Gedrag Indy, moet ik hier iets mee?

[Synemios]

Tommy is op 24 december 2024 plotseling overleden.
Maar nu merk ik vooral aan Indy dat ze ontzettend aanhankelijk is, waar ik ben is zij.
Tot het toilet aan toe, ze achtervolgd mij overal, en dat is alleen maar erger geworden.

Als ik ga douchen en de deur dicht doe gilt ze het halve huis bij elkaar, ik laat hem nu dus maar open.

Tommy en Indy lagen regelmatig met elkaar in de clinch en dat zorgde voor veel stress in huis.

NU vond ik het juist mooi om te zien dat Indy veel haar eigen gang ging, en zich vrij voelde en ze kwam wel knuffels halen maar niet zo extreem veel als nu.

Ze hebben geen afscheid genomen van Tommy, hij is tijdens een roesje overleden en wij waren en ik ben er nog steeds door van slag.
Dat zal ook niet mee helpen.

In de groep is het nu rustig, ik heb er nu nog 4 katten en onderling gaat het nu goed.

Begrijp me niet verkeerd, ik vind het absoluut niet erg dat ze graag bij mij is, maar ik wil niet dat het voor haar een probleem aan het worden is, of dat ik iets mis en zij daardoor de dupe is.

Ik zou het fijn vinden als jullie mee willen denken.

[Dinky]

Het zou kunnen dat ze graag bij jou wil zijn om jou te troosten.
Helemaal omdat je aangeeft dat het naar jou toe is en dus blijkbaar niet op die manier richting Edwin?

Ik vind het lastig om te bepalen of je er iets mee moet en zo ja wat je er mee zou kunnen. Dat ze het huis bij elkaar gilt wanneer jij in de badkamer bent lijkt mij wel extreem. Kan Edwin haar op zo'n moment ook niet afleiden zodat ze daarmee stopt en ziet dat jij echt wel weer terug komt?

[Synemios]

Ze komt wel dan naar Edwin toe en als hij dan met haar speelt springt ze even naar de hengel om vervolgens weer bij de deur te krijsen en krabbelen.

Ik vind het echt zielig als ze overstuur is, maar gedrag is niet iets waar ik veel van weet en meestal helpt het als ik mijn gevoel gewoon volg, maar dat is nu een beetje een rommeltje.

Als ik de deur open doe en zeg Indy kom maar ik ben hier, dan geeft ze als een gek kopjes en daarna is ze weer rustig.

Ze doet het trouwens niet als ik echt weg ben zegt Edwin.

[Asse-Poes]

Verlatingsangst.

ik weet dat dieren geen mensen zijn, maar veel emoties en gedrag komen volgens mij wel degelijk overeen.

Toen Okki onverwachts overleed, veranderde Asse-Poes. Niet in een keer, maar toch redelijk snel.
Ik kon geen stap zetten, zonder zowat te struikelen over Asse-Poes. De trap was gewoon een gevaarlijke hindernis.
waar ik was, was zij. Op het irritante af.

Ik heb niet het idee gehad dat ik het gedrag kon veranderen en ik heb het geaccepteerd.
Uiteindelijk werd het minder erg. Asse-Poes ging niet meer voor mijn voeten lopen, maar ze moest me wel kunnen zien.
Als ik boodschappen deed, was ze niet in paniek, maar je merkte wel dat ze opgelucht of blij was, als ik terugkwam.

Asse-Poes vond Roland ook lief, maar anders. Hij kon haar aanhalen, eten geven en ze sliep op zijn schoot.
Maar hij stond duidelijk op de tweede plaats.

Elke sociale kat heeft een voorkeur: voor een andere kat en ook voor een baasje.
Blijkbaar stond Tommy tussen jou en haar in. Nu Tommy weg is, schuift de volgorde op. En dat laat ze ook merken.
Het kan dat ze zich gaat 'opdringen', het kan dat ze in de war is door de nieuwe gezinssamenstelling, het kan dat ze bang/onrustig is als jij uit het zicht bent terwijl ze je wel ruikt.

Ik hoop wel dat het gillen stopt als ze doorheeft dat ze altijd naar jou toe kan. Dus deuren niet meer achter je dichtdoen.
Dikke kans dat de paniek dan stopt.

Wij laten trouwens de badkamerdeur altijd open

[Synemios]

Je uitleg klinkt wel aannemelijk.

Het is inderdaad vooral als er een deur dicht gaat en ze niet bij mij kan komen dus deuren open laten is een goed idee en is verder ook geen probleem.

Dat opdringerige merk ik wel al en dat doet ze trouwens wel al jaren bij Luna
Maar die kan het wel hebben gelukkig.

Ik ben niet zo van het veranderen van gedrag, dat weet je inmiddels wel.
Het is meer dat ik niet wil dat zij er zelf last van heeft en als ik het kan oplossen door alles open te houden dan gaan we dat sowieso proberen.

[castratenkoor]

Ik merk dat hier ook wel dat 24/7 aandacht willen na het wegvallen van een kat. Ik denk dat je er weinig anders mee kunt dan haar zoveel mogelijk geven wat ze verlangt, aandacht dus.

Zo zit Teun lang te wachten als ik het luik naar de ren open doe om 7 uur. Want Maks ging immers altijd eerst. In hun goede jaren zaten ze samen uren buiten ook in de winter. de rest vindt het al gauw te koud.

Indy denkt er niet bij na wat ze wil en waarom ze het wil, het gaat in impuls.

[Asse-Poes]

Katten kunnen denken. Behalve reageren vanuit instinct, kunnen ze ook verbanden leggen.
Een kat kan simpele kunstjes leren (door een luikje gaan), maar ook wat ingewikkelde acties uitvoeren ( koelkast openmaken).
In meer of mindere mate komt hier denkwerk bij kijken.

Daarnaast kunnen katten ook manipuleren op een katmanier: als ze iets willen, weten ze precies hoe ze het baasje moeten verleiden om het te krijgen (snoepje).
Heeft hun actie het gewenste resultaat, dan onthouden ze dat.

Indy wil nu geen aandacht. Dat krijgt ze van Edwin, maar dat wil ze niet. Indy wil Denise zien. Ze wil erbij zijn.
Indy wil niet opgesloten worden achter de (badkamer)deur.
Blijft de deur open, dan is er geen probleem meer.

In mensentaal komt dat neer op verlatingsangst.

https://www.rover.com/nl/blog/hoe-verla ... st-katten/

[Synemios]

Ik ben wel bekend met verlatingsangst van vooral Lizzy, dat is een fleskitten geweest en zij is heel erg op mensen gericht.

Daarom vond ik het juist zo mooi om te zien dat de anderen zich zo vrij voelde en geen last hadden van angst.

Ik geloof wel dat Indy weet wat ze wil, en er is ook niks anders qua routine wat haar betreft, dat is met het voorbeeld met het luik van Teun na het weg vallen met maks wel zo.

Aandacht kan ze inderdaad van Edwin krijgen.
Edwin kan ook gewoon de deuren dicht doen en dan is er niks aan de hand, alleen als ik het doe.

Maar goed ik ga haar gewoon geven waar ze behoefte aan heeft en lekker alles open laten.
Misschien dat het over een tijdje weer over is.

[castratenkoor]

Ik moest ineens denken aan wat iemand op een verjaardag vertelde - een schoonzus van een schoonzus, dus iemand die we 2 x per jaar daar zien. En op uitvaarten.

Ze vertelde dat ze 2 katten had die "gewoon" buiten liepen. Toen werd er een doodgereden. En de ander werd super aanhankelijk en volgende haar overal. Ze werd er "gek" van.
Toen heeft ze de kat naar het asiel gebracht. Zo triest hoe sommige mensen met hun huisgenoten omgaan.
Ik kan dat echt niet begrijpen.

[nellebel]

heeft ze het ook als je weg bent? of alleen als je in huis bent en ze niet bij je kan? ik zou het pas een probleem vinden als ze ook in paniek is als je niet thuis bent. Gijs is ook zo plakkerig. maar als ik niet thuis ben is er niets aan de hand. geen paniek ofzo. hij gaat ook lekker op de bank of in de stoel liggen als ik ga werken en ligt ook vaak ergens te pitten als ik thuis kom. maar dan komt hij ook meteen enthousiast aangerend. en dan wil hij aandacht en overal bij zijn. ze wil jou vooral troosten denk ik en voelt jouw verdriet. niks mis mee toch. ik hoor niet in jouw verhaal dat zij er last van heeft. laat je lekker troosten. dit vind ook wel weer zijn plekje

[Asse-Poes]

Het is precies omgedraaid.
Een kat die gilt zodra haar favoriete baasje uit zicht is, is niet bezig met het troosten van haar baasje.
Indy troost niet, maar wil zelf gerustgesteld of getroost worden.
Daar moet je echt wat mee, want het is niet alleen zielig voor Indy, het kan maar zó uit de hand gaan lopen...

[Jinny]

Als je mijn topic van een maand terug leest zie je dat Droppie ook ineens heel erg aanhankelijk werd, en getroost wilde worden.
Ze was haar zus kwijt.
Nu gilde ze niet, ze had haar zus dood gezien, maar ze heeft zeker 3 weken bezig geweest voordat haar normale doen weer op gang kwam.
En ze is nog steeds iets aanhankelijker dan voor die tijd..

[Synemios]

Allemaal bedankt voor het meedenken.


Nero was dement en erg vocaal aanwezig dus ik ben wel wat gewend

Mijn katten gaan echt nooit niet naar een asiel omdat iets lastig is en dit is vooral voor haarzelf lastig.

Het probleem is niet dat ik haar irritant vind, het is vooral dat ik het voor haar zelf niet prettig vind.
Als jullie het gegil zouden horen als ik even niet bereikbaar ben, ik ken Indy niet zo.
Het klinkt ook echt als paniek.

Als ik de deur uit ben, letterlijk dan is ze rustig qua gillen maar ze loopt wel steeds naar de deur zegt Edwin, dus ze blijft wel onrustig tot ik er weer ben.

Indy had niks met Tommy ( behalve een hekel, sorry kereltje) dus het is ook niet het missen van hem persoonlijk.
Ik had eerder een probleem verwacht met Timmy als het om de band tussen de katten gaat.

Indy is gevoelig voor veranderingen, maar deze heb ik niet aan zien komen.

Ik moest sowieso het eea overleggen met mijn dierenarts en dit ook maar meteen voor gelegd die ging overleggen met een gedragsdeskundige.
Vond ik zelf nog niet echt nodig maar goed hij wilde dat graag voor ons doen.

Maar hij vind het ook klinken als een vorm van verlatingsangst en dat kan ook komen door veranderingen, dat hoeft niet perse te gebeuren als een kat letterlijk alleen gelaten is.

Ik heb nu in ieder geval weer van die feliway stekkers overal opgehangen, maar de vorige keer deed dat niet zoveel.
En op verschillende plekjes kleding en dekentjes van mezelf gelegd.

Verder hou ik alles open en zorg ik dat ze mij hoort als ik even weg loop.

[Synemios]

@Jinny alsnog gecondoleerd met het verlies van Mieppie.

[Jinny]

Dank je...