Kater speelt hardhandig met kitten, kitten heel bang/fel!

[MaxenJip]

Hallo kattenliefhebbers,

Graag wat advies gevraagd aan jullie
Sinds afgelopen donderdag hebben wij een nieuwe kitten (poesje) van 10 weken in huis genomen. We hebben al een gecastreerde kater van ongeveer 15 maanden. Omdat mijn vriend fulltime werkt en ik 28 uur, leek het ons leuk om een vriendje voor de kater in huis te halen. We wandelen namelijk elke da met onze kater aan een tuigje en dan toont hij altijd erg veel interesse richting andere katten. Op een vriendelijke manier, snuffelen en neusje-neusje.
Nu hebben we erop gelet (voor hoever dat gaat) of de karakters van beide katten matchen. De nieuwe kitten is niet schuw, lekker speels en knuffelig. Ook werd ons verteld dat het poesje zeker niet de dominantste uit het nestje is. Goede match, dachten wij! Onze kater is namelijk een enorme goedzak, je kan alles met hem doen, hij vind het prima. Kater is niet extreem knuffelig maar wil altijd in de buurt zijn en wordt graag geaaid.
We hebben de kitten een eigen kamer gegeven (slaapkamer). Kater had natuurlijk gelijk door dat er een andere poes in huis was en leek erg nieuwsgierig. We hebben ze de eerste 4 uur apart gehouden en om en om geaaid om de geuren te mixen. Geen reactie van zowel kater als kitten op elkaars geur. Uiteindelijk hebben we ze aan elkaar laten zien waarop kater blies naar de kitten. Kitten schrok hiervan en we hebben ze even apart gezet. Daarna hele nacht niet bij elkaar gezet en de aandacht verdeeld. Pendelen tussen de slaap en woonkamer dus

Nu, 3 dagen later, hebben we ze meerdere malen bij elkaar gezet. Kater is enorm nieuwsgierig en volgt de kitten overal. Als de kitten gaat rennen dan sprint kater erachteraan en slaat dan ook (zonder nagels). Kitten blaast en bromt dan behoorlijk hard en heeft de oortjes opzij (volgens mij angst?). Kater duwt kitten ook regelmatig op de grond en bijt dan in haar nek/zij. Wederom een hoop geblaas en gegrom van de kitten. Ik vind het er behoorlijk hard aan toe gaan. Het lijkt ook niet minder te worden. Kitten is best een fel ding die kater niet toe laat. Kater wil (volgens mij) vooral spelen en terechtwijzen. Als het echt te fel gaat grijpen we in, maar we proberen het te laten gaan.

Iemand tips? Ik durf ze absoluut nog niet alleen te laten omdat kater de kitten maar niet met rust laat. Het lijkt alsof de rangorde nog bepaald moet worden maar dat lijkt kitten niet te accepteren. Hoop echt dat het nog goedkomt want soms ontstaat er echt een gevechtje met een hoop geblaas, gegrom en gejank, voornamelijk vanuit kitten dus.

Bedankt voor het lezen van deze enorme lap tekst. Ik leg het graag zo duidelijk mogelijk uit. Ik hoor graag van jullie!

[Dinky]

Ik begrijp dat je ze tussendoor steeds weer uit elkaar haalt?

Ik zou er voor zorgen dat de kleine kitten plaatsen heeft waar die zich zelf terug kan trekken. Dus denk aan plekjes waarvan de toegang te klein is voor de kater.
Wat ook een optie kan zijn is het plaatsen van een hordeur waardoor ze elkaar wel zien en ruiken maar de kater de kitten niet op kan jagen zodat ze aan elkaar wennen?

Wat gebeurt er wanneer het kitten begint te piepen, laat de kater het kitten dan ook los?

Het is natuurlijk wel zo dat het kitten 'binnendringt' in zijn territorium maar het gedrag buiten naar andere katten klinkt wel veelbelovend.

[MaxenJip]

Bedankt voor het reageren, Dinky.

Klopt, we hebben ze bij elkaar gelaten tot het weer 'mis' ging en dan weer even rust door kitten naar slaapkamer te brengen. Maar ook dit vind ik lastig in te schatten omdat ik soms ook lees dat je ze dan juist moet laten gaan. Sinds vanmorgen heb ik alle deuren open gegooid. Kitten heeft nog wel een plekje om zich te verstoppen. Rent hier ook regelmatig naar toe als kater achter haar aankomt. Kater blijft dan gewoon voor het verstopplekje zitten tot ze zich weer laat zien. Kater kan haar gewoon niet met rust laten lijkt wel. Soms kijkt hij alleen maar zodra ze springt of een beetje wild doet, komt kater er miauwend op af. Kitten blaast dan weer en zo is de cirkel rond, pfff. Ben nu ook constant bij ze en dat vergt best veel energie. Doe ik er goed aan op deze manier? Alle deuren open? Ingrijpen of laten gaan?

[MaxenJip]

Oh en of de kater los laat: steeds meer. Hij loopt nu soms weg als de kitten begint te grommen en blazen. Soms ook niet, dan houdt hij haar in de houdgreep, onder luid gebrom van kitten. Uiteindelijk komt kitten dan vrij en rent naar haar veilige plekje. Moet zeggen dat de kitten nu ook af en toe de kater begint uit de dagen, maar dit is heeel minimaal.

[Rik]

Welkom op het forum.

Dit klinkt al weer heel anders dan Balou en Simba uit het andere topic. Kater zit kitten dus echt achterna en het gaat er heel wat wilder aan toe dan alleen maar wat handjeklap. Nu kan een kitten heel erg goed tegen dit gejaag en springen vaak snel weer terug, maar er is een grens. Die grens zou wat mij betreft liggen wanneer je kitten echt angstig gaat worden. Het moet namelijk niet het gedrag gaan veranderen van je kitten. (je wilt niet dat het een angsthaasje wordt door deze ervaringen.)

Het is goed dat kitten al wat dapperder begint te worden. Dat klinkt dat het de goede kant op gaat. Ik zou ze in dat geval (zeker als kitten toch weg kan) hun gang laten gaan. Dat is eigenlijk de enige manier dat kitten in de gaten kan krijgen dat ze van zich af kan bijten en dat dat kan helpen. En aan dat uitdagen van kitten zie je dat ze er toch weinig aan overhouden.

Alleen als het echt te gortig wordt zou je even in kunnen grijpen.
(moeilijk hé, want het ziet er soms zo heftig uit )

[MaxenJip]

Bedankt Rik!

Tsja, waar ligt die grens, erg lastig. Kitten is absoluut niet angstig tegen ons, dus dat lijkt me een goed teken. Maar merk wel dat ze op haar hoede is als ze kater ziet, wat niet raar is, want als kater haar ziet maakt hij een 'prrrrt' geluidje en rent op haar af. Hij wil dan spelen geloof ik. Kitten laat het soms meer toe dan anders maar ik zie toch regelmatig haar oortjes plat opzij en veel geblaas/gegrom. Haar staart is zelden meer dik. Het in de gaten houden kost gewoon veel energie omdat er elk kwartier wel een opstootje gaande is.

[Rik]

Ja, die grens is inderdaad lastig. Zeker ook omdat kittens eigenlijk daarna zo snel weer opveren en schijnbaar geen last ervan hebben. Het lijkt er dus wel op dat het steeds wat beter gaat maar ik kan me ook voorstellen dat het jullie veel energie kost

Af en toe oortjes plat en wat blazen en grommen is nog geen angst hoor, dat is alleen "houding". Met angst bedoel ik echt dat je kunt zien dat ze niet ontspannen kan zijn omdat kater op de loer ligt. Dat ze door de kamer sluipt terwijl kater niet in de buurt is, omdat ze gewoon bang is. Dan is het goed mis. Maar ik denk dat dat bij jou niet het geval is.

Ik neem aan dat je de normale introductie tips ook al gebruikt zoals samen eten e.d. En bijvoorbeeld op de grond zitten met benen gestekt en beide aan de eigen kant en dan met ze spelen.

[Lopke]

Ja, dat kan er erg hardhandig aan toegaan.
Je kunt ook een beetje tussen de grens trekken en ....in gaan zitten.

Wat wij deden wat met heel veel kabaal eens wat te drinken voor onszelf pakken, eens hard in de handen klappen etc.

Wel goed teken dat ze van zich afbijt....
Maar goed, hier start naar mijn idee dat katten liever solo zijn, ook al zijn ze niet beter gewend.

[Rik]

Bij mij helpt het om de la van de salontafel open te trekken. Ze weten dat er wat lekkers in zit. Dus als Bono weer eens te gretig op Yuna duikt, en ik merk dat het Yuna nét iets teveel wordt, dan trek ik de la open en komen ze allebei aan gesprint

Verder kan Yuna onder de stoel, bank en kast kruipen. Daar kan Bono niet bij. Nu is het gelukkig niet zo vaak dat Bono in een te drukke/gekke bui is en meestal jagen ze speels achter elkaar aan (en dan kan Yuna ook wel eens lekker fel zijn).

[Lopke]

Hmmmm.....clickertraining technisch gezien, beloon je dan gedrag wat je niet graag ziet....

Dan is het openschuiven van de la, het teken dat er iets gebeurd wat je graag ziet, en dan komt er iets lekkers.

Dan zou je dat openschuiven, juist aan gedrag moeten verbinden wat je echt graag ziet, dus, ze spelen lief samen, de sterkste likt de kleinste schoon etc....

We onderbreken dat nooit omdat we het moment niet willen verstoren, terwijl, als je dat een paar x juist wel doet en daarna nog steeds zo nu en dan, dan houd je dat als gelukshormoon ( ja, die worden dan echt aan gemaakt )
Als je dan het gedrag negeert wat je niet wil zien, is dat nooit zo leuk als dat wat je wel graag ziet...
En, tenzij het zelfbelonend gedrag is, weet niet of dat elkaar afrossen op zich een prettig gevoel geeft....

[Rik]

Nou, het gebeurd gelukkig niet zo vaak dat het belonend is. Hooguit 1 keer per week dat ik het doe om die reden. En dan is het echt omdat Bono Yuna in de nekvel heeft (en zij dus piept & gromt wat dus niet vaak voorkomt). Roepen helpt op dat moment niet dus dan maar de la. Maar aangezien het zo weinig gebeurd is het dus niet belonend. Tevens geef ik ze op dat moment natuurlijk ook niets. Het is alleen om die klik in de hersenen even om te gooien.

Elkaar likken doen ze niet zoveel. Yuna likt Bono het meest maar dan gaat dat op den duur over tot bijtjes in de nek en rollebollen ze weer verder.

[MaxenJip]

Bedankt voor al jullie inzichten dusver Ook heel leuk om te lezen over jullie katten en hoe jullie met dit soort situaties omgaan!

Ik heb nu dus nog steeds alle deuren open en er zijn talloze kleine gevechtjes geweest, maar toen de katten een beetje moe werden gebeurde er iets wonderlijks. De kleine lag op de favoriete stoel van de kater in te dutten. Kater keek ernaar, liep erop af en sprong op de stoel om er gezellig naast te gaan liggen. Hebben zo samen een uur geslapen. Echt zooo lief, ben helemaal blij. Ik neem aan dat dit een hele goede stap is? Zal heus nog wel eens vechten zijn maar ik heb nu goede hoop, hopelijk is dat terecht Wat denken jullie?

[Rik]

Ja, dat is een hele goede stap. Kitten krijgt dan in ieder geval het gevoel dat kater niet een groot boos beest is dat haar altijd achterna zit. Dat bouwt wederzijdse vertrouwen. En ja... je zult waarschijnlijk nog wel wat schermutselingen zien maar het zal met stappen minder worden.

Wel ga je straks de schijngevechten krijgen. Dat kan er ook heel eng uitzien (net echt vechten). Maar dat kan ook van beide kanten komen en hoort allemaal bij het onderlinge (jacht)spel.

[Lopke]

Het is op zich een goed begin, alleen bij ons duo zijn die gevechten wel altijd gebleven, wel minder vaak en ze konden ook lekker samen slapen.
Maar eens in de zoveel tijd gaf 1 van de 2, de ander een flinke tets vanuit het niets.
En toen de kater overleed, hadden we een totaal andere poes, ze was enorm relaxt, tevreden, veel inhuiziger.
Uiteindelijk is dit duo en de afloop na 15 jaar de doorslaggevende rede geweest om heel lang nog maar 1 kat te hebben, de enige rede waarom er nu 2 zijn, is omdat we voldoende ruimte hebben, ze hoeven helemaal niks met elkaar, als ze dat niet willen.

[MaxenJip]

Rik; hoe zien schijngevechten eruit? Misschien zijn ze daar nu al wel mee bezig.

Lopke; ze zitten natuurlijk nog wel in de aftastende fase, we hebben de kleine 4 dagen. Dus hoop toch echt dat dat meppen minder gaat worden, haha. Ik respecteer je visie hoor, maar heb ook best vaak gelezen dat ze echt dikke vrienden worden en dat als de een overlijdt, de ander rouwt.
Wel fijn dat jij je lieve poes toen weer terugkreeg