Ik ga even inbreken op de Metacam "discussie"

.
Dank je Ennakee en Erik voor jullie uitleg voor wat betreft Mirtazapine. Ik heb Koetje dus op 29 april een Mirtazapine gegeven. Hier heeft zij het een dag of 9 goed op gedaan en lekker van haar nierdieet gesmuld. Na die 9 dagen brak er een dag aan dat zij ineens heel erg slecht ging eten. Met veel pijn en moeite heb ik er toen toch nog wat in kunnen krijgen, maar het was een hoop duw en trekwerk. Op dat moment moest ik van de DA toch nog een keer een Mirtazapine geven, wat ik ook gedaan heb.
Totdat ik de volgende dag constateerde dat zij telkens naar haar bak liep om haar behoefte te doen, alleen die behoefte bleef uit (even een vies praatje). Kreeg het er zelf benauwd van.....totdat zij na poging 6 begon over te geven. Gelukkig kon ik meteen terecht bij de dierenarts. Die constateerde dat haar buik wel goed aanvoelde, maar dat zij waarschijnlijk last had van een verstopping. De DA heeft haar Microlax gegeven en ik heb nog een tubetje meegekregen voor die avond, mocht een herhaling nodig zijn.
Toen ik eenmaal op de terugweg was naar huis, ging Koetje ineens erg raar doen. Zij bleef overgeven en pompend ademen met haar bekje constant geopend, waarbij zij steeds bleef staan in de vervoersmand. Ik heb toen maar linksomkeer gemaakt en ben terug gereden naar de dierenarts. Moet eerlijk bekennen, dat de schrik er toen flink in zat bij mij. Eenmaal de vervoersmand opengemaakt, haalde de DA er een behoorlijk grote keutel uit die heel erg hard was. De DA wijdde haar gedrag dan ook aan het moeite hebben om die keutel eruit te krijgen. Koetje heeft toen nog wel een antimisselijkheidsinjectie gekregen. En op de terugweg naar huis gedroeg zij zich weer normaal. Het 2e tubertje Microlax heb ik alleen wel 's avonds nog een keer moeten geven, gezien zij wel aandrang had, maar er niets kwam. Wat een gedoe was dat zeg, om dat in te brengen

. Maar het was wel duidelijk dat haar nog wat dwars zat toen dat er eenmaal uit kwam.
Ondanks dat Koetje de dag ervoor een Mirtazapine gekregen heeft, bleef het eten na dit avontuur uit. Zij at wel iets van haar nierdieet, maar dit was echt bitter weinig. Volgens de dierenarts was dit normaal en moest ik dat even tijd geven, ondanks de Mirtazapine van de dag ervoor. De dag erna ging Koetje weer eten, zoals zij altijd eet gelukkig

.
De DA had dus ook het vermoeden dat zij al wat langer last had van die harde ontlasting en dat dat de reden zou kunnen zijn dat zij ineens slechter ging eten. Die conclusie trok zij eigenlijk uit het feit dat Koetje bijna 4 weken op nierdieet zat en dat zij na die 1e Mirtazapine toch 9 dagen goed gegeten heeft. Dit terwijl de Mirtazapine normaal gezien na 3 dagen wel uitgewerkt is.
Wat mij alleen wel verbaasd, is dat Koetje dit op haar oude voer nog nooit gehad heeft. En dat haar ontlasting altijd erg mooi was. Nu met het nierdieet zie ik ook echt dat het telkens keutels zijn. Wat ik ook merk, is dat Koetje echt niet veel drinkt voor een nierfalertje. Voor de diagnose dronk zij al niet overmatig veel, maar sinds zij op nierdieet staat is dit nog minder geworden. Ondanks dat er in huis inmiddels 6 drinkfonteinen staan en nog de nodige andere drinkbakjes, krijg ik het niet voor elkaar om haar meer te laten drinken.
Heeft iemand hier misschien nog tips voor, waardoor zij toch meer vocht binnen krijgt? Of misschien een andere manier om haar ontlasting zachter te maken?
Buiten dit avontuur met Koetje, loopt Kreukeltje overigens gelukkig nog steeds vrolijk rond

.