Onderhuids infuus geven bij een oude kat?

[Yo16Ka16No11]

Stelselmatig onderhuids infuus als vorm van behandeling bij een oude nierfaler.

Etisch verantwoord of niet? Ik ben benieuwd naar jullie mening.

[Rik]

Ik denk dat dat van de kat afhangt. Hoeveel last heeft hij ervan.
Volgens mij liet Dalí bijvoorbeeld, het onderhuids infuus prima toe.
Het maakt dan natuurlijk ook uit of je zelf dat infuus kunt geven en hoeveel stress erbij komt kijken.

http://www.dapblommaart.nl/index.php/ka ... fuus-geven

[Kramerkatten]

Hey Mariska,

Ik heb geen idee. Ergens ben je hem heel erg aan het rekken daarmee, maar je helpt hem ook.
Zelf weet ik met Kybo ook niet of ik er goed aan doe om maar de blijven proberen op zijn leeftijd.
Maar het is je kindje... dus je hart zegt van wel.
Belangrijkste is en blijft wel dat de kat zelf er geen hinder van ondervindt.
Zolang die geen stress heeft en het prima vindt, lijkt het mij ok.
Maar ik ben ook maar ik.

Succes,
Groetjes,
Marit

[Ilone]

Ik zou niet weten waarom niet.
Wat mijn voorgangers ook zeggen, hoe is de kat er zelf onder? Als hij het goed kan ondergaan, en je helpt hem erbij, kan hij mogelijk nog een tijdje mee. Zodra je merkt dat behandelen, lijden wordt dan zou ik er persoonlijk mee stoppen.

[kittentjes]

Ik zou het zeker proberen maar het moet geen vechtpartij worden elke dag. Het ligt heel erg aan de acceptatie van de kat en als die er prima mee omgaat zou ik niet weten waarom niet.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[Dinky]

Inderdaad afhankelijk van hoeveel stress dit oplevert voor de betreffende kat.

Erik heeft Dali nog lange tijd goed weten te houden door middel van onderhuids infuus maar Dali liet dit over het algemeen goed toe waardoor de baten opwogen tegen de lasten.

Ik zou dus zeggen ethisch verantwoord hangt af van de desbetreffende kat en de hoeveelheid stress die dit oplevert

[Yo16Ka16No11]

Bedankt voor jullie reacties.

Ik vraag het omdat ik het een dilemma vind en het toch overweeg bij met Yoki. Ja, ik denk dat hij het prima zou toelaten en ik zou dit dan inderdaad zelf in de thuissituatie gaan doen. De laatste keer was toch zijn ureum gestegen van 11,9 naar 15,7 en zijn kreatinine van 176 naar 237. Nu weet ik niet of dit ernstig nierfalen is? Maar misschien het moment om onderhuids infuus te starten.

@Rik: ik denk inderdaad ook aan hoe Erik dit toepaste bij Dali en hoeveel baat hij erbij had. Aan de andere kant moet ik ook denken aan een opmerking die Marianne plaatste: mag hij ook overlijden van jou? En deze vraagstelling gaat natuurlijk ook op voor Yoki met zijn 18 jaar.

@ Marit: je slaat de spijker op zijn kop. Ga ik zijn leven rekken puur uit eigenbelang en desondanks de kat het zou toelaten...voelt het toch niet een beetje als pesten op zijn oude dag??

[Yo16Ka16No11]

Het merendeel van jullie zegt zo te horen 'proberen'. Dus doen! 22/2 komt de dierenarts langs. Ik ga haar bellen dat ze het mij moet leren.

[Yo16Ka16No11]

Zou het een verschil geven of hij 100 ml per dag onder zijn huid krijgt of oraal 10 spuitjes van 10 ml per dag ? Komt het onder de huid beter terecht of maakt dit eigenlijk niets uit?

[Cerna]

Is je dierenarts wel akkoord?
Mijn ervaring is dat veel dierenartsen er niet aan mee willen werken omdat het stressvol is voor de kat, pijnlijk kan zijn ivm de vochtophoping (hoe is de conditie van zijn hart?) en ze het - inderdaad - zien als het rekken van het leven.

Ik moest hemel en aarde bewegen om infuus te krijgen en Noa vond het niet fijn. Daarom zijn we al weer heel snel gestopt. Maar ik weet van iemand wiens kat een week na Noa nierfalen kreeg dat zij iedere dag infuus gaf. Ik geloof zo'n 50 ml. per keer (zal kijken of ik het relaas kan vinden).
Ik vind het ook onzin om te zeggen dat het het rekken van het leven is. Het is net als een medicijn ondersteunend voor de ziekte en medicijnen geef je toch ook aan oude(re) katten? Ethisch zie ik dus geen enkel bezwaar.

[Cerna]

Het verhaal begint ongeveer hier: https://www.dekattensite.nl//phpBB2/vie ... &start=825

[ErikPhilippus]

@Rik: ik denk inderdaad ook aan hoe Erik dit toepaste bij Dali en hoeveel baat hij erbij had. Aan de andere kant moet ik ook denken aan een opmerking die Marianne plaatste: mag hij ook overlijden van jou? En deze vraagstelling gaat natuurlijk ook op voor Yoki met zijn 18 jaar.

Dalí had veel baat bij onderhuids infuus, vooral om hem in de eerste fase van het nierfalen stabiel te krijgen. Ik kreeg er toen zonder enig probleem minstens 100 ml handwarm fysiologisch zout in. Hij gaf zelf aan wanneer het genoeg was, en later liep dat terug tot op het laatst rond 50 ml. Het is een kwestie van goed op de signalen van de kat letten, en je merkt heel goed wanneer die het genoeg vindt. Dus Dalí heeft zich nooit ongemakkelijk gevoeld - maar ik moet ook zeggen dat Dalí (net als Gaudí trouwens) een zeer gemakkelijke patiënt was, die mij volledig vertrouwde.

Het voordeel van onderhuids infuus t.o.v. orale toediening van water, is dat het infuus een samenstelling van zouten bevat die overeenkomt met die van het lichaam van de kat. Naast vocht verliest de nierkat namelijk zouten via de urine, en dat wordt dan ook meteen aangevuld.

Even nog een kanttekening bij de opmerking van Marianne: inderdaad heeft ze dat een keer geroepen als tegenwicht voor mijn (soms overdreven aandoende) zorgzaamheid voor de oudjes. Anderzijds is het ook Marianne geweest die verleden jaar heeft aangedrongen op uitstel van euthanasie, toen ik zag aankomen dat het lijdensweg ging worden voor Dalí, en een afspraak met de DA had gemaakt. Ze heeft die uitspraak dan ook teruggenomen, toen ze zag dat Dalí van mij wel degelijk waardig mocht overlijden.

Groetjes,
Erik

[Yo16Ka16No11]

Heel erg bedankt voor jullie kennis, eigen ervaring en kijk op ethiek. Dit is zeer behulpzaam om voor mijzelf een goede afweging te maken.

@ Erik: met welke frequentie diende je Dali infuus toe?

@ Annet: ik denk dat mijn dierenarts er wel mee instemt. Er is niets bekend over Yoki's hartconditie en geen aanleiding voor verdenking van een verslechterde hartfunctie.

[ErikPhilippus]

@ Erik: met welke frequentie diende je Dali infuus toe?

In het begin, toen het niet goed ging met Dalí, behoorlijk vaak. Als ik me het goed herinner, de eerste week iedere dag zowat, soms wel 150 ml.Toen ging het de goede kant op, de bloedwaardes verbeterden duidelijk, en na een tijdje heb ik alleen infuus gegeven als ik zag dat hij zich niet goed voelde, misselijk was. Vrijwel altijd voelde hij zich de dag daarna weer OK. Toen Dalí stabiel was, heb ik nog sporadisch een infuus gegeven (met uitzondering van de keer dat hij in de ren van een giftige plant had gegeten....). Dus na de eerste tijd (waarvan de DA zegt dat Dalí toen gered is door die infusen) meer 'on demand' en op gevoel. Gaudí heb ik ook wel eens infuus gegeven, met name toen hij last had van z'n blaas.

Ik heb altijd een zak van 500 ml in de koelkast liggen, en een bakje met steriele naalden. Iedere keer gebruik ik een nieuwe naald. Ik warm de zak op in een teiltje warm water, en hang 'm dan aan een in de hoogte verstelbaar statief. Dalí ging dan op Marianne's schoot zitten. Ik deed hem z'n halsriempje om, zodat Marianne hem toch een beetje kon vasthouden. Ik stak dan de naald in z'n nek, en regelde de vloeistof stroom: net te hard, niet te langzaam. Als hij onrustig werd, en weg wilde, stopte ik meteen.