Kattin wilt niets weten van kitten

[Siameesolga]

We hebben een kattin (geholpen) van bijna 1 jaar en sinds zaterdag een katertje van 4 maanden. Zij is echt een dame met veel pit en energie, ze is geen raskat maar qua energieniveau te vergelijken met een bengaal. Ze was altijd heel nieuwsgierig, soms wel wat schrik maar vertrouwde ons en nog steeds gigantisch speels. De kater is een ragdoll dus qua energie wel een heel pak minder Zij heeft echter echt schrik van het kitten, de kleine gaat niet naar haar dus het is niet dat hij absoluut wilt spelen met haar of dat hij wild doet. In het begin keek ze vanop afstand, nu komt ze wel dichterbij maar vaak met het nodige grommen en blazen, zeker als de kleine onverwacht wat dichter komt. Af en toe gaat de oudste nu bewust naar de kleine om dan uit te halen met haar poot naar hem, liefst als hij ergens ligt of in een hoek zit, hij doet dan niets terug. Wij komen dan wel tussen beiden omdat we schrik hebben dat zij hem gaat pijn doen of dat hij schrik gaat krijgen. Ik ben haar sinds gisteren Zylkene beginnen te geven (we hadden verwacht dat introductie gemakkelijk ging gaan, anders was ik wel eerder gestart). We proberen haar routines zoveel mogelijk te houden, 's avonds gaan we aan de leiband ook wandelen met haar zoals vroeger om stoom af te laten, daarna spelen we met hun met de nodige afstand tussen beiden en dan gaat de kleine terug naar zijn kamer. Zij blijft overal rieken, gestrest rondlopen, grommen naar ons, grommen, blazen en soms uithalen naar de kleine (waarbij zij hem opzoekt, niet omgekeerd). 's avonds gaat het steeds iets beter en dan 's morgens is het weer erger. Als we niet thuis zijn en 's nachts zit de kleine apart, ze hebben elk hun kattenbak en voederbak en speelgoed genoeg. Ik weet dat het nog heel kort is maar had toch gehoopt dat het vlotter zou lopen (met vorige introducties nooit problemen gehad), we voelen vooral dat zij echt niet de kattin van een week geleden is en ondertussen hebben we het gevoel dat we hem ook niet genoeg aandacht kunnen geven omdat zij alles opeist. Iemand nog tips?

[Rik]

... nu komt ze wel dichterbij maar vaak met het nodige grommen en blazen, zeker als de kleine onverwacht wat dichter komt.

Blazen, grommen en zelfs een mep uitdelen is heel normaal gedrag. Dat komt voor uit onzekerheid en is de enige manier voor een kat om duidelijk te communiceren. Ook het grommen en uithalen naar jullie is daarna normaal (redirected aggression). Onzekerheid hoe om te gaan met de hele situatie en dan kunnen ze uitvallen naar alles wat los en vast zit.

Advies is tijd... gewoon veel tijd... en het kan best zijn dat er binnenkort een knop omgaat en het heel snel goed gaat.

Speel veel met je kitten zodat de poes op afstand mee kan kijken (en misschien zelfs meedoen). Als ze meedoet dan kan ze opgaan in het spel zonder zich te focussen op de kitten.

Maar ze geeft nu dus duidelijk aan dat het op haar tempo en voorwaarden moet gaan.

[Siameesolga]

Bedankt voor de reactie! Het zal inderdaad wat meer tijd vragen dan verwacht maar dat hebben we er zeker voor over. We voelen gewoon dat zij 1 brok opgekropte frustratie is door de situatie en proberen nu vooral haar andere uitlaatkleppen te geven dan die kleine. We zien wel vooruitgang, alleen 's morgens is het altijd terug slechter (waarschijnlijk is haar energielevel dan te hoog). Spelen doen we veel en inderdaad als zij wat uitgespeeld is ligt ze op afstand te kijken naar wat die kleine doet. Ze communiceert ook veel door te pinken met haar ogen en dat zien we sinds gisteren wel terugkomen, ook naar de kleinste. Kleine stapjes dus...

[Jinny]

Hier twee kittens (vuilnisbakkenras poes en 5 maanden) met eenzelfde volwassen poes (2,5 jaar).
De oudste gromt en mept ook, maar heel zoetjes aan (nu ruim twee maanden) gaat het wat beter.
Je kan duidelijk zien aan de oudere poes dat het onzekerheid is, niet weten hoe ermee te dealen..
Maar ze leert...
Een vd twee kittens zoekt haar inmiddels wel op overigens, en krijgt dan grom, blaas en klappen.

[Siameesolga]

oh na twee maanden nog grommen en blazen, dan mogen we niet klagen na 5 dagen Gisteren ging het weer al wat beter, het grommen neemt af, de ontspanning bij de oudste wordt wat groter (misschien ook wel de eerste effecten van de zylkene), toenadering zoeken doet ze nog weinig, eerder volgen vanop een afstandje maar daar volgen we haar ritme. Belangrijkste is dat we mini stapjes vooruit gaan!

[Poezekes2]

Hoe gaat het ondertussen met jullie kitten en kattin?
Hier ook een beetje een vergelijkbaar verhaal. Onze oudste (2,5 jaar) mept, loopt en jaagt altijd naar ons nieuwe kitten (is nu 4 weken bij ons). Ons is verteld dat we ze dan telkens terug apart (aparte kamer) moeten zetten. Hoe hebben jullie dat aangepakt? Hebben jullie ze altijd bij elkaar gelaten als jullie thuis waren, of ook telkens ze op elkaar afgingen terug apart gezet?
Alvast bedankt.

[Siameesolga]

Wij zijn ondertussen een dikke twee maanden ver. Ze spelen samen (vooral achter elkaar aanrennen), af en toe gaat het dan wel wat te wild of komt er nog is geblaas bij maar over het algemeen gaat het goed. 's nachts liggen ze beide op bed, als we thuis zijn zijn ze samen, als we weg gaan gaat de kleinste nog wel apart. Het is nu wel niet dat ze al bij elkaar liggen of samen knuffelen maar ze verdragen elkaar Het is terug een 5-tal dagen heel moeilijk gegaan maar dat kwam door de kleinste zijn castratie, geur van de dierenarts... Bij ons is de ommekeer vooral gekomen op vakantie, ons vakantiehuis is voor de oudste ook neutraler terrein en omdat ze daar veel minder territoriaal was konden we ze na twee dagen samen laten (iets wat thuis toen nog niet ging), terug thuis was het soms nog wel wat uithalen maar ging het eigenlijk veel beter. Wij hebben ze nooit echt apart gezet, enkel een paar keer 5 minuten als het echt uit de hand liep (om te voorkomen dat ze echt zouden aanvallen). Ik weet dat ze aanraden van telkens apart te zetten maar ik had het gevoel dat we daarmee telkens terug van nul moesten beginnen.

[castratenkoor]

Wat fijn dat het de goede kant op gaat.

[Jinny]

Same here, de oudste klimt af en toe de kade op, de jongste twee blijven thuis.
De oudste kan op die manier even haar frustratie kwijt.
Soms speelt Droppie (oudste) met Tijgetje (die zoekt haar ook op) maar meestal kan ze het beter vinden met Witje, die is rustiger...
Ze slapen gedrieën op ons bed overigens.

[Poezekes2]

Ooh, wat fijn dat het al beter gaat. Hopelijk gaat het hier ook snel beter. Heb zelf ook de indruk dat, telkens we ze altijd weer apart zetten, we weer van nul af aan moeten beginnen en geen stap verder geraken.