Zwaar ademen na spelen

[Jonneke]

Hoi allemaal!

Ik heb de aanleg een beetje overbezorgd te zijn, maar wil jullie dit toch even voorleggen. Vanavond was onze (asiel)poes van 2 jaar enorm enthousiast aan het rondspringen en -rennen met een knuffelmuis die ik onder de bank had gevonden. Ze sprong, rende, vloog de kamers door, dus ze was echt goed bezig (meestal is ze redelijk timide in haar speelgedrag, dit is voor het eerst dat ik haar zo enorm enthousiast heb zien doen). Tijdens het spelen is ze een paar keer wat beduusd/verschrikt gestopt (ik denk omdat ze zichzelf zo ook niet herkent, haha), en daarbij hoorde ik haar wat stotend uitademen. Ik heb het één keer gezien: ze leek vooral buikademhaling te hebben, waarbij ze bij uitademen haar buikspieren introk. Ze stond een beetje door haar pootjes gezakt, maar leek verder niet in paniek. Ik heb zo in de gauwigheid geen neusvleugelen of open mond/tong uit de bek gezien, maar met name die open bek zou me denk ik zeker wel zijn opgevallen. Ze ademde steeds maar 2-4x zo stotend uit alvorens ze weer enthousiast verder speelde.

Nou denk ik zelf dat het hijgen bij inspanning is, of wat overenthousiasme / gespannenheid tijdens spelen. Het lijkt me eigenlijk niet echt astma, dan zou je langere periodes van benauwdheid verwachten, toch? (Althans, dat is wat ik ken bij mensen (ik werk als arts bij de kindergeneeskunde, dus genoeg ervaring daarmee :P))

Nooit gedacht dat ik me zo snel zorgen zou maken over een kat, maar ze heeft ons om haar pootje gewonden!

[Adriana]

ze zal even helemaal buiten adem zijn geweest na al haar strapatsen en gesjees. en het feit dat ze daarna weer gewoon verder gaat duidt er denk ik op dat zij zelf niks onnatuurlijks voor haar doen heeft gevoeld. zoiets als 'hèhè.. even bijkomen hoor...'

heb even alle berichten teruggelezen en wil je een tip meegeven om te overdenken.
nu evie kleviebevie zo'n succes is, .. hebben jullie er wel eens aan gedacht om er voor haar een vriendje bij te zoeken? alle twee overdags van huis maar katzels slapen dan ook wel..
op dit moment - àls ze nog een vriendje in 'haar' huis accepteert - is het nog het proberen waard, hoe langer je wacht hoe eenkenniger ze wordt.
het asiel heeft een goeie terugbrengregeling, denken graag mee, kennen hun dieren en een laconieke kater van iets jonger zou missch een idee zijn?

[Jonneke]

Hoi Adriana,

Hebben we zeker over nagedacht, en is ook absoluut een optie. Op dit moment merk ik bij Evie echter nog dat ze erg schrikachtig is van 2 of meer mensen in huis (bij mijn vriend en mij alleen is ze er nu wel aan gewend, maar ik en een vreemde, of een derde persoon in huis, dat vindt ze toch wat minder). Ze heeft erg de neiging zich terug te trekken (onder de tafel, bijvoorbeeld. Dan wel helemaal ontspannen, maar ook wel van "ik hou alles in de gaten vanaf een veilige plek"). Ik ben daardoor dus ook bang dat ze negatief reageert op een andere kat erbij, op dit moment. Aan de andere kant, ik denk wel dat ze mellow genoeg is om een andere kat na verloop van tijd te accepteren.

Mijn vriend staat er op dit moment nog niet heel erg voor open (en ik verander binnenkort van baan en wil persoonlijk die stress eerst achter de rug hebben, voordat ik mogelijk aan een uitgebreid introductieproces moet beginnen), maar ik ga het nog eens opperen.

En gelukkig, dacht ook dat het buiten adem was, maar toch even voor de zekerheid

[Adriana]

evie zou heel veel kunnen hebben aan een laconieke, heel goed gesocialiseerde iets jongere kater.
ze leren zo veel van elkaar via voorbeeldgedrag en mensen spreken nou eenmaal geen kats.
hoe langer ze met jullie in haar huis alleen is, hoe moeilijker het wordt om voor haar nog een andere viervoeter te accepteren.
en poezen zijn daar wat lastiger in dan katers leert de ervaring.

het is heel gebruikelijk dat katzels beducht zijn voor vooral nieuwe mensen in hun huis, kat uit de boom kijken, zoiets.. t zijn in dat opzicht geen honden.
en ik volg je niet in je conclusie dat ze negatief zou reageren op een maatje om die reden. ze gaan al snel naar elkaar ruiken en zullen elkaar dan ook snel herkennen en hopelijk accepteren.
en dan zullen ze beide even op hun hoede zijn voor mensen waarvan ze de geur niet (her)kennen.. maar dat is voor katzels heel normaal.
wil helemaal niet stressen maar hoe langer je wacht hoe lastiger tot onmogelijk het wordt om er nog eentje bij te zetten, vandaar mijn opmerking..
aan de andere kant: evie als solodiva kan natuurlijk ook prima maar gezien haar energieniveau missch ..

[Jonneke]

Zo'n enorm energieniveau heeft ze op zich niet, hoor. Dit was voor t eerst dat ik haar zo zag springen, meestal speelt ze heel rustig/bedeesd (of dendert ze t huis door als er niemand meer wakker is, maar daar schrikt ze zelf ook van, haha). Of bedoel je dat juist, dat t haar energieniveau wat kan opkrikken? Ik ga het zeker overwegen. Heb nu niet het gevoel dat ze wat mist, aan vriendjes ofzo, maar het kan inderdaad helpen met haar uit haar schulp te halen. In het asiel zat ze nog apart, omdat ze zo schuchter was en mensen en katten spannend vond, dus weet niet hoe en of ze opleeft van een andere kat erbij... Ik ga erover nadenken! Nu genieten we in ieder geval heerlijk van haar en haar kroelsessies (alhoewel ze helaas heeft besloten dat naast ons op de bank niet haar favoriete plekje is... Oh well, als ze maar blij is!)

[Rik]

2 jaar oud is nog wel zo jong dat ze met een goede zorgvuldige introductie om te toveren is van solo-poes tot sociale poes. In het asiel zat ze natuurlijk alleen omdat ze nogal wat meegemaakt heeft en in het asiel hebben ze niet de tijd om een goede zorgvuldige introductie te begeleiden (en dat is bij 2 jaar wel nodig). Het feit dat ze naar (vreemde) mensen nog wat schuw is zegt niets over hoe ze naar andere katten is. Gezien haar geschiedenis zal ze daar ook wel wat angstig voor zijn maar met wat begeleiding is het zeker het proberen waard (zeker voor de toekomst). Als ze jonger dan een jaar was zou ik wel adviseren om het direct zo snel mogelijk te regelen. Nu dat ze 2 jaar oud is (geschat neem ik aan) komt het niet op een maandje (maar ik zou er zeker geen jaar mee wachten). Het is van belang dat je zelf ook rust uit kunt stralen (dus even wachten tot je stressvrij bent is geen probleem) en Evie moet ook vertrouwen in jullie hebben maar ik denk dat ze dat op dit moment wel doet. Dus je zou de komende weken/wintermaanden kunnen gebruiken om je vriend voorzichtig voor te bereiden op de komst van een tweede (wat misschien wel moeilijker is dan een introductie tussen katten ).

[Jantina]

Mijn ervaring is dat katten elkaar sneller accepteren dan dat ze mensen accepteren als ze schrikkerig zijn.
Ik zie dat nu bijvoorbeeld bij Olaf. Hij is nog schrikkerig voor harde/vreemde geluiden. Ook als ik sneller kom aangelopen dan duikt hij weg. Maar onderling tussen twee voor hem nieuwe katten was de acceptatie daar sneller. Hij snuffelde eerder aan hun, dan aan mij.

Ik denk zelf dat Evie een kittenkater wel zal accepteren.

[Jonneke]

Ik heb het even kort met mijn vriend besproken (helaas elkaar vandaag maar 10 minuten gezien), en hij gaat erover nadenken. Sowieso iets voor in 2015, en dan waarschijnlijk na het starten met mijn nieuwe baan. Ik ga ondertussen de websites van de asielen in onze omgeving in de gaten houden