Trixies fun board tegen het schrokken werkt helaas niet bij een slimme poes als Nika. De ronde bakjes, waar ze vroeger het meest in liep te hengelen voor ze er iets uit kreeg, gebruikt ze nu handig haar nagels en de brokjes gaan direct van het pootje in het mondje. Zelfs de brokjes verdelen over twee eet speeltjes op verschillende plekken heeft geen zin.
Bovenstaande speelt al voor het braakincident.
Inmiddels ben ik een paar weken overgestapt op de Pipolino:
https://www.zooplus.nl/shop/katten/spee ... ack/170191.
Ik heb hem direct op de kleinste stand gezet (een gat, ongeveer even groot als de brok). Ze had meteen door hoe het werkte, dus de introductie van brokjes erbij leggen en alles openzetten heb ik overgeslagen.
Hoewel de pipoline nog steeds een vertragend effect heeft, snapt ze onbewust de fysica achter de pipolino volledig:
- hoe harder je duwt, hoe groter de centrifugale kracht wordt en de brokjes tegen de wand op hun plaats houdt, waardoor de kans kleiner is dat er een brokje door dat ene gaatje valt;
- de pipoline heeft een punt waar de brokjes uitkomen.
Vroeger als ze honger had, gaf ze die pipoline nog een forse duw met haar kopje en ging ze er de hele kamer mee rond.
Inmiddels tikt ze heb heel rustig, zodat hij ongeveer 1x rond gaat en tikt hem vervolgens weer 1x de andere kant op met hetzelfde gevolg.
Kortom: minimale inspanning, maximale output. Zo jammer, want in het begin vond ze de pipoline echt leuk speelgoed. Dan gaf ze een duw, ging ze zitten kijken of er een brokje uitviel en dan dook ze er op en speelde er soms eerst nog even mee.
Heden ten dagen is het weer gericht op hoe snel kan ik bij de brokjes komen.
Wat mij het meest verbaast, is dat het haar soms lukt om 2 tot 4 brokjes uit 1 omwenteling te halen, terwijl het gat niet groter is dan het brokje zelf (als hij plat ligt). Past echt precies!
Al met al kauwt ze op al haar brokjes en heeft ze niet meer overgegeven. Hoe minder brokjes er in de pipoline zitten, hoe moeilijker het natuurlijk wel wordt om er een of meerdere uit te krijgen. Ze krijgt hem zelden helemaal leeg, dus als ik hem bijvul, maak ik hem open en strooi ik de brokjes (stuk of 5) de hele kamer rond. Als ze die op heeft, krijgt ze haar nieuwe portie. Daarom geef ik haar 3x (als ik werk) en 4x (als ik vrij ben of thuiswerk) een portie in de pipoline. Dat maakt het toch nog tot een semi-succes.
De eendagskuikens zijn nooit de reden geweest dat ze heeft overgegeven (of eventueel dunne ontlasting heeft gehad, waarin ik niet geloof). Ze krijgt ze meerdere keren per week en die worden, na er eerst lustig mee gespeeld en gegooid te hebben, compleet verorbert. Groot succes!
Ik geef haar die in de hal (die is ongeveer 15m2 tot 20m2, wat vrij groot is voor een appartement) en doe dan de deuren dicht. Nika eet niet als ik erbij ben, vreemd genoeg, maar zodra ik de deur dichtdoe, dan hoor ik het kuiken tegen de kamerdeur aan"vliegen". Als ze hem opheeft, miauwt madame een keer en bedien ik haar op haar wenken en gaan de deuren weer open.
Daarna ruim ik achter haar derrière de rommel op, zoals goed personeel behoort te doen, en zuig ik wat veertjes op en eventueel wat achtergebleven eigeel of een spatje bloed. (ik loop graag op blote voeren, dus het is ook in mijn voordeel)
Maar ondanks de castratie, heeft ze energie voor 10 en is het duidelijk merkbaar dat ze aan het puberen is. Maar als ze eenmaal de pijp leeg heeft (ze kan flinke stukken rennen en klimmen in mijn appartement of we spelen samen met een hengeltje of laser), komt ze wat graag bij me liggen en krijgt ze weer die voldane blik van kleine kitten. *smelt*.
Grappig dat ze grommend als een tijgertje vanuit de hal kan rennen, in het kleine krabpaleisje in de keuken kan klimmer, eraf spring, door de tunnel achter de bank rent en vervolgens de krabpaal van 185 of via de kast en de vensterbank of direct, invliegt. Of ze snijdt de keuken af, springt op de bank, over mij heen, vervolgens een sprong van de ene bank naar de andere bank, om vervolgens weer de krabpaal in de klimmen.
Ik heb maar één kitten die ik hoef te bedienen, maar het geld dat ik geïnvesteerd heb om haar tevreden te houden, is waarschijnlijk de reden dat ze nog nooit interesse heeft gehad in mijn leren banken/stoelen of mijn houten meubilair. Maar ze is nog jong, dus ik moet het afkloppen.
Om het weer terug te brengen op het hoofdonderwerp: castratie.
- het maakt van een kitten zeker geen schootkatje (gelukkig!). Ik vind katten juist geweldig, omdat ze een eigen persoonlijkheid hebben. Nika houdt er overigens enorm van om lekker geknuffeld te worden en bij me te komen liggen, naast het heerlijke, speelse karakter van een kitten (en de ondeugd van een puber). Wat dat betreft past haar karakter perfect bij mij (en andersom).
- en eten is vaak iets wat in de gaten gehouden moet worden na een castratie. Gelukkig zijn er kittens/katten die na een castratie nog steeds prima maat weten te houden. Nika helaas niet, dus dan wordt het mijn verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat het goed gaat.
En dat is uitdagend, omdat de markt ons overspoeld met mogelijkheden, wij het best mogelijke voor onze katten willen en onze katten hierin uiteindelijk veelal het laatste woord hebben.
Maar dan gaat hij ook wel gewoon volledig met smaak op 
