegaan om hem rustig te krijgen en heb hem geaaid en geruststellend toegesproken. Toen begon hij heel hard te spinnen en mij kopjes te geven. Dit vond ik een vreemde reactie omdat hij normaal gesproken overdag niet zo aanhankelijk is naar mij toe maar meer naar mijn vriendin.
Is dit een teken van aandacht vragen en hoe lossen we dit op. Het is heel moeilijk te negeren als hij aan de deur staat te krabbelen. Is daar iets tegen te doen?
Alvast bedankt!!
Het uitlezen van een goed boek is als afscheid nemen van een goede vriend. (Voltair)
Hoi Björn! Lees dit topic maar eens:
http://www.dekattensite.nl/phpBB2/viewt ... highlight=
Wij hebben hetzelfde probleem (gehad), en hoe meer aandacht je je katten geeft op dat moment, hoe erger het gaat worden. De stofzuiger is bij ons echt dè oplossing geweest.
http://www.dekattensite.nl/phpBB2/viewt ... highlight=
Wij hebben hetzelfde probleem (gehad), en hoe meer aandacht je je katten geeft op dat moment, hoe erger het gaat worden. De stofzuiger is bij ons echt dè oplossing geweest.