Lieve allemaal,
Vandaag aangekomen op dit forum, omdat ik enorm loop te tobben met mijn heerlijke kanjer Kybo. De prachtige Bengaal op de foto met zijn mooie ogen die je enorm intens kunnen aankijken. Inmiddels 15 jaar en 7 maanden. Ergens wilde ik mijn verhaal even kwijt... hoop dat dat mag...
In Oktober 2016 begon het getob, want meneer was al een tijd aan het spugen en dit hield maar niet op. Hij stopte ook met eten. Na een echo en allerlei medicatie bleek dat hij last had van zijn alvleesklier en dat ook zijn nierwaardes niet goed waren. Sinds die tijd zit hij op nierdieet (vleeszakjes Renal van Royal Canin), en gelukkig is het na best veel geduld en strijd allemaal redelijk tot rust gekomen. Brokjes wilde hij niet meer, hij is enorm kieskeurig geworden na die tijd en ook niet zo'n hele grote eten, 1 a 1,5 zakje per dag is wat hij at, maar hij at in ieder geval! Tot begin januari van dit jaar..
Door de komst van twee nieuwe kittens heeft hij helaas het Calici virus te pakken gekregen (ook een heel verhaal...), wat bij hem "gelukkig alleen maar" zorgde voor een keelontsteking. Nadeel daarvan was wel dat hij niet wilde eten, en om te zorgen dat hij weer zou aansterken is hij op dat moment even gestopt met het nierdieet, en overgegaan op Hills AD om aan te sterken, en omdat dat extreem lekker is. Met de antibiotica erbij ging hij zich beter voelen en wilde hij na een paar dagen Hills AD dwangvoeren, weer eten. Toen kwam de volgende stap.. terug naar Renal.. Gelukkig was inmiddels wel duidelijk dat zijn nierwaardes zich in het afgelopen jaar hadden hersteld naar de normale waardes, dus hij moest er wel naar terug, maar het kon rustig aan. Na een weekje doorzetten is het weer gelukt en zat hij weer op zijn eigen dieet.. en het allermooiste: hij at 1 zakje per eetmoment!

Dit goede eetgedrag heeft hij volgehouden tot afgelopen dinsdag 6 feb. Hij had 's morgens gegeten en spuugde alles weer uit. Ik heb voor dat soort gevallen altijd kwartjes Cerenia in huis, omdat we daarmee over het algemeen iedere keer een nieuwe episode voor kunnen zijn, dus hij heeft dat tabletje gekregen en 's avonds heb ik hem weer lekker zijn eten voorgezet. Hij haalde zijn neus hier voor op, en wilde niet, en omdat hij dus 's morgens ook niks binnen had gehad (en vooral katten met verhoogde kans op pancreatitis moeten blijven eten) heb ik hem wat eten gegeven via dwangvoeren. Leuk is dit niet, maar het was even niet anders. De hele nacht heeft hij heerlijk bij mij liggen slapen tot hij me 's morgens wakker maakte en alles er weer uitspuugde. NB: dat pilletje Cerenia was nog actief, zat nog binnen de 24 uur! Plus de spuug zag er onverteerd uit. Net of hij het eten net een half uurtje ervoor op had, maar er had een hele nacht tussen gezeten.
Dus.. 7 februari, op naar de dierenarts. Antibiotica, Cerenia (24u was inmiddels gepasseerd) en een prik om de maag/darmen op gang te helpen. Een röntgen foto had namelijk uitgewezen dat er in ieder geval niks raars in zijn maag zat, maar wel dat de maagwanden verdikt waren aan de kant waar de dunne darm erop aansluit, de plek waar ook de alvleesklier achter zit.
Gastritis dus misschien, of toch de pancreatitis weer.. De DA was er van overtuigd dat hij op die drie prikken wel weer moest gaan eten. Zijn eigen eten was niet interessant, dus toch maar weer de Hills AD geregeld. Daar heeft hij een paar hapjes van op.
Vanmorgen (8 feb) een enorme strijd geleverd met de tabletjes. Hij VERTIKTE het om het door te slikken, hield het net zo lang in zijn mond tot hij ging schuimbekken, en ook eten wilde hij niet. Ook geen Hills AD. Dus ik zat er klaar voor om hem dan dus toch maar weer wat eten naar binnen te stoppen, maar met geen mogelijkheid was hij van plan om mee te werken. Zo tegenstribbelend had ik hem nog niet eerder meegemaakt. Ik heb me zoooo onmachtig gevoeld op dat moment.. want ik zag het hele rampscenario al voor me... Toch maar weer gebeld met de DA voor overleg, want ik had geen flauw idee wat hij binnen had gekregen van de medicijnen met zijn geschuimbek, en dat "morgen eet hij vast beter"- plan werkte niet. Vanmiddag kon ik terecht. Endoscopie is voorgesteld, maar een roesje zou hem geen goed doen. Echo is voorgesteld, maar er zit wel heel veel lucht overal, dus of je dan genoeg ziet is ook niet duidelijk. Dus laten we dan toch nog maar een extra medicatie proberen: omeprazol tegen maagzuur. Hij heeft een infuus met vocht gehad, en ze hebben geholpen met een pilletje omeprazol en ook mitrazepine, om zijn eetlust op te wekken. Ook kreeg ik groen licht om alles te proberen qua eten enzo wat Kybo mogelijk lekker vindt.
Hoe stom het ook misschien klinkt. Het eerste wat ik heb geprobeerd is een whiskas stick, daar brak hij voorheen de tent voor af, als je niet uitkeek beet hij in je vinger als je hem er een stukje van gaf. En inderdaad.. alsof hij uitgehongerd was (was hij technisch gezien ook). Ook 2 happen uit een blikje gourmet vond hij interessant. De derde hap niet meer.
Toen maar even gewacht. Hij was ook enorm onrustig. Constant miauwen en niet stil kunnen zitten/liggen. Toen een kipfilet gekookt en af laten koelen. Hiervan heeft hij 5 stukjes gegeten en toen had hij geen interesse meer. Hills AD? NOPE. Renal? NOPE.. Tonijn uit blik? 1 likje, 2 likjes.. NOPE. Ok.. dan nog 1 stukje van zo'n stokje... YEP... nu staat er gewoon een schoteltje kipfilet in zijn kamer. Kan hem moeilijk snoepjes als eten geven... Zometeen weer een kwartje omeprazol. Ik hoop dat het lukt. Ik hoop zo dat dit kleine beetje wat hij nu eten wilt wat meer wordt. Ik hoop zo dat er geen tumor zit die de boel verstopt naar de dunne darm toe... Ik weet het niet zo goed meer. Hij is levendig, kijkt me aan met zijn mooie ogen, komt me een verhaaltje vertellen, kruipt bij me op schoot. Het enige wat hij slecht doet.. is eten... en tja... eten heb je wel nodig lieve Kybo... dus alsjeblieft.. ga meer eten?

Stiekem hoop ik ook dat iemand nog een gouden tip heeft... misschien...