Kat van 16 alvleesklier ontsteking eet niets

[Synemios]

Ik wil je heel veel sterkte wensen, neem je tijd.
Lieve Sarah rust zacht

[Asse-Poes]

Oh wat een verdrietig nieuws
Heel veel sterkte met het verlies van Sarah.
Lieve, mooie, heel bijzondere Sarah, rust zacht meiske.

[OMH]

Och toch - wat een narigheid. Ik wens je heel veel sterkte...

[castratenkoor]

Veel sterkte met het verlies van je bijzondere meisje. Wat een leegte zal ze achterlaten.

[Miloe]

Gecondoleerd en heel veel sterkte. Rust zacht lieve Saar

[Jinny]

Gecondoleerd, je hebt ervoor gevochten...

[Dinky]

Wat verdrietig dat Saar er nu niet meer bovenop is gekomen en je haar uit liefde hebt moeten laten gaan. Heel veel sterkte met het verwerken van het verlies van Saar en de leegte die ze achterlaat

[nellebel]

Heel veel sterkte met het verlies van je mooie meisje. Dag lieve Saar. Je vrouwtje heeft voor je gevochten maar je was op. Nu moet ze je missen en dat is heel moeilijk maar wij zijn er voor haar en jij speelt nu met alle katten engeltjes over de regenboog.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[patiani-guusje]

Lieve allemaal
Ze laat een groot gat achter. Ben er ziek van. Terwijl ik dacht, dit zag ik toch al maanden aankomen dan kan ik het verlies vast beter dragen. Niet dus. Onze band was zo sterk, de verzorging de afgelopen maanden zo intens. Nu leegte en veel verdriet. Ondanks mijn andere 2 lieverds en Fee die me erg troosten en knuffelen mis ik Saar enorm.
Ze lag al vanaf vorig jaar oktober elke nacht op mijn hoofdkussen, om haar ontlasting, drinkgedrag en eetlust ook s nachts te kunnen monitoren. Met nog twee andere draakjes in huis is dit onmogelijk anders. Nu is naar bed gaan t zwaarst, omdat we daar altijd samen waren, samen in slaap vielen, en ik wakker werd van haar gespin en kopjes en likjes geven. Dit deed ze nog tot de ochtend van haar overlijden. Ze werd zwakker, bleef afvallen ondanks dat ik haar hielp met eten, De diarree was gestopt, toch droogde ze uit en moest ik onderhuids infuus geven. Ze kreeg steeds meer weerzin tegen de medicijnen, en niets maakte dat ze zelf nog ging eten. Ze lag vooral veel, ging soms op andere plekken liggen zoals onder de kast in mijn slaapkamer. Dan weet je dat t haar tijd is. Ik voelde en zag ook dat ze er dit keer niet bovenop zou komen ze was echt op. Toen ik euthanasie had ingepland en de telefoon neerlegde zat ze opeens boven aan de trap me aan te kijken, kwam vervolgens naar beneden en deed een rondje tuin. Ik begon erg te twijfelen en heb de afspraak afgezegd. Moest zeker weten of dit een tijdelijke opleving was of dat er toch nog een kans was. Als de volgende dag niet verbetert zou zijn zou ik haar los gaan laten. En dat gebeurde dus. Ik zag haar kwetsbaarheid, haar blik. Niet het idee dat ze pijn had maar alle pit was uit haar, ze was moe, het was genoeg, De laatste twee dagen heb ik bijna alleen maar op bed gelegen met haar. Zoals we altijd lagen, zij op mijn hoofdkussen tegen me aan. Ik ben gestopt die dag met medicijnen en eten geven, wilde haar met niets meer plagen wat toch geen zin meer had. Ik ben dankbaar dat ze me zo toegelaten heeft en we zo mooi afscheid van elkaar hebben kunnen nemen. Ik heb veel tegen haar gepraat, geaaid, vastgehouden en zachtjes geborsteld. Toen mijn zoon kwam kreeg ze een opleving en was blij hem te zien, fijn dat mijn zoon dit moment nog met haar heeft gehad. Ze is heel rustig gegaan op mijn hoofdkussen. Ik gaf aan dat ik het zo zacht en rustig mogelijk voor haar wilde, haar heengaan. Terwijl ze een vloeibaar kattensnackje kreeg ( die van mij wilde ze niet, die van de dierenarts was lekkerder) kreeg ze een prikje in haar rugspier. Geen moment gemerkt dat ze daar iets van meekreeg. Dit was om in slaap te vallen. Ik kende dit niet op deze manier maar was zonder stress of tegengestribbel, gewoon terwijl ze voor laatst toch nog even genoot van eten, wat ze al dagen niet deed. Nog even een paar minuten alleen met haar geweest, ze was al heel snel in hele diepe slaap. Daarna de definitieve prik, maar de eerste was t moeilijkst voor mij, wetende dat ze nooit meer zou ontwaken
Het was een zacht en liefdevol heengaan, zachtjes wegglijden in een diepe slaap. Verlost van ongemak, pijn, misselijkheid en alles wat niet zo leuk meer was afgelopen periode. Mijn hoofd weet dat de beslissing juist was, mijn hart huilt en mist haar enorm
Ik heb haar nog een nacht en dag in haar mandje laten liggen met mooie bloemen uit de tuin bij haar. Zodat de andere dieren rustig afscheid konden nemen en ikzelf ook. Heb nog een pootafdrukje gemaakt met verf. Plukjes vacht had ik al van haar. Ze heeft een mooi plekje in mijn tuin tussen de andere engeltjes. En nu gaan verwerken. Gister de foto’s bekeken van afgelopen dagen, en vooral ook van haar leven. Dat geeft wat troost, ze heeft volop genoten en er echt alles uitgehaald. Als ze in de shelter in Egypte was gebleven had ze deze leeftijd nooit behaald. Dankbaar voor alles wat ze voor mij betekent heeft, zal haar altijd meedragen in mijn hart . Ze was n hele bijzondere sensitieve poes. Als ik me niet goed voelde was ze er altijd, naast mijn hoofd, en kusjes gevend. Dag allerliefste Saar, je was fantastisch! Ik zal altijd van je blijven houden en je meedragen in mijn hart
Jullie allemaal heel erg bedankt voor het meedenken, meeleven en steunen hier Ik hoop dat het verhaal van Saar anderen kunnen helpen

[castratenkoor]

Wat een verdriet en wat een gemis - jullie waren een goed duo. Ze was op en dit was het laatste wat je voor haar kon doen. Fijn dat het mooi rustig is gegaan, zoals jij voor haar koos.

Sterkte!

[Dinky]

Wat een mooi gelukte pootafdruk!
En ja, het gemis moet slijten en je moet wennen aan de nieuwe routine in huis nu die niet meer in het teken staat van Saar. En ja, dat heeft tijd nodig. Dat begrijpen wij hier als katten personeel maar al te goed.
Wel heel fijn dat het afscheid zo mooi rustig is verlopen

[Asse-Poes]

Ook al zag je al maanden aankomen dat Sarah in haar laatste fase zat, de klap komt toch ongenadig hard aan op het moment dat ze er echt niet meer is.
Zeker als je zo'n sterke band met een kat als Saar had.
De pijn en het verdriet van een zorgenkatje is altijd groter; niet alleen mis je haar, maar ook je dagelijkse routine ligt helemaal in de war.

Jij hebt Saar een geweldig fijn leven gegeven!
Die laatste foto is prachtig. Een foto zegt vaak ook zoveel meer dan woorden.


Als je over een tijdje weer zin en energie hebt:
Saar komt uit Egypte, las ik. Hoe is ze bij jou gekomen? Via een Adoptie Stichting?
(Mijn Clea* en Pucc komen daar ook vandaan)

[Synemios]

Ook al zie je het aankomen toch kun je je er niet echt op voorbereiden, zeker niet als het om een kat gaat die zoveel zorg nodig had dan is de band zo ontzettend sterk en valt er veel weg ook qua routine.

Wat een mooie en ontroerende beschrijving van haar laatste dagen en wat fijn dat jullie dat op deze manier hebben kunnen doen.
In alle rust.

Wat mooi die laatste foto en die pootafdruk van Saar.