Tara's ouderdomskwalen

[Claire68]

Ik hoef vandaag pas om 11 uur ergens te zijn.

Heb het afgezegd. Ik ben thuis.

[Rik]

Maar het zou een wonder zijn. Zoals ze nu is, lijkt ze aan haar einde. Als ik gisteren de dierenarts de opdracht had gegeven om haar in te laten slapen dan zou ze dat hebben gedaan. Ik heb dat nagevraagd.

Ik denk dat je dat op dit moment ook zelf het beste kunt beslissen. En de DA ziet dat ook. Wonders kunnen gebeuren maar het zouden geen wonders zijn als ze geen zeldzaamheid zijn. Het beste is nu inderdaad hopen dat ze binnen korte tijd gaat eten, en anders denk ik dat je er alles aan hebt gedaan en haar met een gerust (maar veel pijn in je) hart kunt laten gaan.

[Claire68]

Tara ligt nu op mijn schoot. Heeft vannacht op mij en naast mij in bed geslapen.

Ik moet in principe om half 9 op mijn vrijwilligerswerk zijn. En ben dan in principe pas om kwart over drie weer thuis. Ik twijfel of ik thuis zal blijven en de vriend die een auto heeft zal vragen om vanochtend met haar en mij naar de dierenarts te gaan om haar te laten inslapen.

Ze is steeds stiller, kouder en ieler geworden, ze eet niet. Gisteren heeft ze twee keer het water van een blikje tonijn op gedronken. Dat vond ze nog lekker. Lijdt ze? Ik weet het niet. Kan ze misschien thuis sterven zonder al te veel te lijden en zonder inslaap-actie? Maar moet ik haar zo lang alleen laten vandaag? Ik weet het niet.

Wat dwangvoeren betreft: de laatste keer dat ik dat gisteren probeerde vond ik echt afschuwelijk... Ze is nu wel heel makkelijk in bedwang te houden maar ze hield haar bekje stijf dicht... Ik kon het voer tegen haar tanden aan spuiten en proberen er tussen te wrijven, dan smakte ze hooguit een beetje, maar daar bleef het bij. Ik krijg er niets meer in, ze wil echt niet, ik wil dat niet meer doen. Ik heb haar schoongemaakt gisteren om half zes en besloten: ik ga dat niet meer doen bij haar.

[Cerna]

Ik denk niet dat ze lijdt. Net als bij mensen glijdt ze langzaam weg en dat is een mooie, rustige dood. Inmiddels is het half 9 geweest dus ik weet niet wat je besloten hebt, maar indien je nog thuis bent zou ik bij haar blijven en haar uit haarzelf laten gaan, veilig in haar eigen omgeving.

Heel, heel veel sterkte!

[castratenkoor]

Moeilijke beslissingen. Veel sterkte, ik hoop dat ze vredig heen zal gaan. Misschien kun je anders de dierenarts thuis laten komen om euthanasy te laten doen?

[Claire68]

Ik denk niet dat ze lijdt. Net als bij mensen glijdt ze langzaam weg en dat is een mooie, rustige dood. Inmiddels is het half 9 geweest dus ik weet niet wat je besloten hebt, maar indien je nog thuis bent zou ik bij haar blijven en haar uit haarzelf laten gaan, veilig in haar eigen omgeving.

Heel, heel veel sterkte!

Dankjewel!

Ze zat op het laatst alsmaar te suffen met haar kop boven een van haar waterbakken/-fonteinen. Af en toe naar de kattenbak, meestal liep haar plas eruit voordat ze er was. Ze kwam niet meer op schoot maar ik kon haar op schoot nemen en dan bleef ze lekker liggen.

Om 8 uur heb ik de vriend met de auto gebeld en om twintig voor 9 stond ik al klaar met haar in mijn armen. Ik heb in het uur ervoor nog van alles opgezocht over sterven, al dan niet lijden en inslapen... Als ik dit advies van jou eerder had gelezen was ik waarschijnlijk toch thuis gebleven want ik wist het niet. Het schrikbeeld van pijn en lijden....

Nu was het ook goed hoor. Ze wist het ook toen ze op de behandeltafel lag, toen we het kussentje waarop ze lag uit haar draagkist getrokken hadden, ze vond het wel goed. Denk ik.

Nu heb ik haar lijfje nog hier op schoot en neem nog afscheid.

Moeilijke beslissingen. Veel sterkte, ik hoop dat ze vredig heen zal gaan. Misschien kun je anders de dierenarts thuis laten komen om euthanasy te laten doen?

Het was me duidelijk dat ze dood ging en ik wilde haar nu graag zo snel mogelijk laten inslapen.

[Cerna]

Lieve Tara, op weg naar de regenboog. Je zal gemist worden meisje, maar altijd in het hart van vrouwtje blijven.

Het gedicht waar ikzelf zoveel steun aan heb gehad na Noa's overlijden vorig jaar, wil ik hier toch nog een keer neerzetten:

Voor eeuwig en altijd...

En God vroeg de geest van de kat
Ben je klaar om thuis te komen?
Ja zeker, helemaal, antwoordde de dierbare ziel
En, als kat weet je dat ik heel goed in staat ben
Om voor mezelf te beslissen.

Ga je dan mee? vroeg God
Straks, antwoordde de engel met snorharen
Maar ik moet langzaam gaan
Want mijn mensenvrienden hebben het moeilijk
Want weet je, ze hebben me nodig.

Maar begrijpen ze dan niet, vroeg God
Dat je ze nooit zult verlaten?
Dat jullie zielen met elkaar verstrengeld zijn? Voor altijd?
Dat er niets wordt geschapen en niets wordt verwoest?
Het is er gewoon.....voor eeuwig en altijd.

Dat zullen ze later wel begrijpen
Antwoordde de prachtige kat
Want ik zal hun hart influisteren
Dat ik altijd bij ze ben
Ik ben er gewoon.....voor eeuwig en altijd

**************************************

Nogmaals heel veel sterkte!

[castratenkoor]

Veel sterkte met het verlies van je lieve Tara. Ze zal een enorme leegte achterlaten. Ik hoop dat je steun vindt in mooie herinneringen en de wetenschap dat ze bij jou een goed leven heeft gehad.

[Ennakee]

Dag kleine Tara ...op weg naar de regenboog

Rust zacht ...

Ik wens je veel sterkte met de verwerking van het verlies van je kleine meisje ..

[Claire68]

O, wat lief! Wat een lieve berichten!

Annet, dat gedicht is inderdaad prachtig, ik had het elders op het forum al gelezen. Dankjewel!

Dinie, ik heb je naam even gezocht en ik hoop dat deze naam klopt, Dinie: er is inderdaad een leegte, dat zeg je juist. Toen ik vanmiddag van huis was knapte mijn verdriet op, maar toen ik weer thuis kwam viel het weer bovenop me, want ja, zij was mijn enige huisgenoot, en als ik thuis ben dan voel ik het. En dat is normaal. En ja: ik ben tevreden over hoe ik het gedaan heb voor haar, en ja: ze was ook heel blij met mij, en dol op mij, en vol vertrouwen. En dat was heel wat, want toen ze kwam, met 10 jaar, was ze een krengetje.

Anneke, dankjewel, ook voor de raad en het meeleven. Ze was mijn kleine meisje. Mijn poesje-Poesje. Mijn snoesje.

[Ennakee]

We hebben een afscheid forum waar je wanneer je dit wil een bericht in kunt plaatsen. Voor sommige leden kan dit helpen met de verwerking van hun verdriet. En het blijft een blijvende herinnering aan Tara. Waar je ieder jaar bij terug kan komen als je dit wil.

Wordt Tara gecremeerd of begraven?

Veel sterkte..

[Ennakee]

Ik heb nog eens gekeken naar de leeftijd van Tara. Zij was 18 jaar en dat is voor een kat een hoge leeftijd te vergelijken met een mens van 88 jaar. Dus Tara was al echt een heel hoogbejaarde damen.

Als je dan bedenkt dat ze last had van haar bronchitis dan heb je echt heel goed voor haar gezorgd, dat ze deze mooie leeftijd heeft mogen bereiken.

[Rik]

Heel veel sterkte. Rust zacht Tara.

[Rvdv_91]

Heel veel sterkte na het verlies van Tara..

[Sjanke]

Heel veel sterkte.