Terugkerende bacteriële blaasontsteking

[castratenkoor]

Lieve Lovecat wat een strijd hebben jullie al gestreden. Ik kan me het gevoel heel goed voorstellen - genoeg is genoeg. Ik hoop dat hij zijn laatste periode nog volop mag genieten van eten, lekker en veel liefde.

Sterkte met dit besluit!

[cerna]

Ik wil je heel veel sterkte wensen voor volgende week, maar plaats toch een kanttekening: probeer vrede te krijgen met dit besluit want wanneer dat niet zo is en je alleen af gaat op wat er geadviseerd wordt (ook al bevestigt het je gevoel) dan kan dat voor jou wel eens heel averechts uitpakken.

Ik zeg dit niet zomaar want ik heb het zelf 30 jaar geleden ook meegemaakt: dierenartsen, mijn man, mijn moeder, allemaal adviseerden ze om Flora in te laten slapen en ik zag zelf ook wel in dat het eigenlijk niet anders kon want ze had zware medicatie nodig waardoor ze steeds blaasontsteking had, maar ze deed het verder nog zo goed. Ze genoot nog zo van het leven.
Toch heb ik haar in laten slapen door de druk van buitenaf en ik heb altijd wel spijt van zo'n besluit ("had ik niet nog dit of dat kunnen doen?"), maar nu werd ik erdoor verteerd en zelfs nu, na 30 jaar, denk ik nog wel eens: ik had het niet moeten doen want ..............

Nogmaals heel veel sterkte!

[Lovecat]

Goede kanttekening.

Volgende week lukt sowieso niet hoor ik net vanwege vakanties dierenartsen (ik wil het sowieso aan huis) Dit geeft wat ruimte om nog te laten bezinken.

Dex heeft al vanaf kitten behoorlijke blaasproblemen. Hij is als kitten op straat gevonden en heeft waarschijnlijk geen veilige hechting gehad. Hij is echt een kat die weinig stress aan kan. Deuren dicht is bijvoorbeeld altijd een probleem gebleven. Elk onverwachts geluidje schrikt hij van.

Waar ik in de eerste jaren fulltime thuis was en een partner had, is Dex sinds 8 jaar (uitgaan van mijn relatie, verhuizing ander huis en ik die voortaan 4 volle dagen werk) meer problemen gaan vertonen.

Zijn kattenvriendje Moos was vanaf toen ook geen vriendje meer. Dex is vooral op mij gericht. Nu kan ik heel veel voor hem doen, maar ik kan niet stoppen met werken (ik werk juist veel om de kosten voor hem nog te kunnen opbrengen)

Dus nu krijgt hij non stop novacam omdat hij altijd blaasontsteking heeft, non-stop gabapentine om het likken wat af te remmen, en solensia voor zijn (best wel hevige) artrose. Ik probeer met hem te spelen (doet ie soms wel soms niet) ik creëer veel rust en routine voor hem, maar het is steeds niet voldoende om hem van de stress af te helpen.

Het wassen doet hij denk ik vooral als ik weg ben, want die wonden van gisteren waren er na een dag werken. Maar hij wast ook wel als ik er wel ben.

Ik ben al jaren niet meer op vakantie geweest, ik kan nooit een dagje weg, mijn hele leven is ingericht op medicatie en zorgen om/voor hem. Dit doe ik met liefde als ik zie dat het hem helpt, maar dit probleem ga ik na 14 jaar niet meer kunnen oplossen.

Ik snap heel goed wat je zegt, en het is ook mijn angst. Dat ik niet de juiste keuze maak, maar aan de andere kant ben ik al jaren radeloos en zie ik geen verbetering, juist verslechtering.

Het enige zou nog een huis zijn waar iemand non stop aanwezig is, maar denk niet dat er voor een probleemkat als Dex dat te vinden is, en nog een verhuizing op zijn oude dag lijkt me ook niet bevorderlijk. Als hij jong was geweest, had ik dat misschien nog geprobeerd.

Komende weken houd ik hem op gabapentine, als de wonden niet erger worden, kan ik nog wel even uitstellen en de keuze maken terwijl ik toch alvast afscheid neem en hem verder niet belast met allerlei onderzoeken en een kap en dat soort ongein...

Bedankt Cerna. En Dinie ook