Rik schreef:Ik dacht dat je Sammie thuis infuusjes zou gaan geven? Ik weet niet hoe hij er onder is maar ik kan me voorstellen dat het thuis wel relaxer is. Verder kun jij natuurlijk het beste beoordelen hoe de kwaliteit van leven is maar zoals ik het hoor is Sammie nog niet echt op het "einde". En wat is dan precies "belastend"? Voor het lichaam? Dit was dezelfde DA die je zonder medicijnen naar huis stuurde? (Krijg je inmiddels wel medicijnen van hem?) Een goed gevoel bij je DA is heel belangrijk (zagen we onlang ook in een ander topic). En een "preek" van hem krijgen... nee, dat zou de mijne ook niet zijn. Kijk, hij mag wel meedenken en zijn bezwaren uiten, maar een preek.... Je kunt natuurlijk altijd voor een second opinion naar een andere gaan.
ErikPhilippus schreef:Net als Rik krijg ik hier geen goed gevoel bij. Je wil toch met wederzijds respect en vertrouwen samen kunnen kijken naar de situatie, waarbij een objectieve visie van de dierenarts in balans is met jouw emoties en gevoelens voor Sammie?
Ik heb met mijn dierenarts al een tijdje geleden een afspraak gemaakt: "ik wil graag dat jij me een spiegel voorhoudt als jij vind dat ik de realiteit uit het oog verlies, en doorschiet met Dali, en dat je mij dan de vraag stelt, 'mag Dali afscheid nemen als zijn leven klaar is?'". En dan hoop ik dat ik ondanks mijn verdriet in staat ben om de juiste beslissing te nemen. Dat is iets heel anders dan een preek, laat staan dat mij een schuldgevoel zou worden aangepraat.
Dus ik zou inderdaad maar eens op bezoek gaan bij een andere dierenarts, die je eerlijk en respectvol zijn/haar mening kan geven - en dan kan je altijd nog je eigen afweging maken. Want schuldgevoelens kan je missen als kiespijn als je je eigen hart wil laten spreken.
Afgezien daarvan: Specific is volgens mij prima dieetvoer, Ipa eroverheen is geen must, maar kan zeker geen kwaad. En denk er maar eens over om Sammie zelf die onderhuidse infusen te geven - ik heb verleden week in een bericht in detail beschreven hoe ik dat doe.
Geniet van het weekend met Sammie!
Groetjes,
Erik + Dali & Gaudi
Bedankt voor jullie reacties! Ja zeker weten dat ik hem goed observeer of het niet allemaal teveel wordt voor hem. Maar vooralsnog zie ik hem elke dag genieten en vrolijk zijn gelukkig. We zijn nu sinds twee dagen zelf thuis infuusjes aan het geven en nu gaat het goed! De eerste paar keren was ik zo aan het klungelen en werd ik zo onzeker dat ik daarna toch steeds met hem naar de DA ging, wat hem natuurlijk ook stress opleverde. Nu twee dagen thuis gedaan en hij blijft rustig zitten. Heb de infuusvloeistof ook wat opgewarmd en dat maakt een wereld van verschil merk ik. Gisteren wandelde hij na het infuus rustig naar de slaapkamer en wilde gelijk alweer knuffelen. Dus op deze manier een stuk fijner voor hem. Donderdag een afspraak voor Frodo en Sammie allebei om de bloedwaardes te laten checken. Maak me wel zenuwachtig ervoor...kansarmedieren schreef:Ik begrijp de dierenarts van sammie wel ik denk er net zo over als hij al in zo'n ver stadium is dat hij elke dag een infuus nodig heeft dan moet je goed na gaan denken of je dit wel wil. Het geneest niets dat is het vervelende van deze ziekte. En het is inderdaad erg belastend voor het lichaam de infusen. Ik begrijp jouw ook je wil je kat zolang mogelijk bij je houden maar, persoonlijk is het zelf geven van infusen bij nierfalen iets wat ik nooit zou doen. Daar ligt voor mij de grens ik heb zelf op dit moment mij eigen kat van 18 jaar die nierfalen heeft en nu ook schildklier problemen. Het gaat nu nog erg goed maar mocht hij stoppen met eten en misselijk en naar wordt dan is het voor mij en mijn kat mooi geweest. Maar dat is mij mening maar denk er eens goed over na en kijk goed naar de kat, je moet eerlijk zijn tegen jezelf en tegen de kat hoe moeilijk dat ook is.
Heel veel sterkte allemaal met jullie lieverds! <3
P.s. De dierenarts van afgelopen december kom ik inderdaad niet meer met ze.